Zo'n film die ik al veel eerder had kunnen zien, maar waar ik nog nooit aan was toegekomen. Nu stond hij al sinds december vorig jaar op de dvd-recorder (een opname van één van de commerciële zenders, met kerstreclames ertussendoor), en eindelijk heb ik hem eens bekeken. Ik was aangedaan.
Poster; met Gerry Conlon, gespeeld door Daniel Day-Lewis.
Dat de film behoorlijk indruk op mij maakt, komt door de Ierse kwestie als zodanig. Het heeft mij altijd aangegrepen hoe veel vernedering en onrechtvaardigheid zat in de omgang tussen Noord-Ieren en Britten. Dat heeft mij altijd heeft aangegrepen. Zie ook mijn blog van de film HUNGER, over politiek gevangene Bobby Sands. De overheersing door de Engelsen van Noord-Ierland was iets vreselijks is geweest, en de reacties van de IRA met hun bomaanslagen zo mogelijk nog erger.
Ook in deze film komt het machtsvertoon van de Engelsen weer zeer tot uiting, deze keer in de onrechtvaardige rechtspraak. De Guildford Four werden veroordeeld, naar later ook bewezen werd, terwijl drie politierechercheurs ten tijde van de uitspraak al wisten dat deze mensen geen schuld hadden aan de bomaanslag in een pub.
De Guildford Four waren Gerry Conlon, zijn vader Guiseppe Conlon, vriend van Gerry, Paul Hill en Carole Richardson. Tegelijk met hen werden de Maguire Seven veroordeeld, onder wie tante Annie Maguire zat, een tante van Gerry Conlon. Zij en de andere zes zouden schuldig zijngeweest aan het maken en het opslaan van explosieven.
In de film is de verhouding tussen vader en zoon Conlon getekend, zoals ook opgeschreven (eigenlijk: ingesproken, en later te boek gesteld) in de autobiografie van Gerry Conlon, getiteld Proved Innocent.
De autobiografie van Conlon; de basis voor de film.
De Guildford Four en de Maguire Seven zouden nooit zijn vrijgekomen - pas na 15 jaar gevangenis; vader Giuseppe Conlon stierf ondschuldig in de gevangenis - als niet mensenrechtenactiviste en advocate Gareth Peirce zich ingezet had voor de zaak. Eigenlijk ontdekte zij bij bestudering van de archieven per toeval dat er een map was die niet aan de verdediging getoond mocht worden. En daar stond uiteraard precies de informatie in dat zij alle elf onschuldig waren.
Foto van Gerry Conlon bij zijn vrijlating in 1989.
Paddy Armstrong, ook veroordeeld. Een van de Maguire Seven.
Banner bij een herdenking van Guiseppe Conlon
Links de echte Giuseppe, rechts de acteur, Pete Postlethwaite
Hier nogmaals, wat groter.
Echt een mooi rol. Vader bleef zichzelf, met zelfrespect, gelovig, en zijn zoon het rechte pad aanwijzend. De zoon lacht zijn vader gewoon uit als hij de rozenkrans zit te bidden. Maar uiteindelijk wordt de vader hem een baken, en zweert hij bij vrijlating gerechtigheid in zijn naam.
Postlethwaite overleed inmiddels, hij leefde van 1946-2011.
De echte Gerry Conlon, ik weet niet welk jaar. Hij is inmiddels overleden.
1954-2014.
Er werden afschuwelijke verhoormethoden toegepast om mensen te laten bekennen. Verhalen zoals we die kennen van Guantanamo Bay.
Het is verschrikkelijk om je in te denken, dat sommige verantwoordelijken (politiechefs?) liever een mens gevangen zetten dan oprecht te zoeken naar de schuldigen.
Guantanamo bewijst dat de wereld in dat opzicht nog niet veranderd is.
De film-Gerry, op het proces dat hem uiteindelijk vrijspreekt. Hier heeft hij er dus 15 jaar gevangenisstraf op zitten.
Emma Thompson, in de rol van mensenrechtenactiviste en advocate Gareth Peirce. Hier met het voor de politie zo belastende briefje, dat aan een map zat.
Deze gevangenis doet dienst in de film. In werkelijkheid werd Conlon nogal eens overgeplaatst. In de gevangenis had hij het ook slecht, de Engelsen pestten en vernederden de Ieren net zo hard als daarbuiten. De bewakers zetten tot martelen aan.
Gareth Peirce, de werkelijke advocate en mensenrechtenactiviste. Behalve de Guildford Four en de Maguire Seven wist zij ook de Birmingham Six te bevrijden. Zij was ook advocate voor gevangenen in Guantanamo Bay.
Ten einde raad bekent hij iets wat hij niet heft gedaan.
Dit is de advocaat die pleit bij de vrijlatingszaak.
Nog een keer Thompson.
Vader en zoon in de film.
Moeder van Gerry, echtgenote van Guiseppe. (in de film)
De vader in de film, vlak voor hij sterft. Dat was al na zo'n vijf jaar in de gevangenis.
Daniel Day-Lewis, in het echt.
Gerry Conlon, nog een keer bij zijn bevrijding, 1989.
Dit is acteur Don Baker; hij speelt de rol van de werkelijke schuldige aan de bomexplosie in de pub. Dat is bij justitie bekend. Hij maakt zich in de gevangenis aan vader en zoon Conlon bekend.
Een harde kerel.
Zoon spiegelt zich aan het verzet van de dader en doet met hem mee in de gevangenis. Aanvankelijk dan.
Vader moet niks van deze terrorist hebben.
Regisseur Jim Sheridan met Daniel Day-Lewis.
Trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten