Filmposter.
Mooie, biografische film, een 'biopic'. Met erg mooie beelden, natuurlijk van de dansen, maar ook de rest, gezichten, licht en schaduw, interieurs. Hij deed me denken aan de film die ik ooit zag over Emily Dickinson: zelfde sfeer. Dickinson leefde natuurlijk eerder, de kleding met name verschilde wel.
De film is gebaseerd op het boek Loïe Fuller. van Giovannis Lista.
Biografie die ten grondslag ligt aan de film, van Giovanni Lista; boek van 1994.
Hoofdpersoon is Marie Louise, een Amerikaanse, die na de dood van haar vader naar Frankrijk emigreert. Ze wil graag beroemd worden, en wordt min of meer per ongeluk ontdekt door een bijzondere dans, met doeken die om haar heen wervelen. De dans zal de serpentinedans zal gaan heten. Marie-Louise neemt de artiestennaam Loïe Fuller aan, en ontwikkelt de dans steeds verder. Ze ontwerpt licht en decor, en organiseert hulpkrachten om haar heen. Ze wordt er heel bekend mee, en wordt gecontracteerd door de Folies Bergères.
Boven en onder kunnen wel eens beelden zijn uit de documentaire; zie verderop.
Soko speelt Loïe Fuller
Soko is de artiestennaam van Stéphanie Alexandra Mina Sokolinski, geboren 1985. Franse actrice en zangeres.
Natuurlijk zien we ook hoe het in de rest van haar leven met haar gaat. Ze wordt verliefd - min of meer - op Louis d'Orsay. Een knappe graaf, aan wie ze een hoop verschuldigd is, al was het maar omdat ze zijn geld ontvreemd heeft om de oversteek naar Europa te maken.
Met Louis in bad. De man is verslaafd aan ether.
Rol vertolkt door Gaspard Ulliel.
Overigens blijkt ze verderop in de film biseksueel te zijn.
Ze mag dan succes hebben als danseres van de serpentinedans, moeilijk heeft ze het óók. Een verdere doorstroom van haar carrière vlot niet erg, het is natuurlijk ook maar éénzelfde 'truc' die ze doet.
Wat ernstig is, is dat de dans haar fysiek sloopt: het effect met de mooie doeken krijgt ze door het hanteren van twee lange stokken. Dat is uiterst zwaar voor armen en schoudergordel. Bovendien staan er allerlei lichten op haar gericht, voor de mooie effecten, en die tasten haar zicht aan.
De bril is noodzakelijk vanwege die lichten.
Bovendien is er een kaper op de kust:een nieuwe, jongere en eerlijk gezegd: ook mooiere danseres heeft zich aangediend: Isadora Duncan. De relatie tussen de twee danseressen is ingewikkeld, want ze krijgen ook een liefdesband. Maar Duncan verdwijnt uit haar leven en glorieert verder in haar eentje op het podium.
Isadora Duncan wordt gespeeld door Lily-Rose Depp. Zij is geboren in 1999, en is de dochter van Johny Depp
Onder en boven Isadora in de film.
Natuurlijk is het bij zo'n biopic leuk om naar de historische foto's te kijken:
Loïe Fuller, 1862-1928.
Isadora Duncan, portret; 1877-1927.
Isadora Duncan.
Nogmaals.
Met Louis d'Orsay loopt het slecht af: zodra hij weet dat Loïe hem verlaten heeft, pleegt hij zelfmoord. Hij zet zich in de fik in zijn auto, met zijn zakdoekje met ether.
Het karakter is overigens fictioneel.
Fuller was heel spraakmakend; zij heeft ook tal van kunstenaar geïnspireerd, onder wie Henri Toulouse-Lautrec. (Ik verwachtte ten onrechte dat hij ook een rol in de film speelde.)
Henri Toulouse-Lautrec. Hij leed aan een ernstige botziekte, die leidde tot dwerggroei. Dat tastte geenszins zijn intellect of zijn artistieke vermogens aan.
1864-1901
Schilderij van Toulouse-Lautrec, met Fuller als onderwerp.
Deze poster is ook van zijn hand.
Toulouse-Lautrec
Opnieuw
Er bestaat ook een documentairefilm over Loïse Fuller, getiteld Obsessed with Light, van Sabine Krayenbühl en Zeva Oelbaum. Zie DEZE SITE. 
Loïe Fuller repeterend in de tuin van haar huis in Hampstad, rond 1900. Uit de documentaire.
Niet alleen Toulouse-Lautrec was beïnvloed door Fuller. Dit bronzen beeldje is van Francois-Raoul Larche, 1900.
Portret van Loïe Fuller, door de fotograaf Frederick Glasier, 1902.
Trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten