Hoes
Black Venus heb ik met walging en afschuw bekeken. Niet dat het een slechte film is: integendeel.
Maar het onderwerp is zo gruwelijk, dat het me moeite kostte de hele film uit te zitten.
De film gaat over een 25-jarige Hottentot-vrouw (we zeggen nu : uit de stam van de Khoikhoi) die naar Engeland is gehaald, om daar als kermisattractie te worden tentoongesteld. Eigenlijk bestaat bijna de gehele film over haar ervaringen als 'ding', of het nu kermisattractie, hoer, of wetenschappelijk object is.
De film begint met een college over andere rassen. We zien dan een beeld van een zwarte vrouw, met opvallend dikke billen. De professor laat een fles met de schaamlippen-op-sterk-water van deze vrouw rondgaan. De studenten kijken zeer geïntersseerd.
Dan volgt het leven van Sarah Baartman, maar eigenlijk alleen bekeken vanaf de kant hoe ze werd tentoongesteld. Het is dat wat de film zo gruwelijk maakt.
Volgen daar nu foto's van:
Ik spring een beetje van de hak op de tak met mijn foto's: dit is Saartjes tweede exploiteur. Hij slaapt met haar, en brengt haar in 'de hoogste kringen' in Parijs. Daar wordt ze nog erger vernederd dan toen ze als wild beest in een kooi zat.
En deze heren vormen de verschrikkelijkste kerels: de wetenschappers die uit zijn op het 'wetenschappelijk onderzoek', Saartje van top tot teen meten - vooral de schaamlippen!- en met die metingen bewijzen dat ze van een inferieur ras is.
Handjeklap tussen de eerste twee eigenaars. Vreselijk goed gecast, deze kerels die alleen op eigenbelang uit zijn.
Soms kan Saar het niet laten, en laat ze iets echts moois zien: zo kan ze dansen, en zo ook viool spelen.
De vreselijke wetenschapper, met wie de film begint en eindigt.
Met drank en roken houdt Saar zich op de been.
Alleen een dun tricot aan. Aan het eind van de show mag het publiek haar aanraken. Dat loopt altijd op knijpen uit.
In een rechtszaak ontkent ze dat ze pijn lijdt. Ze houdt voor waar dat ze haar geld zal krijgen van haar 'baas', daarom liegt ze.
Close up, van deze prachtige hoofdrolspeelster, Yahima Torres
Sarah sterft jong, en haar stoffelijke resten worden dan alsnog naar het Museum voor Volkenkunde gebracht in Parijs. Voor veel geld natuurlijk voor haar 'meesters.' Meedogenloos wordt ze daar bekeken en met het mes ontleed. (Bij haar leven wist ze in elk geval met een prachtige lendendoek het onderzoek van haar vagina van zich af te houden. Als dode is ze weerloos.) Zo eindigt de film waarmee hij begon.
Bij de aftiteling zien we ten slotte, hoe de resten van Sarah rond 1998 teruggehaald werden uit Parijs, en naar Zuid-Afrika gebracht, waar ze alsnog plechtig en met eerbied werd begraven. Authentieke beelden.
De regisseur, Abedellatif Kechiche
Hier de hoofdrolspeelster als zichzelf. Gelukkig heel wat vrolijker!
Trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten