Wij zijn licht, Gerda Blees, 2020.

Boekomslag

Een boek met een schokkende inhoud: het gaat over een groepje mensen die geloven te kunnen leven van lucht en van muziek. Maar één van hen sterft door ondervoeding. De politie onderzoekt in hoeverre hier sprake is van dood door nalstigheid. De groep wordt vrijgesproken. 

Het is een fictief verhaal, maar wel gebaseerd op feiten. Gerda Blees heeft onder andere gebruik gemaakt van de website van de groep Contact en Muziek. Verder van krantenartikelen, en van gesprekken met de politie en met artsen. 

Ik neem expres geen foto's op van de mensen van Contact en Muziek, ik vind het te persoonlijk. 

Gerda Blees.

Er valt erg veel te zeggen over de vorm van dit boek. Daarover straks, eerst wil ik nog wat zeggen over de inhoud: 

Het is afschuwelijk dat mensen kunnen ontkennen dat ze voedsel nodig hebben om hun lichaam in stand te houden. Dit verhaal toont voor mij aan, dat in deze beschreven groep, er sprake is van sekte-achtig gedrag. De lerares zegt, wij volgen. Wij kunnen niet eens anders, ook al twijfelen we. Zo rennen mensen naar de afgrond. 

Het is al even afschuwelijk, dat mensen zichzelf de vreugden van het leven, lekker en goed eten en drinken, ontzeggen. Voor mij wordt het vreugdeloos. Gelardeerd met halfzachte en hele zachte uitdrukkingen. 

Opvallend is, dat de groep - in het boek Klank en Licht geheten - ook tegen medicijnen en tegen vaccinaties is. Dit aspect komt trouwens niet voor in het boek. 

De groep zit in Lombok, Utrecht. Gek idee, dat ik daar jaren lang in de buurt gelopen heb, toen ik op mijn kleinkinderen paste, en in die buurt daar bij de Turkse bakker lekkere verse broodjes kocht..... De woongroep bestaat sinds 2006 en gaat ver. Spil van de groep is Leonoor van B. (58); zij wil haar drie huisgenoten meenemen 'op het pad van bewustwording, met openheid, delen, muziek, kleur en liefde', schrijft ze op de site van de groep. "We praten, mediteren, zingen, maken muziek en zijn bezig met consuminderen."

Foto Erich Enstrom, 1918. Grace. 

Op de website van de NOS, 2017 vond ik nog dit: 

Voeding loslaten
Op hun eigen website beschrijven ze hoe ze sinds 2014 bezig zijn om voeding los te laten en te leven van licht, warmte, kleur, muziek en liefde. De groep liet zich daarvoor inspireren en informeren door ervaringsdeskundigen uit Ecuador, Australië en de VS.
Een van de bewoners schrijft: "We voelen ons beter als we nauwelijks eten. Eten maakt zwaar en minder gevoelig, ervaren wij. Vooral met muziek maken, voelen en horen wij een enorm verschil tussen wel en niet eten. We kunnen ons beter concentreren, helderder horen, directer communiceren en beter en makkelijker op elkaar afstemmen."

Foto van het huis van de woongroep, zoals  in de krant heeft gestaan. 

Ik wil ten slotte nog iets zeggen over de ziekte anorexia, of mogelijk andere psychische stoornissen die eetstoornissen met zich meebrengen.  Het is afschuwelijk dat mensen daaraan lijden, en ik wil daar niet over oordelen. Het verbijstert me wel, dat mensen die dat hebben niet op hun gedrag aangesproken kunnen worden. Simpel omdat het lijkt of ze een heel eigen taal, of idioom hebben, dat ik niet beheers. Ongelooflijk verdrietig. 

Mary Thomas, de vastende vrouw van Cylynin; verzameling  van Thomas Pennant (1726-1798), bij een reis die hij maakte door Wales tussen 1773 and 1776.

Dan nu over de vorm van het boek:

Heel goed gedaan. Vertellers zijn steeds levenloze dingen: de foodprocessor, het levenloze lichaam van Elisabeth, het verhaal, het duister, de muren, de buren..... Dat heeft een geweldig effect. Ik moest er aan wennen. Maar het mooie eraan is, dat schrijfster allerlei aspecten, invalshoeken kan gebruiken, die het verhaal zo gedifferentieerd maken als de werkelijkheid ook is. 

Juliana van Norwich (ca. 1342-ca. 1416; mystiek schrijfster en kluizenares 

Leefde geïsoleerd in een cel; was afhankelijk van wat mensen haar aan eten brachten.

Zie voor een prima recensie van Wij zijn licht: Literair Nederland.

De woongroep propageert ook onder andere niet-vaccineren.  

Gerda Blees schreef eerder gedichten. 

Bundel van 2018.

Mensen die deze spirituele richting aanhangen, worden ook ademhalisten genoemd, breatharians. Er zitten ook beroemdheden tussen, onder anderen Michelle Pfeiffer. 

"Op zich is de neiging tot 'zelfvermindering' niet buitenissig', zegt Kees Waaijman, emeritus hoogleraar in Nijmegen en auteur van het vuistdikke 'Handboek Spiritualiteit'. "In oosterse religies, maar ook in jodendom, christendom en islam is het een wijdverbreide techniek: door vasten open komen te staan voor het leven met een grote L."

"Ooit ging dat in het christendom gepaard met wereldverachting, en dat stootte af. Maar nu het christendom minder dominant is geworden, kijken mensen vrijer aan tegen het verschijnsel vasten. "Het is ook best invoelbaar, toch, die behoefte om schoon te worden, fris tegen het leven aan te kijken", zegt Waaijman. "De vraag is alleen: hoe ver ga je?"

Boek van Kees Waaijman, emeritus hoogleraar Titus Brandsma Instituut. 

Zie ook het artikel in TROUW, bij het overlijden van het groepslid. 

Als je gaat zoeken op internet, vind je heel wat voorbeelden van mensen die 'pranic' leven; dus van licht en lucht. Ze zien er opvallend gezond uit. Hetgeen mij alleen maar achterdochtig maakt. Voor een Nederlands voorbeeld zie dit videofragment bij EVAJINEK; Wim de Ridder.

Wim de Ridder; claimt te leven van prana. 

Mij viel op, dat de bewoners van de genoemde woongroep in Utrecht er stuk voor stuk heel wat magerder uitzien. Ga zelf maar kijken, ik doe ze dat niet aan. 

De strijd tussen carnaval en vasten; 

een van de beroemdste schilderijen van Pieter Brueghel de Oudere. 

Ik besluit met een stukje uit een gedicht van Leonoor, van de website Contact en Muziek: 

'Mediteren heeft ook dezelfde letters als ‘dient meer’, 

dienstbaar kunnen zijn is ook een mooie leer. 

Hoe liefdevoller we durven zijn, hoe rijker we ons voelen, 

dat is wat we met leven bedoelen.'

Vastende Boeddha, Kushan Dynastie, 2e-3e eeuw, Lahore Museum, Punjab, Pakistan.