Dit is Mussa....
... een 12-jarig Ethiopisch jongetje, dat met zijn ouders in Tel Aviv woont. Hij praat al zes jaar niet meer. Juf Anne en zoon Tamir hebben zich over hem ontfermd, Hij zit op een school die eigenlijk een te hoge 'standaard' voor hem is. 65.000 illegale Afrikaners telt Israël, Elke dag dreigt uitzetting. De toekomst van zwarte mensen in Israël is dus heel ongewis.
Rechts juf Anne; zij en haar zoontje zijn heel lief voor Mussa
Links Mussa, rechts vooraan zijn grootste vriend Tamir. De hele klas is trouwens dol op Mussa, ondanks de nogal rascistische opvattingen die daar heersen, zoals blijkt in het begin van de film. De juf vangt dat alles heel goed op.
Maar praten doet hij niet. 'The armee in my throat is so small that it can't fight it.'
Hij verstaat Hebreeuws, praat met handen en voeten en via internet.
Als zijn vader naar de gevangenis moet, worden Mussa en zijn moeder uitgezet.
Hier weer Mussa's Hebreeuwse klas. Op het moment dat Mussa afscheid komt nemen, is de hele klas verdrietig. Mussa kan het niet aan en smeert hem.
Mussa's vader, Mussa kijkt toe. Pa belooft dat hij zijn vrouw en zoon zal nareizen naar Ethiopië. Maar eenmaal idaar horen ze niets van hem.
Ik heb van moeder helaas geen plaatjes kunnen vinden.
Evenmin vond ik beelden van zijn school in Ethiopië. Hij kwam daar goed terecht, en ging na verloop van tijd praten! Het moment dat hij via Skype met zijn oude vriend Tamir in gesprek ging was ontroerend. 'Waarom heb je nou al die tijd gezwegen?' En: 'Ik wist niet hoe je stem zou klinken, nu weet ik het.' Mussa legt uit dat het angst was.
Na acht maanden zat zijn moeder weer zonder werk. Ze overwoog om naar Egypte te gaan.
Onder en boven: Anat Goren, filmmaakster. Deze hoort bij de 'hotdocs'; HotDocs is de naam van een Canadees filmfestival.
Trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten