Derde, meest recente boek van Griet Op de Beeck
Het is een verhalenbundel, met vijftien verhalen, die thematisch min of meer samenhangen. Het gaat allemaal over mensen die een beetje slachtoffer zijn van hun eigen levenshouding van onderworpenheid, van 'niet voor zichzelf durven of kunnen opkomen', van 'overheerst worden door andere, meer gevoelloze types'. Te lief zijn.
Zo is er het verhaal van het jonge meisje, dat alleen gelaten wordt door haar vader, en dan een sex-feestje organiseert. Ze is op een jongen verliefd, maar merkt dat een ander meisje die al bezet houdt. Ze laat zich dan overrulen door de vriend van haar vriend en heeft met hem een nare eerste seksuele ervaring..
Of het verhaal van de grote drol. Een vrouw komt op een toilet bij heel dure vrienden van haar vriend, en ontdekt dat dat toilet bevuild is door een enorme drol die niet wegspoelde bij het doortrekken. Intussen staat er al iemand op de gang te wachten.
Een heel ander verhaal over een drol.
Ik vond dát gegeven nog wel leuk, maar ik haakte af toen ze de drol vervolgens in haar handtas stopte (in het plastic). En dan gaat het verhaal nog steeds verder, ze wordt zelfs overvallen door een kerel die haar handtas hebben wil! Veel te ver voor mij; gemaakt.
Of het verhaal van een meisje dat ongewild met haar fiets een dodelijk ongeluk veroorzaakt, en door haar moeder vervolgens haar verdere leven wordt aangezien als 'de dader'.
Broertje komt helaas om.
Of de man die zijn 'rivaal' op een cruise een slag geeft, waardoor die overboord slaat. Die moord kwam voor mij nogal uit de lucht. Niet goed.
Of het verhaal van het meisje dat liever bij haar oma kwam wonen.
Of de verpleger, die er niet langer tegen kon om met kankerpatiëntjes om te gaan.
Hier een kankerpatiëntje van vier, die met haar verpleger trouwt. :-)
Ik vind de zinnen ook lang niet altijd mooi, soms te uitleggerig.
Griet Op de Beeck debuteerde met dit boek. Dat ga ik niet meer lezen. Kom hier dat ik u kus en Gij nu is wel genoeg.
Ik blijf haar een inspirerend iemand vinden door haar optreden bij Zomergasten. 
Recensie Zomergasten, Sargasso. Ze is tegelijk mooie samenvatting van de inhoud vanhet interview..
Voor fans van Griet: ik sta nogal alleen met mijn kritiek. Bijna iedereen is dol op haar. Lees maar eens de Recensie Volkskrant Gij nu, of de Juichende recensie in de Leesfabriek. De enige die wat kritisch was, is Rob Schouten, die de verhalen wat voorspelbaar vond. Ook las ik ergens (maar ik weet niet meer waar) dat ze nogal onbarmhartig kon schrijven.
Nogmaals: Op de Beecks boodschap is interessant, maar hij werd het beste verwoord tegenover Onze man in Teheran, Thomas Erdbrink, in Zomergasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten