Boekje
Het is maar een piepklein boekje, zo'n veertig bladzijden. Het gaat over een incest-verhouding tussen een broer en een zus van lang geleden. De man, Leandro, doet zijn bekentenis aan de schrijver.
MdG schreef deze novelle in een periode van gedwongen rust terwijl hij bezig was met deel 7 van de cyclus Les Thibault.
Het verhaal is een soort stuivertje wisselen tussen fictie en werkelijkheid. Het maakt deel uit van een brief die MdG schrijft aan zijn hoofdredacteur, als antwoord op de vraag of hij 'nog iets heeft liggen'. MdG schrijft dat hij een verhaal heeft liggen dat hij 'zonder literair oogmerk' geschreven heeft op een mailboot waarmee hij uit Afrika kwam. Daartussendoor spelen de gedachten van de schrijver, die door Leandro (boekhandelaar, de verteller van het geheim) 'meneer du Gard' wordt genoemd.
Roger Martin du Gard
Ook in dit werk gaat het MdG helemaal niet om de veroordeling van incest. Diezelfde houding troffen we al aan bij De Thibaults, en bij De Verdrinking. Gide had als kritiek, dat hij het spijtig vond dat het kind van Leandro en Amalia (de vrucht van hun verhouding) ziekelijk was. Alsof MdG daarmee impliciet straf op de zonde had laten volgen. Maar het gaat MdG om de werkelijkheid, bij hem is de geloofwaardigheid een wezenlijk element van zijn esthetiek. Het morele/immorele/amorele standpunt ligt op een ander niveau. Hij wilde aan het van a tot z verzonnen verhaal laten zien, in de woorden van Leandro: '... hoe vanzelf zulke dingen kunnen gebeuren.'
Zonder daarmee de mensen die het betreft tot monsters te maken.
Een schrijver naar mijn hart!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten