Poster; vanwege de dood van Bowie wordt de tentoonstelling met een maand verlengd.
De expositie is ook in andere wereldsteden te zien geweest, o.a. Londen zelf, en Berlijn.
Omslag van een promotietijdschrift van het Groninger Museum. De foto rechts is uit The Elephant Man.
Afgelopen dinsdag ben ik met man en dochter naar het Groninger Museum geweest, om de Touring Exhibition van het Victoria and Albert-museum David Bowie IS te bekijken.
Vooraf kochten we kaarten met een tijdslot, na de dood van Bowie is het extra druk geworden in het museum.
De rij bij de kassa viel me mee, maar op de expositie zelf was het inderdaad erg druk.
We droegen alle drie een audio tour, die als enige functie had: hard of zacht zetten: er waren in de ruimte aan de wanden, en onder het zeil of tapijt sensoren aangebracht, waardoor je vanzelf de informatie kreeg die paste bij vitrine, scherm, schilderij, kostuum... wat dan ook. Op zichzelf een mooi systeem, al hadden wij drieën allemaal liever zelf kunnen kiezen.
De tentoonstelling was een beetje naar thema. Er waren kostuums, muziekinstrumenten, beelden van mode-ontwerpers, songteksten in handschrift van Bowie, schilderijen van zijn hand, filmopnames van optredens, stukjes uit speelfilms, foto's...,
Dit was een van de eerste foto's: een 16-jarige Bowie, voor het eerst bij een bandje, The Kon-rads. De expositie prees het zelfvertrouwen dat hij uitstraalde.
En daar vlakbij hing een 'contactblad', met allemaal afdrukken van Bowie als baby.
Ik zelf ga in dit blog een beetje van de hak op de tak springen. Ongetwijfeld was er een logische opbouw, maar én door de drukte, én door de audio tour - het geluid leek niet altijd te kloppen met wat je waarnam, het scherm liet wat anders zien - kon ik niet goed onderscheiden hoe de structuur precies was.
Van heel wat events waren er allerlei kladjes in het handschrift van Bowie. Dat had van mij wat minder gemogen. Ik ben ook te weinig vertrouwd met zijn muziek (Wie is Ziggy Stardust precies?) om te weten waar ik precies zat.
Ik zal dus weergeven wat ik vooral mooi, of opvallend vond, of zelfs aangrijpend.
Een heel bijzondere foto, van de Belg Guy Peellaert. Maakte deel uit van de serie voor de platenhoes van het succesvolle album Diamond Dogs uit 1974. Hierop het hitnummer Rebel rebel.
Erg mooi! Hij wist zich altijd te omringen met talentvolle anderen, voor mode, begeleiding enzovoorts.
Dit ontwerp had hij zelf gemaakt voor de platenhoes van Diamond Dogs. Heeft wat stof doen opwaaien.
Ik vind het ook leuk om te laten zien in welke verschillende gedaantes hij allemaal naar buiten trad. Hier tamelijk netjes en gewoon.
Ziggy Stardust, opmerkelijk de versiering op het voorhoofd, soort bindi (Hindoe, derde oog).
Het pak hier helemaal compleet.
Mooie naaktfoto; hij had een lekker mager lijf,
Bowie wordt ook mode-icoon genoemd. Ton vond die kleding en opsmuk vervreemdend. Ik vond het fascinerend om naar te kijken, maar begrijp het gevoel van afstand wel. Er waren enorm veel pakken te bewonderen, ook de makers ervan.
Echt stil werd ik hiervan:
Kijk en luister, in het bijzonder van minuut 2.11 tot 3.32; Bowie speelt hier in The Elephant Man. Zijn rol hier inspireerde de maker van Merry Christmas Mr. Lawrence om Bowie te vragen in die film de rol van Jack Celliers te spelen. Hij kan goed acteren!
Een appaerance was hij zeker, ook hier weer.
Mooie foto; zo ziet hij er ongeveer uit in de film Merry Christmas Mr. Lawrence.
Opmerking Tessel: jammer dat die contactbladen verdwenen zijn, met de digitale fotografie.
Tentoonstelling van een van zijn pakken.
Kansai Yamamoto, de succesrijkste Japanse ontwerper van Bowie; o.a. het Ziggy Stardust-pak is van hem.
Een andere groot ontwerper was Natasha Kornilof: van haar het pierrot-kostuum....
....en het beroemde spinnenweb-pak, met de handjes.
Bowie zelf werd gek van iedereen die iets over zijn twee kleuren ogen moest zeggen.
Hier als al wat oudere man.
Outfit
Idem
Hij lacht hier heel blij, leuk om te zien. Hij heeft hier al wat aan zijn tanden laten doen.
Mooie foto. Ik weet niet uit welk jaar.
Trailer van de film The Labyrinth, een fantasy-film.
Ik vond de beelden met de witte uil erg mooi. Bleek ook veel terug te komen op het promotiemateriaal.
Daar komt ie net aan: de uil.... of Bowie.
En hier nogmaals de uil, met Bowies tegenspeelster, Jennifer Connelly, en het labyrinth uit de titel.
Bowie als Farao
David Bowie is not David Jones... Maar niet heus: zijn echte naam was David Robert Jones.
Pierrotpak, zie ontwerpster boven; ik vond de twee sprekende hoofden ernaast wel leuk.
Dit was ook weer zo'n verrassing: Bowie bleek te kunnen schilderen. Dit is het hoofd van Mishima. Bowie schilderde in Berlijn, tijdens zijn verblijf daar om af te kicken.
Een foto van Mishima, Japans schrijver
Hieronder en -boven schilderijen van Bowie van Iggy Pop, ook in Berlijn gemaakt.
En hierboven tweemaal Iggy Pop op foto's.
Om een indruk te geven van de tentoonstelling, met de lijnen op de vloer.
Hier heb ik het al over gehad.
Heel recente foto van Bowie. Maar het kan zijn dat ik die alleen op internet zag, niet op de expositie.
En deze cd-hoes lag alleen in de museumshop. Black star, de laatste cd; hierop ook Lazarus.
Geboorte- en sterfdatum.
Erg indrukwekkend waren de beelden van de films waarin Bowie gespeeld heeft. Ik noemde al The Elephant Man. Hierboven staat een foto uit Merry Christmas Mr. Lawrence. Captain Jack Celliers speelt/mimet hier, dat hij zich scheert, iets eet, een kop thee krijgt. In werkelijkheid wordt hij uitehongerd en mag hij zich niet wassen. Bowie schijnt mime-lessen te hebben gehad, hij doet het dan ook heel goed.
Ik ben nu Merry Christmas Mr. Lawrence aan het kijken, mijn blog daarover volgt nog.
Filmpje over de expositie in Groningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten