Boekomslag
Dit boek is soms heel fijn om te lezen, soms heel, heel erg moeilijk.
Het fijne eraan is, dat het boek hoop geeft, en een uitweg biedt uit allerlei conflicten. Je komt er als mens niet uit als je in je conflicten - ik bedoel nu: die in je eigen innerlijk - zitten. Woede, verdriet, vastzitten in je eigen gelijk.... Het gebeurt met de regelmaat van de klok. Ik kom er dan echt niet uit als ik gelijk wil hebben... Voor alle eenvoudigheid sluit ik hier nog maar even conflicten met anderen even uit, eerst mijn eigen positie bepalen.
Dat is ook wat Thissen schrijft: gáát het eigenlijk wel om gelijk hebben?Zij ziet een uitweg in vergeving schenken. Maar meer nog: zij gaat van het uitgangspunt uit, dat het wezen van ieder mens - de essentie zogezegd - is, dat je liefde bent. Alles wat géén liefde is, is leven uit (oude) pijn. Is leven uit het verleden. Een mens zou dus niet vanuit het verleden moeten leven - ook niet vanuit de toekomst trouwens, want je toekomstvisie is vaak ook gebaseerd op angst - maar enkel van het heden, vanuit het Nu.
Ook stelt zij, dat kwaad zijn op een ander, geïrriteerd, verdrietig zijn - altijd voortkomt uit een veroordeling van jezelf. En die veroordeling projecteer je op die ander. (Projectie is een van de sleutelwoorden.)
Ik vind de gedachte prachtig, en ik herken hierin het gedachtegoed van Gerald Jampolsky. Liefde is angst laten varen, het boekje staat al heel lang in mijn kast. Heel lang liet ik het ook ongelezen - tot voor kort. 
Boekomslag
Thissen baseert zich op Jampolsky, maar ook op Een Cursus in Wonderen, dat overigens ook de bron was voor Jampolsky. 
Boekomslag
Ook dit boek staat al enige jaren in mijn kast. Ik heb intensief geprobeerd de lessen - het is heel systematisch opgebouwd - toe te passen.
Bij alle drie de belangrijke werken - Jampolsky, de Cursus in Wonderen en Els Thissen stuit ik op het aller moeilijkste probleem van de haalbaarheid - of onhaalbaarheid in mijzelf. In de Cursus staat - als ik het me goed herinner - dat pijn niet bestaat. Als je essentie liefde is, en liefde geven is, en niet bezig zijn met ontvangen/ krijgen - dan zou pijn ook niet bestaan. - Maar welk mens is zo ver?
en hoe zit het met de mensen in oorlogsgebieden? Kunnen die bezig zijn met de vraag wat hun essentie is?
Helen Schucman (geboren Helen Dora Cohn, 1909 – 1981)
Amerikaanse psycholoog. Hoogleraar medische psychologie. Vooral bekend omdat zij samen met collega William Thetford het boek A Course In Miracles (1975) heeft 'geschreven'.
Mogelijk is dat waar - dat je niet moet oordelen; dat je oog moet hebben voor de zuivere innerlijke kern van elk mens - op een zeer bepaald niveau. Maar elke keer als ik nadenk over de mensheid, of over mijn eigen piepkleine geschiedenisje, dan zie, hoor, en voel ik juist: pijn....
Het blijft tobben, het blijft zoeken....
Toch vind ik ook in veel oude, degelijke literatuur - de Bijbel, Kierkegaard - dezelfde opvatting terug. Het gaat om liefde. Niet om eigenliefde, liefde voor de ander.
Jemig.....
Nog een boek over een vergelijkbaar thema.
Dit boek van Marshall B. Rosenberg ligt wat meer binnen mijn bereik, hier mag ik wel oog hebben voor mijn behoeftes.
En nog een belangrijk inkeerboek: anders dan Thissen beweert Jezuïet Franz Jalics juist, dat we lijden moeten aanvaarden.
Voor mij klopt dat meer met de dagdagelijkse werkelijkheid.
Filmpje, Nel Thissen in gesprek, over:
Vergeef en je bent vrij. Circa 10 minuten.
Laat mooi zien hoe lastig de leer te begrijpen is, en tegelijk hoe waardevol hij is....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten