Chavela Vargas, 1919 - 2012

Hoes

Chavela werd geboren als Isabel Vargas Lizano te Costa Rica, maar staat bekend als Mexicaans zangeres van rancheras. Die naam komt van ranch, en is een type lied dat in de twintigste eeuw ontstond tijdens de Mexicaanse revolutie. 

Vargas trad altijd op in zo'n rode Mexicaanse poncho

De rancheros waren echte volksliederen, men opponeerde ermee tegen de muziek van de elite. Het ritme kan 2/4, 3/4 of 4/4 zijn. De begeleiding is dikwijls gitaar, anders viool, trompet of accordeon. Bij Chavela gitaar.

Thema's zijn de liefde, patriottisme of de natuur.

Chavela was bevriend met de regisseur Almodóvar. Haar lied Tú me acustombraste is te horen in zijn film Babel.

Still uit de film Babel, met muziek van Chavela Bargas.

Ik was zelf nooit op deze muziek gekomen, maar we hebben een cd te leen van Marianne, van de Spaanse les van Ton. De muziek viel ernorm op: deze vrouw heeft een enorme expressie, en ze schaamt zich nergens voor: jezelf zó durven uiten als zij doet op de cd  antología.... Heel apart (ja, soms schiet ik in de lach, zonder haar belachelijk te willen maken) en gedurfd.

Piense en mí. 

 

Se me olvidó otra vez. (Met beelden uit Mexico.)

Haar stem wordt geprezen als 'de bittere stem van de tederheid', ("la voz aspera de la ternura").

In haar jeugd heeft ze een tijd als man geleefd, alcohol drinkend, sigaren rokend, ze liep zelfs met een geweer.

De rancheras waren typisch macho-liederen, door dronken mannen vertolkt, als je dronken was kon je voor je verdriet uitkomen. Misschien heeft dat haar geholpen zich zo te gedragen.

Ze had een groot alcohol-probleem, waar ze vanaf is geholpen door de Indianen. Ze heeft toen vijftien haar lang niet gezongen, maar maakte daarna een come-back.

Op haar 81e kwam ze ervoor uit, dat ze lesbisch was.  Er wordt gezegd dat ze een verhouding heeft gehad met de schilderes Kahlo.

 

Dit alles zegt niets over haar muziek. Hooguit karakteriseert 'la voz aspera de la ternura' die een beetje.

Ik was echt stomverbaasd over haar durf; ze schaamt zich niet zo gek mogelijk te zingen, de expressie is over de top, en toch is het indrukwekkend, boordevol emotie.  

Ze is een van de grote muzikale mythes van Mexico; behalve Kahlo had ze vele beroemde minnaressen. Het is soms moeilijk te geloven dat de stem die van een vrouw is.