Filmposter
In een Iraanse jeugdgevangenis zit een groep minderjarige meisjes hun straf uit voor een zware misdaad: de moord op hun vader, hun echtgenoot of een ander mannelijk familielid.
Hier is te zien dat ze onderling nog best plezier kunnen hebben.
De bijzondere band die filmmaker, Mehrdad Oskouei met hen opbouwde, is voelbaar in observaties van openhartige onderlinge gesprekken en speels gestoei, en privé-momenten waarin ze vertellen over de gevolgen van, en soms de redenen voor hun daad.
.jpeg)
Slaapzaal; er is ook een baby'tje, Mohammed.
Soms laat hij hen alleen met zijn camera, die zij dan gebruiken om zich te richten tot hun overleden slachtoffers of hun medeplegers – drie van de meisjes pleegden de moord samen met hun moeders, die in een andere gevangenis hun executie afwachten.
.jpeg)
Een van de vrouwen op bezoek bij haar moeder. Een opvallend hechte band.
In tegenstelling tot de veel troostelozer situatie van deze moeders, hangt in de woonvertrekken van de meisjes – een gezamenlijke cel die aanvoelt als een grote meisjesslaapkamer, een leslokaal en een groene binnenplaats waar een nestje eendenkuikens rond waggelt – een bijna zorgeloze sfeer. Gaandeweg begint het te dagen dat deze gesloten vrouwenwereld niet alleen een gevangenis is, maar ook een plek die haar bewoners afschermt van een samenleving waarin mannen op vaak agressieve wijze de dienst uitmaken.
Mehrdad Oskouei, geboren 1969.
.jpeg)
Hier gewoon bezig met de was.
.jpeg)
Ik kon me levendig voorstellen dat deze vrouwen hun gruweldaad begingen. Ze werden soms met kettingen geslagen - om maar één ding te noemen.
Hun broers kozen onvoorwaardelijk voor hun vader. Ze wilden niets liever dan dat hun moeder, die haar man vermoordde, terechtgesteld werd,
De regisseur benaderde de vrouwen heel voorzichtig. Ze konden ook zelf de camera instellen als ze alleen waren; dat vergemakkelijkte het praten.
Trailer
De film is opgenomen in Iran, en uitgekomen in Noorwegen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten