Filmposter
Een pracht-documentaire over een viool. Ik ga er wat meer over vertellen aan de hand van wat foto's. Allereerst naar aanleiding van de filmposter: die laat een boomstam zien. Daar begint de vioolbouw, met het kiezen van het juiste hout. Er zijn maar zeer weinig houtsoorten die het zeldzaam mooie geluid voortbrengen. Ik weet daar verder niets van. Alleen schoot mij een ontmoeting te binnen die Ton en ik in 2018 hadden met Luis Barber. 
De aankondiging vermeldt:
"De liefde van zijn leven is gemaakt van hout en is meer dan 300 jaar oud: de Stradivarius "Lady Inchiquin". Het is de stem van sterviolist Frank Peter Zimmermann. Maar twee jaar lang moest hij het zonder het instrument van 6 miljoen stellen vanwege het faillissement van de eigenaar, een Duitse bank. Twee jaar lang lag het instrument in een kluis. De documentaire volgt de violist bij het terugvinden van zijn verloren liefde, zijn eigen stem.
Er worden in de film twee verhalen verteld over het zoeken en vinden van het perfecte geluid, nauw met elkaar verweven: het verhaal over de Lady Inchiquin. en de bouw van een eigentijdse Stradivarius. "Virtuoze concertscènes, persoonlijke interviews en uitzonderlijk nieuwe inzichten in het vioolbouwatelier schilderen het portret van een instrument tussen mythe en meetbaarheid, tussen traditie en innovatie."
Luis Barber, directeur van Maderasbarber, Tonewoods.
Barber is leverancier van hout voor muziekinstrumenten.
In deze documentaire ging het om het herstel van een Stradivarius van 1711, + om de vervaardiging van een 21e eeuwse Stradivarius. Voor instrumenten van dat kaliber heb je het aller-allerbeste hout nodig, en vanzelfsprekend is dat schaars. Barber Tonewoods levert een veelheid aan hout voor allerlei instrumenten, in dat opzicht is die handel niet te vergelijken met die voor een Stradivarius Evengoed: de ontmoeting met Luis Barber was leuk, en kwam mij nu weer terug in de herinnering. .
Het muziekinstrument dat centraal stond, was de ‘Lady Inchiquin’, een Stradivarius uit het jaar 1711.
Ondertitel van de documentaire is: "de gepassioneerde strijd voor perfectie."
‘Lady Inchiquin’ Stradivarius 1711.
Foto's van Jan Roehrmann
De aankondiging vermeldt:
"De liefde van zijn leven is gemaakt van hout en is meer dan 300 jaar oud: de Stradivarius "Lady Inchiquin". Het is de stem van sterviolist Frank Peter Zimmermann. Maar twee jaar lang moest hij het zonder het instrument van 6 miljoen stellen vanwege het faillissement van de eigenaar, een Duitse bank. Twee jaar lang lag het instrument in een kluis. De documentaire volgt de violist bij het terugvinden van zijn verloren liefde, zijn eigen stem.
Violist Frank Peter Zimmermann; de beelden over de vioolbouw werden afgewisseld met die van zijn optreden. Met name van de uitvoering van het vioolconcert van Beethoven.
"Dat is mijn stem! Nu heb ik hem weer", zegt Frank Peter Zimmermann als hij eindelijk de viool weer in zijn handen heeft. Maar hoe komt zo'n stem tot stand, hoe creëer je het perfecte geluid?
Martin Schleske, uit Landsberg.
De wereldberoemde vioolbouwer Martin Schleske uit Landsberg omschrijft zijn werken als klanksculpturen. Voor hem is het een existentiële ervaring wanneer een boom een viool wordt en materiaal muziek wordt. Het gaat erom de muzikant zijn stem te geven met mijn instrument, zegt hij. .
Er worden in de film twee verhalen verteld over het zoeken en vinden van het perfecte geluid, nauw met elkaar verweven: het verhaal over de Lady Inchiquin. en de bouw van een eigentijdse Stradivarius. "Virtuoze concertscènes, persoonlijke interviews en uitzonderlijk nieuwe inzichten in het vioolbouwatelier schilderen het portret van een instrument tussen mythe en meetbaarheid, tussen traditie en innovatie."
Het was echt prachtig, genieten!
Regisseur, Benedikt Schulte.
Trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten