What Maisie knew, 2012, Scott McGehee en David Siegel, 2012.

Poster

Ik vond dit een mooie film, Ton daarentegen vond hem vreselijk. Het was een drama-film met in de hoofdrol een zesjarig meisje, Maisie, dat heen en weer geslingerd wordt tussen haar scheidende en gescheiden ouders. Deze Suzanne en Beale trouwen allebei opnieuw, zij met Lincoln, een barman, hij met de oppas Margo. Die twee tweede relaties gaan ook binnen de kortste keren stuk. 

Maisie met oppas Margo; Margo is Joanna Vanderham

Maisie blijft heen en weer geslingerd, al ervaart ze bij haar tweede 'ouderpaar' veel meer liefde. 

Met Lincoln kan Maisie praten over wat háár bezighoudt.

De twee tweede partners vinden elkaar, de eerste ouders blijven lekker hun eigen (egoïstische) gang gaan. Maisie is gelukkig als ze in tijden van afwezigheid van haar echte ouders bij deze lieve mensen mag zijn.

Lincoln wordt gespeeld door Alexander Skarsgard.

Het plot mag al te mooi, of romantisch zijn, er zaten een paar heel mooie waarheidsgetrouwe thema's in: Suzanne bijvoorbeeld vindt haar kind vooral lief om hoe zij háár moet bewonderen. 

Julianne Moore als Suzanne. Zij speelt overtuigend, nu eens lief, dan weer verwaarlozend, of als een klein kind t.o.v. haar dochtertje. Overigens is het een kreng.

Die moeilijkheden zijn goed uitgebeeld. De ruzies tussen Suzanne en Beale herhalen zich bijna hetzelfde tussen Beale en Margo. Zo manipuleert hij ook zijn tweede vrouw, en doet of zij niet bestaat. Suzanne is een kreng in het neerhalen van haar tweede echtgenoot, van wie zij meteen zegt dat ze hem alleen maar getrouwd is om zijn oppaskwaliteiten. 

Beale gespeeld door Steve Coogan, een echte klootzak.

Het allermooiste is de rol van het kind zelf. Maisie wordt gespeeld door de 6-jarige Onata Aprile, en dat doet zij geweldig. Bijna altijd spreken vooral haar ogen en haar gezicht. Haar ernst is aandoenlijk, bij elke ruzie trekt ze zich terug, toch blijft ze onvoorwaardelijk in haar liefde voor haar ouders, en altijd vol begrip. Pas aan het einde van de film zien we haar echt als een kind  rennen en blij zijn. Heel knap!

  

Pas aan het einde is zij echt kind, rent en lacht.

Trailer

Het regisseursduo Scott McGehee en David Siegel.

Bijna vergat ik toe te voegen, dat de film losjes is gebaseerd op het boek van Henry James met dezelfde titel, uit 1897. Het script voor de film is van Carroll Cartwright en Nancy Doyne. 

Boekomslag, eerste uitgave 1897.