Het is ons gelukt, deel 2 van Oorlog en Vrede van Tolstoi hebben we nu ook achter de kiezen.
Mijn uitgave is een oudje, van mijn moeder nog. Met soms leuke, ouderwetse spelling en niet meer gebruikte woorden.(Bijvoorbeeld: bilboquet spelen: kinderspel dat niet meer bestaat, vangbekertje o.i.d. )
Het was ons een waar genoegen ook dit deel in kleine stukjes, steeds 's avonds na de warme maaltijd, tot ons te nemen. Er waren af en toe taaie gedeeltes, ook dat moet gezegd: Tolstoi kan het niet laten tussen alle bedrijven van de verhaallijn dóór verklarend op de voorgrond te treden, en je op te zadelen met zijn kijk op de geschiedenis. Zo hangt hij bijvoorbeeld hele filipika's op over wat nu precies de krachten zijn die tot een oorlog leiden. Voor mij gelden die passages als oponthoud van het verhaal, het is als stilstaand water, niet interessant. - Nu ja, soms een beetje, maar hij gaat soms bladzijdenlang door, dan is het echt niet leuk meer. 
Russische uitgave
In deel 2 zien we het toppunt van de oorlog, de verovering van Moskou, en de terugtocht van de Fransen. Helena, de vrouw van Pierre sterft, gelukkig maar, het was gewoonweg een kreng. Ook vorst Andrei Bolkonski sterft, en dat is in het boek een heel mooie passage. Tolstoi kan prachtig schrijven over het stervensproces, zoals ook in De dood van Iwan Iljits (een heel ander boekje) te lezen is. 
Prachtige novelle van Tolstoi
Andrei bereikt een soort staat van verlichting en verzoening. En dat is weer heerlijk voor Natasja, de ongerepte ziel die haar verloofde Andrei toch maar in de steek gelaten had, maar nu (gelukkig voor haar ziel) Andrei in zijn laatste uren kan verplegen. Dit doet ze samen met zijn zus, vorstin Marja Bolkonski. De man die Natasja wilde schaken, is omgekomen in de oorlog.
Een ander slachtoffer van de oorlog is Petja, de ongeveer 15-jarige zoon van de Rostows. Ook dit verhaal is hartverscheurend, en prachtig van spanningsopbouw.
Met Pierre en vorstin Marja komt alles helemaal goed, Pierre verbindt zich met Natajsa, Vorstin Marja met Nikolai Rostov. Zo kunnen we in de epiloog genieten van een mooi nageslacht van deze twee echtparen, waarbij de oude gravin Rostov gelukkig als 'ouwetje' inwoont. (De oude graaf is intussen ook gestorven; zijn onnoemelijk hoge schulden zijn betaald dank zij het huwelijk tussen Nikolai en Marja. Maar - het moet gezegd - Nikolai werkt als een paard en verdient zelf ook al het geld dat nodig is. Sonja woont ook in, hetgeen een beetje treurig is: het was een leuk kind, de liefde tussen haar en Nikolai leek onverwoestbaar, toch kregen ze elkaar niet. Ten slotte woont de zoon van graaf Andrei daar, een weesjongen.
Tolstoi heeft met Oorlog en Vrede willen aantonen, dat de levens van mensen van te voren vastliggen, en niet anders kunnen verlopen dan ze doen.
Grote gebeurtenissen als oorlogen vinden plaats door de wil van de massa's, niet door die van enkelingen.
Tolstoi in drie verschillende levensfases uitgebeeld.
Misschien zag hij er zo uit (links)in 1869, het jaar van verschijnen van Oorlog en vrede; hij was toen 41. Rechts als oudere man.
De geschiedenis van Oorlog en Vrede heeft ons ertoe aangezet om als volgende boek te lezen 1812, Napoleons Fatale veldtocht naar Moskou. Leuk om onze kennis te verdiepen, en het verhaal 'eens van een ander' te horen..
Volgende voorleesboek van Ton en mij.
Meest recente biografie, Andrew Roberts.
Bovendien ben ik zelf begonnen in deze lijvige biografie van Napoleon. Aangestoken door een goede recensie van dit boek door de VPRO op OVT, op zondagmorgen.
Ik zal erover schrijven, te zijner tijd!
Ten slotte:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten