Adieu monsieur Haffmann, Fred Cavayé, 2021.

Filmposter

Verrassend goede film, gezien in het Filmhuis te Purmerend.
Ik was al op het goede been gezet door de recensies die ik vooraf las... Maar ik wist toch niet wat me te wachten stond. Eenmaal in het bioscoopzaaltje, en met de film al een eindje op streek, dacht ik nog: 'Oeit, ik heb me vergist. Het is een heel raar gegeven...'

Joseph Haffmann, joods juwelier in Parijs, in 1941. Hij wil weg met vrouw en kinderen vanwege de dreigende Jodenvervolging. Hier is hij aan het werk. Dat vond ik trouwens óók leuk aan de film: het tonen van het ambacht.

De acteur is Daniel Auteuil. 

Ik ga de film hier niet verklappen, daarvoor is hij te verrassend, en dat moet zo blijven -  voor degenen die hem zelf willen zien.
Ik zei het al: er zit een 'raar' gegeven in, maar de uitwerking is spannend en prachtig, en biedt hele mooie thema's aan die aangrijpen. Hoe gedraag je je in bezettingstijd als je eigen overlevingskansen strijden met je plicht tot naastenliefde? Het al genoemde 'vreemde gegeven' was daarmee ook helemaal vergeven!

Dit is de bediende van Haffmann, Francois Mercier; 

Hij neemt de zaak van de juwelier tijdelijk over, maar hij verandert heel erg gaandeweg de ontwikkelingen. 

De acteur is Gilles Lellouche.

Actrice Sara Giraudeau; in de film vrouw van Mercier, Blanche. 

Hier in de film met haar oorlogskapsel...

De film is gebaseerd op een toneelstuk. Dat is goed voorstelbaar, er zijn maar een paar ruimtes waar het verhaal zich afspeelt: de winkel, de kelder, en een beetje op straat. Het heeft mij niet gestoord. 

De regisseur is Fred Cavayé.

Fred Cavayé, geboren 1967; regisseur en scenarioschrijver. 

Trailer

Om de lezer nog mee te geven wie het scenario schreef, én om hem/haar nog wat meer aan te sporen te gaan kijken, citeer ik hier nog de Filmkrant: 

'Het psychologische oorlogsdrama Adieu Monsieur Haffmann is gebaseerd op een gelijknamig toneelstuk, in 2016 geschreven door Jean-Philippe Daguerre en geïnspireerd op ware gebeurtenissen. Waar dat stuk als ‘dramedy’ omschreven wordt, valt er in dit filmscenario vol grimmige thematiek nauwelijks te lachen. Binnen de vier muren van het juwelierspand ergens in de wijk Montmartre is de atmosfeer vooral onheilspellend. Als het zwaard van Damocles hangt de angst voor ontdekking boven alle partijen.'

Jean Philip Daguerre, geboren 1968;

schreef het toneelstuk, gebaseerd op historische feiten. 

Tot slot: 

De titel van de film wordt pas helemaal aan het einde duidelijk! 

Geweldig!