De tweede film over (bijna) hetzelfde.
Ik vond deze Him-versie voor de eerste helft leuk - daarna was ik plots zo verzadigd, dat ik er ook helemaal genoeg van had.
De film voegt wel het een en ander toe: we wisten nog niet, dat Connor leed onder een failliet gaand restaurant. Dat was wel leuk om te weten.
Ook was het leuk om te zien, dat hij op een heel andere manier de dood van hun baby te boven komt, namelijk door toch in de voetsporen van zijn vader te treden. Hij neemt tóch dien restaurant over.
Overigens: Eleanor volgt het advies van haar moeder op, dus bij allebei zien we ook een verzoening met hun ouders.
Wat me vooral hinderde. was een eenvormigheid in reactiepatroon van de beide echtelieden. Bij haar geloofde ik er nog helemaal in, bij hem trad die verzadiging opeens op.
De mooiste scene, die als ze met elkaar praten over hun kindje, en hoe hij eruit zag, verloor aan intensiteit nu ik hem twee keer zag.
Nou goed. Ik geef dan nu maar de trailer.
Trailer, van één van de twee.
Maar vooruit: MacAvoy speelt goed. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten