The distant barking of dogs, Simon Lereng Wilmont, 2017.

Filmposter

Deze prachtige documentaire was deze week op de televisie, in het kader van het IDFA.
De tienjarige Oleg woont in het dorpje Hnutove (regio Donetsk) in het oosten van Oekraïne – oorlogsgebied waar vrijwel dagelijks de geluiden van afweergeschut en raketinslagen te horen zijn. Soms veraf, soms angstaanjagend dichtbij. Op school krijgt hij instructies over de schuilkelder en wat je moet doen als je mijnen tegenkomt. Terwijl veel mensen zijn weggegaan uit het gevaarlijke gebied, blijven Oleg en zijn oma, die sinds de dood van zijn moeder voor hem zorgt. De observerende film volgt een jaar in het leven van Oleg, waarbij de warme band met zijn oma centraal staat. Daarnaast is er de vriendschap met zijn neefje Yarik, die minder goed kan wennen aan het geknal – of de angst minder goed kan verbergen dan Oleg. Intussen vinden de jongetjes de oorlog ook maar wát spannend, zeker als een buurjongen hen leert omgaan met een pistool. Door dicht bij de jonge Oleg te blijven, worden de gevolgen van het conflict voor kinderen zichtbaar.'

Oleg en zijn jongere neefje Yarik, in de rivier Kalmius. Heerlijke 'bucolische' beelden, in scherp contrast met de oorlog die je de hele tijd hoort woeden - als het verre geblaf van honden. 

Oleg bij het graf van zijn moeder, met wie hij praat. Zijn oma heeft hem verzekerd dat zijn moeder hem hoort. 'I really miss you when they shoot.'

De opnamen bestrijken een heel jaar. 

'Wij moeten de oorlog doorstaan, wij zijn mannen', zeggen de kinderen tegen elkaar.  

Het is aangrijpend te zien hoe de kinderen beïnvloed worden door deze nabije oorlog.

Hier zijn ze gewone kinderen, op weg naar het zwemmen. 

De jongere Yarik, bang. Hij is eventjes weg, met zijn moeder. Gelukkig voor Oleg keert hij tamelijk snel weer terug. 

De band met 'baboesjka' is enorm lief en hecht. Indrukwekkend. 

Dit is een tamelijk gruwelijk onderdeel: via de grote buurjongen Kostja hebben ze een pistool te pakken gekregen. Ze schieten nu kikkers door het hoofd.  

Not people, militaries!  

Oleg en Kostja.  

Aan het begin van de documentaire zien we een weg, we rijden achter een karavaan. Opeens ontploft één van de auto's vóór ons. - Gruwelijk!

Documentairemaker Simon Lereng Wilmont, met Oleg. 

Nogmaals de regisseur. Hij is een Deen, de film is een Deens-Zweedse-Finse productie. Hij won verschillende prijzen. Dit was zijn eerste solo-film.  

Trailer.

 Checkpoint 'Hnutove' in Oekrïne. Deze foto is van Getty-Images, niet uit de docu. 

Ligging Hnutove, onder andere ten opzichte van Mariopol.

Interactive map of ATO zone: Anti Terrorist Operation zone. 'ATO is a term used by media, publicity and government of Ukraine as well OSCE[2] and other foreign institutions[3] to identify Ukrainian territory of Donetsk and Luhansk regions (oblasts)[4] under control of Russian military forces[5][nb 1] and pro-Russian separatists. A significant part of ATO zone is considered temporarily occupied territory of Ukraine.[8]

Partizanen in de ATO-zone; strijden dus tegen separatisten. 

Ik weet niet precies hoe de situatie op dit moment in Oekraïne is. In september is het vredesoverleg (Normandië-overleg) door Rusland afgeblazen, omdat een pro-Russische rebellenleider was vermoord.