Poster.
We bleven naar deze film kijken, hoewel we tegelijk vonden dat er stuitende dingen gebeurden: een man van dik in de dertig, die een seksuele relatie aangaat met een veertienjarig meisje. Dat is slecht, dat is misbruik.
De aankondiging in de VPRO-gids maakte er al melding van dat je, ondanks dat, bleef kijken, omdat de film zo fris en zo vrolijk was.
Misschien was dat het.
Ik vergaf het de maakster ook, omdat de film speelde in de zeventiger jaren. Hoofdrolspeelster van veertien, Minnie Goetze, gespeeld door Bel Powley, duikt nogal gemakkelijk het bed in met de vriend van haar moeder. Maar dit is op zijn minst de tweede stiefvader van moeder, daar de vorige, Pascal, nog steeds een rol speelt in de levens van de twee zusjes, Minnie en Gretel.
Minnie. Ze schrijft haar seksuele ervaringen op, spreekt ze in op bandjes, en verluchtigt ze met tekeningen.
Precies wat Phoebe Gloeckner deed in haar boek: The Diary of a Teenage Girl: An Account in Words and Pictures
Onder en boven: uitgaven van het boek, waarop de film gebaseerd werd.
Overigens werd er eerst van het boek een toneelstuk gemaakt. Daarna kwam de film.
Dit is Phoebe Gloeckner.
Wat voor mij de film nog wel behapbaar maakte, waren de tekeningen tussendoor. Dat verraste me elke keer. Ik heb er nauwelijks een goed voorbeeld van terug kunnen vinden. Ik denk nu bijvoorbeeld aan de scene, waarbij haar vriendin haar door wil spelen aan een jongen, voor geld voor seks. Ze voelt dat er iets niet in orde is, en dan zie je een paar bedreigende tekeningen, bewegend beeld natuurlijk. Het is op dat moment dat ze besluit terug naar huis te gaan, en dat is het begin van de oplossing van het drama,
In bad, om haar heen tekeningetjes.
Leuk voorbeeld van de verrassende illustraties af en toe.
Als kijker weet je niet hoe het moet aflopen. met al die seks, die we tegenwoordig afwijzen - tussen kinderen en volwassenen.
Iets anders is, dat Minnie erg alleen is. Dat kan haast niet anders met zo'n losgeslagen moeder, die onder invloed van haar vorige man/vriend meent dat ze haar kinderen niet mag knuffelen. Minnie is op zoek naar liefde.
Moeder, Minnie en Monroe op de bank.
Hier zit ze met de microfoon in haar hand, waarin ze al haar geheimen inspreekt. Helaas (of niet helaas) komt moeder er via die opgenomen bandjes toch achter wat zich achter haar rug om heeft afgespeeld.
Maar dan kan ze ook weer lekker gek doen met haar eigen moeder,
De film gaat langdurig over de vraag of ze echt van Monroe houdt of niet. En andersom. Als blijkt dat hij van haar afhankelijk is, hoeft ze hem niet meer.
Geheimen inspreken doet ze ook rustig middenin de bus.
Ik kreeg als kijker een hekel aan die slapjanus, die zo gemakkelijk gebruik maakte van dit jonge meisje, en zijn eigenlijk vriendin net zo gemakkelijk bedroog.
De vriendschap met de vriendin krijgt een staartje.
Hier is een klein beetje te zien van de mooie tekeningen. Uiteindelijk zijn die prachtige tekeningen haar redding: een professional krijgt ze onder ogen, en zegt haar dat ze door moet gaan met tekenen. Ze begint ze te verkopen op straat. Dan is ze ineens een stuk volwassener, en kan ze Monroe loslaten.
De drie hoofdrolspelers in het echt: Bel Powley, Alexander Skarsgard, en Kristen Wiig.
Trailer.
Het geheel overziend, geloof ik dat het toch het karakter van Minnie is, en hoe goed dat gespeeld is, dat de film tóch mooi maakt. Je houdt je hart vast bij alles wat ze doet - maar leeft mee met haar eenzaamheid, haar zoektocht naar liefde, haar jeugd, haar vrolijkheid. En uiteindelijk ben je blij dat ze 'zichzelf gevonden heeft'.
Tekening uit het boek van Phoebe Gloeckner. Ze lijken niet op de tekeningen in de film, die vond ik spannender.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten