Drie posters
De film is erg bloederig nu en dan.
Oosterse poster.
Afgelopen maandag zijn we naar Eye geweest, om de film The Wailing (betekenis: het geweeklaag) te zien. Een Zuidkoreaanse film van Na Hong-Jin. De Aziatische titel is Goksung, dat zou de naam van het dorpje zijn waar het verhaal zich afspeelt.
De film wordt gecategoriseerd als een horror-thriller film.
Wij vonden hem in de eerste plaats erg lang duren, 2½ uur is lang om te griezelen. Trouwens, echt griezelig vonden wij hem niet. Dat krijg je er nu eenmaal van als er flauwe kul in het spel is: rode ogen, spiernaakt in het bos een wild zwijn verorberen als een beest, duiveluitdrijving.
Over duiveluitdrijving gesproken: dat was wel het fascinerendste stuk van de film.
Links de sjamaan, Il-Gwang; rechts de schoonmoeder van de politieman, die de sjamaan heeft gehaald. Hij ontdekt meteen een dode kraai in een (dicht) vat met soja.
Anders dan bij The Exorcist werd de duiveluitdrijving hier op zijn oosters gedaan, met wild gedans en keihard tromgeroffel.
Het bezeten kind lijdt zeer onder de duiveluitdrijving; haar vader stopt het ritueel daarom.
Jammer dat de ceremonie werd onderbroken, maar hij duurde gelukkig lang genoeg om even gefascineerd te kunnen kijken.
Behalve oosterse culturele elementen waren er ook christelijke: een priester, een kruis.
Het verhaal ging thematisch gezien over goed en kwaad. Het dorp wordt getroffen óf door toeval, óf omdat er een zonde is begaan die bestraft moet worden. In het laatste geval zou het kunnen gaan om het overspel van de politieman, dat wordt gadegeslagen door zijn dochter.
Aan het eind van de film werd duidelijk, hoe moeilijk het is om te onderscheiden wie en wat precies het goede, en wat het kwade is.
Nog even kort de plotlijn:
In een dorpje komt een vreemdeling wonen, een Japanner. Van dan af breekt er een geheimzinnige ziekte uit (zweren) en vermoorden mensen zomaar hun naasten. Net of ze gedrogeerd zijn, zo zijn ze niet zichzelf. Een politieman, Jong-goo, onderzoekt de zaak.
De Japanner met zijn hond.
Hij denkt aanvankelijk dat mensen gedrogeerd zijn door paddestoelen. maar er komen steeds meer rare tekenen: iemand ziet in het bos hoe een naakte man - de vreemdeling, de Japanner?- een beest rauw verslindt en gekke rode ogen heeft; de dochter van de politieman raakt behept met dezelfde erge voortekenen: zweren, ander karakter..
Papa van Hyo-Jin; niet bijster slim, maar wel een goede vader, die zijn dochter wil redden.
Dit is als de twee agenten de eerste keer zo'n familiedrama waarnemen.
Zijn schoonmoeder huurt een sjamaan in om het kwaad, dat bezit van het meisje Hyo-Jin heeft genomen, uit te drijven.
Dan is er ook nog een mysterieuze jonge vrouw, Moo-myeong (dit betekent: geen naam).
Zij komt en verdwijnt zomaar. Is zij het kwaad? Of toch die Japanner?
Zij vertelt de politieman dat de oorzaak bij de Japanner ligt, hij is de baarlijke duivel. Maar de sjamaan die de duivel zo luidruchtig uit kwam drijven meent, dat hij zich vergist heeft, dat niet de Japanner het kwaad is, maar de jonge vrouw (een geestverschijning).
De geest in het bos.
Uiteindelijk valt het gezin van de politieman aan hetzelfde euvel ten prooi als eerdere dorpelingen: Hyo-Jin vermoordt oma, mama en papa. We zien de sjamaan vertrekken met allemaal fotootjes van de slachtoffers: hij maakte dus deel uit van het kwaad?
Opvallend vaak regent het meer dan pijpenstelen in de film.
De film kreeg behalve positieve ook negatieve kritiek: er zouden te veel inconsequenties in zitten, en hij zou ook te lang zijn. Te hybride ook.
De Japanner: mooi gecast; hij zou net zo goed sjamaan kunnen zijn. Aan het slot laat hij zijn ware gezicht zien aan de priester.
Na-Hong-Jin, de regisseur.
Trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten