Hoes
Ik vond het echt een buitenkansje om The Sheltering Sky nog eens terug te zien. Ik geloof dat ik hem in het verleden al twee keer gezien had, en ook het boek van Paul Bowles heb ik twee keer gelezen. Ik was er toen zeer van onder de indruk, en dat was nu bij het terug-zien helemaal niet over. Integendeel!
Ik vond nog steeds het gedeelte over de ziekte en dood van Porter, gespeeld door een jonge Malkovich zeer indrukwekkend. Maar ook Debrah Winger imponeerde. En wat me deze keer méér dan de vorige keren opviel, was het prachtige filmwerk van Bertolucci. Zulke schitterende beelden van Marokko, met de Sahara, de straat, de kamelen, het zand, de vliegen, de armoede, de prachtige Touareqs.... Je waant je in het land zelf.
De beelden en het geheel ervan roepen ook associaties op met The Last Emperor: duidelijk van de hand van dezelfde maker. Met een totaal andere inhoud, maar het massale in scene brengen van een andere cultuur met prachtige en weidse beelden, dat is Bertolucci wel toevertrouwd.
(Ik zag trouwens ook bij het naspeuren dat Bertolucci The Last Tango in Paris heeft gemaakt. Dat is dan weer van een ander kaliber.)
Deze film verhaalt van drie reizigers, Port, Kit en Tunner. Ze noemen zich reizigers, geen toeristen. Ze reizen door de Sahara, volgen een lustig en rijk leventje. De verhouding tussen de drie komt aan de orde, de ontrouw, de jaloezie; het feit dat ze niets tegen elkaar uitspreken van wat hen werkelijk bezig houdt.
Maar dan wordt Porter ziek. Ze zijn al diep het land binnengedrongen, en Kit ziet zich geplaatst voor de verlatenheid, van te zitten met een stervende man, en er is geen hulp voorhanden.
Port sterft, Tunner is dan trouwens ver weg.
Kit trekt mee met een stelletje nomaden. Ze wordt de geliefde van een hoofdman, wat eenmaal in hun thuisbasis aangekomen leidt tot jaloezie bij de al bestaande vrouwen.
Kit verdwaalt, en wordt opgevangen door iemand van de ambassade.
Ze keert terug naar het station waarmee de film ook bijna begon, waar hun reis ook een aanvang nam. Daar zit weer de oude man, Paul Bowles zelf. Ze erkent dat ze verdwaalt is. Bowles zegt een wijs woord over jonge mensen die niet weten, en er geen rekening mee houden dat ze sterfelijk zijn.
Malkovich en Debrah Winger
Opnieuw
Winger bij de Touareqs
In wanhoop bij de aan tyfus lijdende echtgenoot
Het begin- en eindstation
Tunner, geliefde en reisgenoot
Paul Bowles. Leefde zelf zijn leven lang in Marokko.
Tunner bij het graf van Port.
Hier nog volop jeugd, Campbell Scott als Tunner.
Hier begint de ziekte zich al te openbaren: Porter heeft het maar koud.
Trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten