De halfbroer, Nicolien Mizee, 2015.

Boekomslag

Bij het bespreken van het boek De kennismaking van Nicolien Mizee merkte ik op, dat ik de humor  (waarom Mizee nogal geprezen werd in de pers) zelf niet overal zo geweldig vond. Het grappige is dat ik die nu juist weer wel waardeerde in het boek De Halfbroer, het boek dat dus al een paar jaar ouder is dan De kennismaking. Ik vind het af en toe zo hilarisch wat ze beschrijft, dat ik hardop in de lach schiet. Onnavolgbaar, en onverwachts!
Als voorbeeld geef ik het inschakelen van ieders hulp, door Nicoliens moeder. Oh nee, Nicolien heet Marly Sanders in dit boek, maar goed. Als de verwarming stuk is, vraagt ze de postbode te hulp, want zij moet net weg. De postbode schakelt een familielid van hem in, die de sleutel dan moet halen bij de bevriende boekhandelaar. Die man krijgt dus een volkomen onbekende aan de deur om de sleutel te halen. (De humor gaat bij het navertellen natuurlijk volkomen verloren. Het móet gelezen worden!)

Het boek is springerig van structuur, maar dat vond ik helemaal best; het boeide toch wel, want je leeft met alle ontwikkelingen mee: de liefdesrelatie, de gekke moeder, voor het eerst een auto parkeren, enzovoorts.

Nicolien Mizee

Er zijn een paar hoofdmomenten in het verhaal: het levenseinde van Marly's vader; de liefdesperikelen van Marly met Rob van Dijk, hartaanval van Rob van Dijk, juist als zijn huwelijk met Marly op stapel staat; en de ontdekking dat Arthur een halfbroer is, uit een DNA-onderzoek. En bij alles gaat het ook nogal eens om de relatie tussen moeder en dochter. Dochter ziet haar al drie jaar niet meer, en wil ook nu na vaders dood liever niet steeds voor moeders karretje gespannen worden. Verder gaat het vooral om alle ontmoetingen tussen familieleden en vrienden, die allemaal in Haarlem wonen. Het krijgt langzamerhand iets vertrouwds, die kring rondom haar.
Er zit ook iets droevigs in het boek, natuurlijk, met zulke ouders als de hare. (Vader ging met elke vrouw naar bed, zo ongeveer; moeder manipuleert en houdt geen rekening met de eigen wensen van haar kinderen.) Maar droevig schrijft Mizee eenvoudig niet; ze laat eerder het bizarre van situaties gewoon voor zich spreken.

Op de achtergrond de kerk op de Grote Markt, Haarlem.

Grappig is dat er heel verschillend geoordeeld wordt over dit boek: LITERAIR NEDERLAND vond het boek niet veel, het NRC vond het daarentegen, net als ik vooral erg leuk! Vanwege de 'gortdroge' humor zou ik het boek zó nog eens gaan lezen!
In Nachtzoen is een aardig filmpje te zien, met Mizee, die vertelt wat een boek tot een goed boek maakt - en hier herkende ik de stem van haar leermeester, uit De kennismaking: er is wil voor nodig, de wil van de hoofdpersoon, wil een verhaal slagen. Het interview is te beluisteren op Haarlem in het werk van Mizee. Eén uur, Radio. De kennis van nu.