Maxime Tandonnet
Ik neem hier een verslag van dit interview op, omdat ik zeer bezorgd ben over de grote stroom vluchtelingen die Europa binnen willen komen. Ik wil proberen hier het standpunt van deze man weer te geven, om mij te helpen het mijne te vinden; in de enorme zee van feiten, meningen, oplossingen en niet-oplossingen.
Tandonnet is de ex-adviseur van Sarkozy, Monsieur Immigration; degene die zich dus bezig hield met de immigratieproblematiek.
Tandonnet vindt de migranten in Calais geen vluchtelingen, omdat ze naar Engeland willen om daar te werken.
Calais, economische vluchtelingen bezetten vrachtwagens.
Woonomstandigheden vluchteling in Calais
Er is daar sprake van economische immigratie. De mensen wonen in rottige omstandigheden, maar dat komt omdat de regering nooit een officiële springplank richting Engeland heeft willen instellen. 'Men had dat onbehoorlijk gevonden.'
Overigens is het recordaantal illegale vluchtelingen dat nu Frankrijk bereikt over land, zee of door de lucht (340.000) niet het leeuwendeel van de illegale immigratie. Dat zijn de mensen die na het verlopen van een visum niet terugkeren.
Boot met vluchtelingen; ondanks de enorme aantallen die komen, komt volgens Tandonnet het leeuwendeel hier niet vandaan, althans niet in Frankrijk.
Tandonnet is van mening, dat het thema immigratie gegijzeld is door de ideologie en politieke berekening: rechts denkt dat de mensen komen om van de uitkeringen te genieten, terwijl ze in werkelijkheid komen om te werken. Rechts belooft ook het probleem aan te pakken, maar maakt dat telkens niet waar.
Links daarentegen denkt dat immigratie een grote, goede zaak dient. Kofi Annan verwoordde dat, door te stellen dat immigratie de mensheid als geheel ten goede zou komen. Maar links vreest tegelijk de kiezers, die niks van immigratie moeten hebben. Zo zijn ze de ene keer tolerant, de andere keer streng, kortom: incoherent. En Europa krijgt de schuld, in plaats van dat men het probleem aanpakt.
Standpunt Kofi Annan: immigratie komt de hele mensheid ten goede.
Tijdelijke werkvergunningen zijn geen optie, omdat veel ervan afhangt af de immigrant bereid is terug te keren.
De mensen zelf laten kiezen in welk land ze willen wonen is ook geen optie: iedereen zal dan naar het land willen dat de beste mogelijkheden biedt. De Dublin-akkoorden bepalen dat je slechts in één land een aanvraag kunt doen.
Tandonnet pleit ervoor voor de directe omgeving van Europa - met zijn 28 landen en 500 miljoen inwoners de belangrijkste economische macht in de wereld - met geld en militaire middelen stabieler en welvarender te maken. Spanje sloot bijvoorbeeld in 2006 een akkoord met Senegal, een stroom vluchtelingen richting de Canarische eilanden stopte zo. (Het kostte wel doden.)
Als dat niet lukt, is het legitiem smokkelaars aan te vallen. Dat is een actie tegen de georganiseerde misdaad, je hebt er niet eens een VN-mandaat voor nodig. Je redt er duizenden mensen mee. Zoals het nu gaat, met reddingsacties, faciliteer je de mensensmokkelmaffia.
Europese Unie start militaire actie tegen mensensmokkelaars Middellandse Zee
Bericht uit de NRC; ik hoor er nu niets meer over trouwens.
Tandonnet pleit niet voor het sluiten van de grenzen, maar wel erkent hij problemen met te grote immigratie: woningtekorten, moeizame integratie van al aanwezige immigranten, begrotingstekorten, hoge schulden. Onze ruimhartigheid moet daarom ophouden bij de illegalen, die moeten we uitzetten.
Hij heeft daarvoor geen wondermiddel, maar in de vertreklanden zouden op de vliegvelden Europese verbindingsofficieren kunnen werken, die in samenwerking met lokale autoriteiten mensen eruit halen die met valse visa willen reizen. Dat werkt heel goed. Asielzoekers horen hun aanvraag op een consulaat te doen, of in opvangkampen van de UNHCR.
Vluchtelingen op het Griekse eiland Kos.
We moeten het recht op asiel handhaven, de Geneefse conventie is heel duidelijk: wie wordt gearresteerd, gevangen gezet, mishandeld of bedreigd om zijn opinies of specifieke achtergrond, heeft recht op bescherming. Maar je moet heel strikt zijn. Aanvragen moeten uitgebreid gecontroleerd worden, immigratiediensten moeten de toestand ter plekke door en door kennen. Bij misbruik moet je mensen terugsturen. Bij oorlog vang je mensen op in de eigen regio.
69% van de Fransen vindt dat er te veel immigranten zijn. Maar Tandonnet is ervan overtuigd dat de meeste Europeanen helemaal niet vijandig staan ten opzichte van buitenlanders en immigratie; ze maken zich alleen zorgen dat hun regeringen het probleem niet beheersen. Wat is er mis met Islamitische buren die hun dagelijks leven delen en hun kinderen in goede omstandigheden opvoeden?
Vluchtelingen trekken ongehinderd door Macedonië, verder weg Europa in.
Zijn eigen politiek, onder Sarkozy, acht hij niet mislukt. Hij wilde 'streng en fatsoenlijk' zijn. Hij heeft de gezinshereniging en -vorming weten te binden aan voorwaarden als: voldoende inkomsten, passende woning, het volgen van cursussen Frans en 'republikeinse waarden'. Al die wetten hebben onder vuur gelegen van zowel links als rechts. Ze zouden ofwel te hard ofwel te slap zijn geweest. Bijvoorbeeld is er een enorme rel geweest om de DNA-tests, die ze wilden gebruiken om familiebanden te verifiëren. Dat werd met de nazi's geassocieerd, terwijl het in de VS, Canada en veel Europese landen gebruikelijk is.
De politie houdt vluchtelingen in Macedonië tegen. De regering heeft genoeg van de enorme stromen mensen.
Uiteindelijk is volgens Tandonnet immigratie te beperken met ontwikkelingshulp. In zijn tijd lukte dat aardig met een project in Mali, dat bedrijven financierde. Er kwamen bakkers, transportbedrijfjes, crèches, honderden banen.... Maar het is weer wegbezuinigd.
Hij vreest dat het voortmodderen blijft in Europa. Men ziet het probleem wel, maar de politieke wil ontbreekt. Daarom loopt men weg voor het probleem.
Extreem rechts schopt rellen in Dresden, in verzet tegen de komst van een opvangtehuis voor asielzoekers.
En zo pakt Australië het aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten