Twee dwaze posters.
Een Louis de Funes-film op de zaterdagavond.... Dat belooft wat, zeker als de VPRO-gids 'een grote grapdichtheid' belooft.
Ook zijn we gewaarschuwd: de film werd gemaakt vóór de Jom Kippoer-oorlog uitbrak; maar de première was twee weken daarna. De vrijmoedig beladen politieke onderwerpen maakten de film zo plotseling aardig controversieel.
Juichende Egyptische troepen, Jom Kippoeroorlog. Ze zijn erin geslaagd het Suezkanaal over te steken en de door Israél bezette Sinaïwoestijn te bereiken.
De Jom Kippoeroorlog had grote gevolgen voor het westen, door de olieboycot die die Arabische landen het westen daarna oplegde voor de steun die het verleende aan Israél.
Tekenend in dit verband is, dat de film zelf iemand het leven heeft gekost: Daniëlle Crevenne probeerde in 1973 een Boeing 727 te kapen uit protest tegen vertoning van Rabbi Jacob. Zij werd doodgeschoten.
Daniëlle Cravenne, echtgenote van regisseur Georges Cravenne. Dood vanwege deze film, zie boven.
Maar eerlijk gezegd had ik geen last van de grappen over en weer, ik vond ze nergens kwetsend. En ja, Victor Pivert - de rijke zakenman die gespeeld wordt door Luis de Funés - is niet heel erg vóór andere culturen (hij schrikt van een zwarte bruid), maar in mijn beleving werd hij nergens vervelend.
Luis de Funés heeft een bepaald soort humor, ofwel: 'de lachers aan zijn kont'. Dat komt vooral door zijn beweeglijkheid, zijn kleine gestalte, en zijn mimiek. en ten slotte door een ididoot plot, waarbij er steeds weer andere (of dezelfde) persoonsverwisselingen en misverstanden zijn. Ook gebeuren er belachelijke dingen, zoals de val die Pivert maakt in een ketel met groene kauwgom. De film kan dan niet verder, voordat werkelijk álle personages in die ketel gevallen zijn. met alle grappen die weer uit die grap voortvloeien: een opblaasbel bovenop een hoofd, een pistool met een kauwgombel, Funés die achterover kan leunen en dan niet valt dank zij de kauwgom, maar wel de zolen van zijn schoenen trekt: het is een en al gekte.
Pivert verkleedt zich met deArabische revolutionair Sliman als rabbi Jacob, die net geland is in Frankrijk. Hij wordt als de echte rabbi ingehaald, leest zelfs in de synagoge een stukje uit de tora voor, moet de mensen zegenen en doet dat per ongeluk met het christelijke kruisje...
Luis de Funés; hij is van zowel Franse als Spaanse adellijke afkomst. zijn vader komt uit Sevilla.
De Funés leefde van 1914 tot 1983; hij stierf na een tweede hartinfarct.
Leuke foto, maar ik weet niet of hij uit deze film is.
Dit is het hoofd van de Arabische bende die achter Pivert en Sliman aanzit; hij wordt voortdurend aangezien voor rechercheur van politie.
De kauwgomketel
Het kon niet uitblijven met de kauwgom: duizenden kauwgomballen rollen over de grond en komen op zijn kop terecht.
Hiermee rijdt Pivert in het begin rond, met zijn Joodse chauffeur. En natuurlijk: de auto raakt te water, maar keert dan keurig om, zodat er verder gevaren kan worden.
Brutaal als de beul in de file.
Die bril moet er ten slotte aan...
Meesterlijk stukje: Pivert probeert aan zijn Arabische revolutionair te ontkomen, door gekke bekken te trekken naar een politieman die de auto staande houdt - zonder dat Sliman achter hem het merkt. 
De Joodse Oma in Frankrijk die alles regelt.
Dit is een hele leuke scene: als de Joden gaan dansen, Pivert in hun midden.
Hè?! Is mijn chauffeur joods??
Zijn jaloerse echtegenote, tandarts.
Dit is volgens mij de echte rabbi Jacob. Met Piverts chauffeur, die familie van de rabbi is.
Moeder en dochter Pivert, allebei woedend op Pa, omdat hij ontbreekt op de dag van de bruiloft.
De Funés samen met de regisseur, maar dat laatste weet ik niet zeker.
Dit is in elk geval regisseur Gérard Oury op latere leeftijd. Hij is van Joods-Franse afkomst.
Leefde van 1919-2006.
Trailer, met de dans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten