Another year, Mike Leigh, 2010.

Vijf dikke rode sterretjes kreeg deze film in de VPRO-gids, crijdag jl. werd hij uitgezonden op CANVAS.

Hij werd geprezen vanwege 'het gewone', dat in de film nergens verveelt, juist zijn waarde krijgt. Het verhaal gaat over een iets ouder echtpaar, Tom en Gerri (ja, de grap wordt in de film gemaakt). Hij is geoloog, zij is gedragstherapeute. Ze zijn gelukkig met hun zoon, met hun tuintje, met hun werk en met de vrienden die ze hebben. Een daarvan is Mary, gespeeld door Lesley Manville. 

Lesley Manville als zichzelf 

Mary is niet erg gelukkig, al verbergt ze dat onder een hoop gelach en gekir. Ze is gescheiden en heeft behoefte aan liefde, aan een man. Ze klampt zich aan het echtpaar vast. Ik snapte gewoon niet dat die mensen zo geduldig met haar waren, ik zou zo'n vrouw die zich dronken drinkt in mijn  huis niet goed kunnen velen. Trouwens, waarom geven ze haar zoveel drank, dat ze niet eens meer naar huis kan?

Tom en Gerri, gespeeld respectievelijk door Jim Broadbent en Ruth Sheen. Zoals ik ergens las: hij met te veel kin, zij met te weinig.

Deel van de cast in Cannes 

Mary 

Het verhaal is opgebouwd volgens de vier seizoenen, te beginnen met de lente. Mary droomt van een klein rood autootje, dat haar meer vrijheid zal bieden. Ze ontpopt zich als een bitch als de ook al zielige, obese Ken met haar meerijdt. Voor zo'n zelfde figuur als ze zelf is voelt ze alleen maar minachting.

Twee verloren zielen bij Tom en Gerri, Ken en Mary. Wat zouden ze elkaar kunnen helpen. Maar Mary denkt dat ze wel wat beters kan krijgen en is erg onvriendelijk. 

Maar echt mis gaat het, als de zoon des huizes met een vriendin thuis komt. Mary is bepaald onbeschoft tegen hem. Tom en Gerri nodigen haar niet meer uit.

Intussen overlijdt de vrouw van Toms broer. Wat dáár thuis gebeurt, met een akelige zoon die de begrafenislunch vreselijk verstoort, is pijnlijk, al wordt er ook nu niet meer getoond dan wat er werkelijk wordt gezegd en gedaan. De broer van Tom zal een poosje bij Tom en Gerri in huis komen.

Ik was erg onder de indruk van deze actrice, die een gescheiden vrouw speelt die zich vastklampt aan anderen en veel te veel drinkt. Ze heeft hulp nodig. 

Dan staat opeens Mary uit zichzelf weer op de stoep. Ze mag binnenkomen, weet zowaar tot de haast 'bevroren' broer van Tom door te dringen. je ziet aan haar dat ze wanhopig is, de rode auto heeft geen geluk gebracht, integendeel nog meer ellende. Ze betuigty diep berouw en spijt tegenover Gerri, die nu wel laat merken dat ze genoeg van haar gedoe heeft. Ze mag blijven eten. De zoon met zijn vriendin komen ook. Het einde vond ik dan weer wel ijzersterk: Mary zwijgt, in tegenstelling tot al haar eerdere drukte. De anderen praten aan tafel levendig over allerlei leuke dingen waar ze geen deel aan heeft. Ze glimlacht eens verlegen naar de stille broer, die zijn hapje eet. Einde film.

Weer een ander gezicht van haar. 

Haar 'niets aan de hand-gezicht.' 

Ze heeft zich in het hoofd gezet dat de 30-jarige zoon iets voor haar zou kunnen zijn.  

Tevreden in bed.

Zoon Joe met vriendin Kathy. Hoe goed is invoelbaar dat Mary zich niets bij hen voelt!

De regisseur Mike Leigh. Hij heeft een grote reputatie. Ik kende hem alleen van Vera Drake.

Imelda Staunton; heeft piepklein rolletje in Another Year

Trailer