woensdag 1 november 2023

Anselm, The Rushing of Time, Wim Wenders, 2023.

Filmposter
Overweldigende kunstfilm, documentaire, over Anselm Kiefer, en zijn werk. Door de Trouw-kritiek al meteen de hemel in geprezen, en wat ons betreft helemaal terecht.
Ik kende Anselm Kiefer al van de Melancholiecursus, zie mijn blog  Melancholie VIII.
Wim Wenders is trouwens ook geen onbekende, die kende ik van Paris Texas, een oudje alweer, 1984.
Anselm volgt het werk van de kunstenaar (geboren 1945) via de levenslijn, en via de achtereenvolgende ateliers van hem. Soms verspringt Wenders ook in de tijd. 
Wenders is een geweldig kunstenaar, om die ándere geweldige kunstenaar zó goed te tonen in zijn leven en werk. De beelden van de diverse ateliers zijn overweldigend, zo groot, zo omvangrijk. Een vliegtuighangar is er niets bij, Kiefer rijdt er soms met zijn fiets doorheen. Voor zijn werken maakt hij soms gebruik van een hoogwerker. 
Hij werkt ook met branders, waarbij hij geflankeerd wordt door assistenten die meteen blussen als Kiefer daartoe het sein geeft. 
Zijn laatste atelier is in de omgeving van Parijs, vandaaruit gaan we terug in de tijd. 
Een onwaarschijnlijk mooi begin van de film, één van de beelden uit Women of Antiquity.
De film opent met het kunstwerk Women of Antiquity, een aantal witte jurken die in een landschap staan. De camera maakt rondjes om de jurken heen terwijl het ritselen van de bladeren en het geluid van vogels te horen zijn. Opeens klinkt gefluister, de vrouwen willen iets aan ons vertellen. Door de combinatie van geluid en 3D komen de kunstwerken tot leven.
Wim Wenders:
'De filmindustrie heeft het lef niet om de poëtische kant van 3D te laten zien.'
BEELD GERHARD KASSNER

Het citaat hierboven laat zien dat de film in 3d is. Zo hebben wij hem niet bekeken, wij hadden niet die speciale brilletjes. Ook zonder was de film een belevenis. 
De kunstenaar Anselm Kiefer
Enkele beelden uit de film. Kiefer bewaart ongelooflijk veel materiaal, op de een of andere manier drukt dat ook heel veel uit. 

Ik noem hier nog de plaatsnamen van enkele locaties uit het verleden van Kiefer waar Wenders je mee naar toe neemt: zijn kinderkamers, en bij voorbeeld de ateliers in Höpfingen, Bariac en Croissy. 
Behalve Kiefer zelf spelen mee: Kiefers zoon Daniel (als de jonge Kiefer) en Anton Wenders, een neefje van de regisseur, in de rol van Kiefer als kind. 
Op de foto hierboven dus Anton Wenders. 
Anselm Kiefer met op zijn lichaam het werk van de dichter Paul Celan. 
In de film zit een archiefstuk (film), waarin Paul Célan zelf zijn gedicht 
Hier is de stem van Paul Célan precies zo te horen: Todesfüge.
('Der Tod ist ein Meister aus Deutschland.') 

Hier Kiefer op de fiets in zijn atelier.
Kiefer aan het werk met zijn brander.
Trailer, Duitstalig. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten