Het boek, 2012
Dit boek lazen we ook voor de Senia-leesgroep. Wat een teleurstelling! Ik heb heus wel belangstelling voor de mijnen van Limburg, en voor het leven uit die tijd. De foto's uit dit boek hadden dan ook mijn belangstelling.
Maar Kusters slaagde er niet in een boeiend boek te schrijven. Ik vond het erg statisch, met voornamelijk terugblikken op wie in de familie wat voor werk voor de mijnen verrichtte.
Wiel Kusters
Ik flapte eruit in de groep dat ik het een kutboek vond. Iemand zei toen dat ik mijn mond moest spoelen, en dat heb ik intussen dan maar gedaan.Maar ik vond het boek toch echt zo weinig interessant dat ik het niet helemaal heb uitgelezen.
Kusters lardeert zijn beschouwing - want dat is het! - met gedichtjes en een enkel stukje proza uit vroeger werk van hemzelf. Het kwam hem op de kwalificatie 'narcistisch' te staan door één van zijn recensenten. En ja, er was ook een leesgroep-lid die dit onderdeel van het boek nu juist zo leuk vond!
Nee, nogmaals: de foto's zeiden mij het meeste. Bijvoorbeeld die van de paarden die ook ondergronds werkten. Of van hoe de mannen lunchten: ze lagen te eten.
Ondergrondse lunch
Natuurlijk waren de arbeidsomstandigheden vreselijk: de mannen maakten erg lange dagen, en aan het einde van hun werkzame leven hadden ze stoflongen. Een vreselijke ziekte!Op zondag waren die 'zwartwerkers' - dit is een grapje - helemaal gepoetst en gewassen en gingen onherkenbaar in hun zondagse outfit naar de kerk. Kerk en bazen vormden een eenheid.
Wat ik weer leuk vond, was dat er mooie 'dorpjes' verschenen, met keurige mijnwerkershuisjes.
de huisjes
Het was dus niet enkel en alleen uitbuiting wat de klok sloeg. Al was het ook wel zo, dat men in slechte tijden gewoon moest werken zonder loon.
Tenslotte: het is een mooie uitgave, het was ook niet een heel goedkoop boek.
Maar ja: het is dan ook dik gesubsidieerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten