Studiebol: Pepe Mujica, een president uit Uruguay, Heidi Specogna, 2015

Poster van de documentaire, gemaakt door de Zwitserse Heidi Specogna.

Documentairemaakster Heidi Specogna, geb. 1959.

Gisteravond werd op Arte deze documentaire uitgezonden. Wat een verrassing!

Ik had me nog nooit iets afgevraagd over Uruguay, daat van 1870 tot 9170 het 'Zwitserland van Latijns Amerika' werd genoemd. Vanwege de democratie en de rust.

Tegenwoordig heet het land 'het bejaardenhuis van Amerika'!

Veeteelt is het belangrijkste middel van bestaan in Uruguay. Ook wijnbouw wordt genoemd.

Maar er zijn vooral erg veel armen.

Hoofdprsoon was José Alberto Mujica Cordano, bijgenaamd Pepe Mujica.

Hij was van 2010 tot 2015 president van het land.

Een oude man met een heel dikke buik liep over een boerenerf, en liet ons zijn auto's zien: twee Volkswagens. De mooiste stond veilig onder een doek. Dat was zijn rijkste bezit.

Op zijn erf. Hij begon zijn leven als bloemenkweker; Dat doet hij nu weer. Op het pad ligt zijn hond, die verminkt is door een ploeg, de poten zijn niet goed meer. In de schuur onder de doek de 'kostbare' Volkswagen.

Een of andere oliesjeik heeft veel geld geboden voor Pepes Kever.

Ik wist toen nog niet wie ik voor me had.

Langzaamaan werd dat duidelijk; zodra hij begon te praten, werd je meegevoerd door die mans wijsheid.

Pepe werd geboren op 20 mei 1935. Hij werd bekend in de zestiger jaren van de vorige eeuw, toen hij lid werd van de Tupamaros, de stadsguerilla-partij. Deze waren berucht vanwege het ontvoeren van mensen en het plegen van bankovervallen.

Tupamaros plegen bankoverval.

Mujica werd veroordeeld voor het doden van een politie-agent (dit weet ik weer van internet). In 1971 pleegden hij en zijn gevangen kameraden een spectaculaire ontsnapping uit de staatsgevangenis Punta Carretas.

Hier de ontmantelde gevangenis Punta Carretas

Spectaculaire ontsnapping

Ze groeven tunnels, waarvoor ze overal zand hadden te verbergen. 'Overal lag zand,' vertelde hij.

Punta Carretas nu, een beroemd winkelcentrum in Montevideo. Pepe ziet ook wel hoe kapitalistisch dat is. Zie veel kapitalistische elementen in de maatschappij.

In die tijd van de dententie ontmoette hij zijn vrouw, met wie hij nu nog steeds samenwoont op die boerderij.

Pepe wordt de armste president ooit genoemd.

Zelf ziet hij dat anders. Hij noemt de mensen arm, die zoveel willen bezitten dat het nooit genoeg is. Voor hem zijn andere waarden van belang: het leven zelf, vrijheid. Strijden voor iets goeds.

Hij ervaart zijn generatie als wezenlijk anders dan die van tegenwoordig. De jeugd nu is gericht op geld verdienen; toen hij jong was hadden jonge mensen nog het ideaal de wereld te willen veranderen.

Het mooie aan de film was, dat ik me gegrepen voelde door zijn uitspraken. Die waren allemaal filosofisch, wijs. het hele volk hangt dan ook aan zijn lippen. Hij wil nog steeds het socialisme, al ziet het er nu veel menselijker uit bij hem dan toen hij revolutionair was.

Tijdens zijn bewind werd de cannabis geregulariseerd. Niet omdat hij een voorstander is van drugsgebruik, maar omdat het beter is die dingen te regelen.

Verder werden het homohuwelijk en abortus legaal en geregulariseerd. Pepes vrouw zat/zit ook in de senaat.

Hier een dansje met zijn vrouw.

Beiden zijn in de gevangenisperiode gemarteld. Pepe heeft het daar bijzonder moeilijk gehad, hij mocht bijvoorbeeld 7 jaar lang niet lezen. (!) Maar ook zij heeft geleden, ze is bijvoorbeeld onderworpen aan waterboarding.

Pepe is atheïst, maar heeft affiniteit met paus Franciscus, die ook voor soberheid is, en op de bres staat voor de armen van de wereld.

Pepe hoopt dat deze paus de kerk zal moderniseren.

Hier een interview, waarin Pepe enkele van zijn standpunten verwoordt.

Dit is maté. We zagen Pepe hiermee op straat. Dat is in Urugya heel gewoon. Het is een plantenaftreksel, een zogenaamde infusie, dat met een soort rietje gedronken wordt. Smaakt een beetje bitter.