Dvd-hoes
Ik herinner me niet, hoe jong ik was, toen ik Gejaagd door de wind als meisje zag. Jong genoeg om zeer geïmponeerd te zijn door Clark Gable, hij zo groot, en door Vivian Leigh, zij zo klein. Ik onthield dat het zo hoorde, deze romantiek tussen man en vrouw: zij keek keek op tegen hem, hij lacht een beetje om haar kracht...
Oeit.
Portret van Scarlett O'Hara, zoals dat in het huis van het echtpaar Rhett Butler hangt. Rhett knalt er nog eens een glas champagne tegenaan.
De film geldt tegenwoordig als de meest succesvolle film aller tijden, ruim vier miljard dollar bracht hij op. 8 Oscars vielen hem ten deel, waaronder die aan de zwarte Mammy, Hattie McDaniel. Zij was de eerste Afro-Amerikaanse actrice die een Oscar ontving.
Mammy snoert Scarlett in, onder en boven.
Mammy heeft als slavin best veel te zeggen. Oók een romantische weergave van een veel hardere realiteit?
David O. Selznick, de producer van de film.
De film is gebaseerd op het boek van Margaret Mitchell, van 1936. Het is het enige boek dat zij schreef.
Margaret Mitchell, 1900-1949. Stierf na een \auto-ongeluk. Schreef ook columns.
Het is genieten in deze film - zeker voor een kind! - van de prachtige jurken, die zo wijd zijn als wijd maar kan zijn. Hier zien we Ashley, de man op wie Scarlett heel lang verliefd is; en diens vrouw Melanie. Die is bijna heilig. Scarlett links kan niet geloven dat háár Ashley met een ander trouwt.
Het huis van Scarlett O'Hara is de katoen-plantage Tara. Tijdens haar leven breekt de Amerikaanse Burgeroorlog uit, en het Zuiden verliest van het Noorden. Scarlett verliest beide ouders. In het verdere verloop van het verhaal sterven ook haar dochtertje en Melanie.
Hierboven beelden van de oorlog. Voor zo'n oude film is alles, óók de oorlog, goed verbeeld.
William Sherman, alleen de naam komt voor in de film. Een een ijzeren, nietsontziende Noordelijke officier. Hij brandt alles plat wat hij tegenkomt op zijn weg. In de film wordt hij op zijn naar het Zuiden genoemd als een wind die alles meeneemt.
De mooie, jonge, mannen imponerende Scarlett krijgt het in haar leven wel voor de kiezen. En het begint allemaal zo mooi, zorgeloos en veelbelovend.
Scarlett blijft lang achter Ashley Wilkes aan zitten.
Inmiddels is Rhett Butler verliefd op haar. de prachtige lange Clark Gable.
Herinnering: punaise door die foto, en boven mijn bed in het zachtboard geprikt. :-)
Er gaat heel wat water door de zee, voordat 'ze' elkaar krijgen. Scarlett trouwt: eerst twee keer met een ander; 'gelukkig' wordt ze allebei de keren ook weer snel weduwe. De weg naar Rhett ligt open.
Ze baart hem een dochtertje, maar wil omwille van haar taille geen kinderen meer.
Helaas sterft hun kind jong, net als vader O'Hara na een val van het paard.
Rhett vindt zichzelf en Scarlett van hetzelfde slag, slecht, sterk, eerlijk. In de moeilijkste tijden houdt zij zich staande met de rode aarde van het landgoed Tara.
Behalve scherpe opmerkingen maken, kan ze heel goed voor zichzelf zorgen, en ook voor anderen. In haar eentje herstelt ze Tara en Twelve Oaks na de oorlog. Ze verbouwt zelf katoen en begint een houtzagerij.
Scarlett op Twelve Oaks
Zo ziet het eruit na de oorlog. Scarlett is op zichzelf aangewezen.
Zo moet ze bijvoorbeeld vroedvrouw zijn bij de geboorte van het kind van Melanie. Butterfly McQueen als Prissy kan er niks van, al heeft ze net daarvoor wat anders beweerd.
Bibliotheek op Twelve Oaks, staaltje van het rijke interieur van de plantagehouders.
Overigens lag Rhett Butler op die Sofa, en hoorde stiekem Scarletts liefdesbekentenis aan Ashley.
Zo schijnt Twelve Oaks er tegenwoordig bij te liggen.
Het veroveringsproces van Rhett neemt wat tijd in beslag.
Zij zegt ja, maar ze ruziën steeds. Uiteindelijk heeft de 'bitch' Scarlett haar man zo getergd, dat hij vertrekt, voorgoed. Ook, omdat hun kind gestorven is.
Zij zal voor Tara blijven zorgen. En ze zal hem terugkrijgen, zweert ze. Hoe?
I'll think about that tomorrow.
Trailer.
Victor Fleming was de regisseur.
Het is bijzonder een film van zo lang geleden terug te zien. Ik durfde het aan, omdat ik in de recensies las dat hij nog altijd de moeite waard is.
Mijn herinneringen vermengden zich met de beelden die ik nú waarnam, en met ándere gedachten dan destijds. Het was zo in meer dan één opzicht een reisje terug in de tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten