Poster
IS TELLER DE ECHTE DRUMMER? Die vraag stelde ik me als eerste na het kijken van deze film.Ik kom er zo op terug.
Allereerst de reden dat ik naar deze film ging kijken: ik was aangestoken door het commentaar in de VPRO-gids bij deze film, die gisteravond op Canvas werd uitgezonden. Ik citeer:
"Voortreffelijke muziekfilm waarin jonge, ambitieuze jazzdrummer (Teller) het opneemt tegen zijn veeleisende en meedogenloze docent (een heerlijk intimiderende Simmons). Er zit geen valse noot in deze spannende en aangrijpende film van de jonge regisseur Chazelle, die de muziekwereld voorstelt als een sportarena waarin alleen de meest fanatieken overleven. Maar waar in sportfilms de climax vaak over the top en ongeloofwaardig is, overtuigt Whiplash van begin tot het lang uitgesponnen, emotioneel verpletterende einde."
Einde citaat.
Afslaan.
De film kreeg ook maar liefst vijf sterren mee, het maximum bij de VPRO.
Nou heb ik zeker genoten van de film, maar me ook geërgerd. De 'heerlijk intimiderende Simmons' is een kwal van een leraar, die denkt dat hij zich alles kan permitteren. Zelfs met stoelen smijten, uitschelden, in het gezicht slaan. Een terreurbewind dat leerlingen aan het huilen maakt.
Waarmee hij ze dan ook nog eens vernedert....
Nee, ook al verklaart docent Fletcher zijn gedrag met te zeggen dat hij zo het beste in leerlingen naar boven haalt, dit gaat allemaal veel te ver.
Maar....:
De muziek is erg leuk, en goed. En al is het overdreven - het bloed loopt letterlijk over het drumstel heen; de drummer die net aangereden is en met een bebloed hoofd (wie weet, ook met een whiplash?) nóg zit te spelen - het levert een schitterend resultaat op in een inderdaad verpletterend einde!
De jonge drummer Andrew Neiman (Miles Teller) neemt de leiding van het slot-optreden helemaal over van Terence Fletcher, de tiran. Die kan niks meer doen. 'I'll cue you', sist Neiman hem toe, en speelt zijn grandioze solo tot het einde toe.
Miles Teller
Fletcher is eerst werkeloos, en woest - maar aan het slot kan hij tóch tevreden zijn: zijn 'genie' is geboren. Heel goed dat de film daar ook precies eindigt.
Terug naar de beginvraag: Drumt Miles Teller echt?
Zeer ten dele. Teller had ooit in zijn leven wel gedrumd, maar in een band voor rockmuziek. Jazz is heel anders, zelfs de stokken houd je anders vast.
Hij is 'op bootcamp' gegaan met Nate Lang; in de film speelt die de rol van drummer Carl Tanner.
Nate Lang. Speelt de ondergeschikte rol van Carl Tanner. In werkelijkheid deed hij de grootse solo aan het eind.
Voor mijn begrip: een bootcamp is een spierversterkende trainingsmethode. Ik kan me voorstellen dat dat bij drummen nodig is. Zie ook de pijnlijke oefensessies in de film, die weer vol zitten met bloed pijn en blaren.
Wel was het zo, dat het editen van de drumsolo heel veel werk was: Teller drumde een stukje, dan Nate Lang, en de stukjes werden zo gemonteerd dat het leek of Teller alles deed. De montage duurde twee volle dagen!
De film is eerst verschenen als korte film, ook door regisseur Chazelle, een jaar eerder.
De hooggeprezen J.K. Simmons speelde onder andere in de film True Grit, en in Lala Land. Verder had hij rollen in heel veel tv-series.
Damien Chazelle, regisseur. (1985) Het verhaal van de film is van hem, gebaseerd op eigen ervaringen - lang niet zo extreem overigens.
Trailer
En hier een uitvoering van het muziekstuk Whiplash waaraan de film zijn titel ontleent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten