Modern times, Charlie Chaplin, 1936.

Poster

De film is gemaakt van 1933 tot 1936, en werd uitgebracht in 1936. Chaplin speelt een arme zwerver, die een baantje heeft aan de lopende band. De fabriek werkt ontmenselijkt, de mens neemt dezelfde plaats in als de machine: als de machine een paar trapjes hoger moet, moet de mens mee. Geen wonder dat de mens, Charlie, letterlijki gevangen raakt in de raderen van de machinerie.
De film staat nog met één been in het tijdperk van de stomme film. Gesprekken, ontwikkelingen gaan nog via tussenteksten. De mimiek is zeer expressief, er wordt met pantomime gewerkt. Chaplin dacht dat die pantomime essentieel was voor de film, en vreesde dat die kunstvorm verloren zou gaan.
De film levert kritiek op het zogenaamde fordisme. De term is afgeleid van autobouwer Henry Ford, en verwijst naar verschillende sociale theorieën over productie en werkorganisatie. In een bredere betekenis verwijst fordisme naar de 20e-eeuwse consumptiemaatschappij. De film zou oorspronkelijk The Masses genoemd worden en laakt 'het door de voortschrijdende industrialisatie veroorzaakte verlies aan individualiteit als gevolg van anonimiteit en mechanische monotonie.' De werknemers worden uitgebeeld als afgestompte wezens, waartegenover slechts Charlie zijn gevoeligheid en menselijkheid weet te bewaren.

In de fabriek.

In deze film wordt de door Chaplin al in vroegere films uitgebeelde sukkelige maar goedmoedige zwerver in een moderne omgeving neergezet.
Chaplin had lange tijd voor het ontstaan van de film een bezoek gebracht aan Mahatma Gandhi,  hetgeen hem tot deze film inspireerde.
We volgen nu de film stukje voor stukje:
Eerst zien we Charlie aan de lopende band, met het geestdodende werk.

. 

Hij wordt er knettergek van.

Hij loopt letterlijk vast in de machinerie.

Zijn chef ook trouwens. Maar daar het lunchpauze is, kan Charlie hem even niet helpen.

Om de lunch te verkorten is er een eetmachine uitgedacht: 

Helaas worden er ook bouten en moeren in zijn mond geduwd.

En bij de maïskolf slaat dat ding op tilt. 

Hij moet vanwege zijn overspannenheid naar het ziekenhuis, waar hij snel herstelt. Voortaan moet zich een beetje kalm houden. Op straat komt hij in een opstootje terecht. Hij plukt een rode vlag van een auto en wordt abusievelijk aangezien voor de leider van het spul. Hij komt in de bak terecht.

Daar voorkomt hij volkomen onbewust een gevangenisoproer. Als beloning krijgt hij een cel met alle gemakken van thuis. 

Hahaha. 

Maar net als hij zich lekker gesetteld begint te voelen, krijgt hij ontslag. Hij krijgt een baantje op een scheepswerf, maar is zo onhandig een schip te water te laten door de keg eronder vandaan te trekken.  Hij is overal onhandig in. Hij wil dolgraag terug de cel in. 

Hij ontmoet een meisje, die met twee zusjes van haar verweesd is. Zij steelt voedsel, waarvoor ze gevangen wordt genomen, maar Charlie neemt de schuld op zich van de diefstal. Dat lukt niet. In een cafetaria eten ze alles wat ze op kunnen en Charlie zegt de eigenaar dat hij geen geld heeft. 

Onderweg naar de gevangenis ontmoet hij het meisje wer. Ze ontkomen samen, en van dan af zijn ze onafscheidelijk.

Dit is hun droomhuisje, dat op instorten staat. 

Charlie krijgt werk als nachtwaker in een warenhuis. Het meisje gaat mee. 

Zij eet en slaapt er lekker

 

En ze spelen op rolschaatsen.

Maar het wordt al met al een ehctische nacht: er komt een stelletje inbrekers, en Charlie wordt beschudligd van medeplichtigheid. Hij moet weer naar het gevang.
Als hij daar weer uitkomt, ontmoet hij het meisje weer. Ze is nu cabaret-danseres.

Ze bezzorgt Chalie een baantje in hetzelfde restaurant als zingende ober.

 

Hiermee oogst hij groot succes. Met een nonsens liedje.

Alles lijkt nu goed te komen. Maar de Kinderbescherming is het meisje op het spoor, ze proberen haar onder voogdij te stellen. Gelukkig weet Charlie hen te foppen, en ontsnapt met haar. Samen lopen ze een eenzame weg af, klaar om alles aan te kunnen wat er ook maar op hun pad komt. 

Trailer.