Deze documentaire hield ons heel erg bezig, we konden ons er haast niet van losmaken. Het betrof een zogenaamde cold case, de Hoogezandse brand, een drama dat zich afspeelde op 11 december 1996.
Daarbij stond een huis in brand, de man des huizes redde er zijn twee kinderen uit, maar kon zijn vrouw er niet uit halen. Later bleek dat zij al vóór de brand om het leven was gekomen door een misdrijf, ze had een snee in de hals en een ingeslagen schedel. De brand bleek aangestoken.
De man gold als enige verdachte, maar ontkende. Hij werd tot 15 jaar cel veroordeeld. Dat gebeurde in 2009.
Advocaat Gert-Jan Knoops en zijn vrouw Carry Knoops-Hamburger hebben zich ingezet voor een herzieningszaak; dit op grond van het feit dat Knoops en Knoops vonden dat de bewijzen niet sluitend waren.
Carry Knoops Hamburger en haar man Gert-Jan Knoops. Zetten zich in voor onschuldig veroordeelden.
In dezelfde periode van het herzieningsverzoek verscheen er een boek, onder de titel: De Hoogezandse Brand, een tijdlijn als alibi.
Dit is het betreffende boek, van een werkgroep van de hoogleraar rechtspsychologie Peter van Koppen. 2015-2016
Dit is een interessant werkstuk: een groep rechtsstudenten, die werken onder de naam Gerede Twijfel, krijgt alle stukken van een rechtszaak, en moeten daarmee aan de slag. Ze zoeken elk aspect uit van de zaak. Leerzaam, en voor de kijker instructief.
Zo onderzochten zij onder meer het verhaal dat Reinier verteld had van zijn autorit die avond, die voor hem een alibi zou moeten zijn. Het is een vreemd verhaal. Maar zij kwamen erop uit, dat wat Reinier Smit - de verdachte, vader - wel eens heel goed wél het goede verhaal verteld kon hebben. Hij was die avond op weg naar iemand, die ruzie had gehd met zijn vrouw in haar kapperszaak; hij wilde die helpen bijleggen. Er zitten allerlei onwaarschijnlijkheden in dat verhaal, bijvoorbeeld dat hij een uur voor het huis van die man heeft staan wachten; dat hij omkeerde, en zo twee keer bij een brug bij een sluis moest wachten.
De studenten van de werkgroep komen erop uit dat de wachttijden bij die openstaande brug heel wel geklopt kunnen hebben.
De sluis Gaarkeuken, waar Reinier Smit twee keer gewacht zou hebben.
De rechtszaak.
Gevangenis van Reinier Smit. Het herzieningsverzoek is in maart van dit jaar afgewezen. Smit moet nog even. Voor een persoonlijke beoordeling van de zaak, verwijs ik naar de interessante site Rechtspraak. Als je daar op de dossiernummers klikt, kun je zelfs de officiële rechtsstukken lezen.
Tekening van het redden van één der kinderen.
Reinier Smit.
Op de foto: de omgekomen moeder, Gonda Smit. Zij en haar man hadden een ongewoon huwelijk, ze gingen beiden vreemd. Het huwelijk leed onder zijn gokverslaving.
Smit is opnieuw getrouwd, en heeft een vrouw en twee kinderen op Curacao.
Peter R. de Vries, speelde ook een rol. Probeerde met een truc Smit te verleiden tot een bekentenis.
Dat leek ook te lukken. Ik geloof dat dat niet als bewijs mag gelden.
Onder en boven: Peter van Koppen, hoofd werkgroep Gerede Twijfel.
Ik kan me het besluit van de rechtbank wel indenken. Vreemd is bijvoorbeeld het plotseling opduiken van een geheel nieuwe getuige. In de docu heet hij Mr. X, in de rechtstukken 'betrokkene 1'. Deze man beweerde, dat Smit hem in de gevangenis had gevraagd of hij niet iemand kende, een dode, die hij de schuld in de schoenen kon schuiven. Daar had hij wel geld voor over. Hij heeft Mr. X inderdaad een aanbetaling gedaan van € 2500,--. Deze man speelde echter een dubbelrol.
Wat Reinier nog meer tegen had aan schijn was:
- de kluis in zijn huis, die vol had gezeten met geld, was leeg na de brand;
- hij was gokverslaafd;
- hij kwam met nieuw, niet eerder gehoord materiaal op de proppen: opeens ging hij beweren dat louche figuren uit de gokwereld zijn vrouw zouden hebben vermoord om het geld, en het huis in de fik gestoken. Waarom nu pas met die dingen komen? Er waren geen getuigen.
Simone de Vries, documentairemaakster.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten