Méditations pour chaque semaine, hs. 10, Sédir, 1947.

 

Nog een hoofdstuk uit dit boekje: 

Alle hoofdstukken zijn te vinden onder DEZE LINK. In het Frans.

X. LES QUERELLES CONJUGALES

« L'homme et la femme ne sont plus deux, mais une seule chair. Donc que, l'homme ne sépare pas ce que Dieu a uni. »
(Matthieu XIX, 6)

Que de dissertations sur le mariage et sur le célibat dorment dans les bibliothèques ! Vu d'En Haut, le problème est cependant bien simple. Notre grande affaire, ici-bas, est d'apprendre la bonté. L'apprendrai-je mieux en me mariant ou en ne me mariant pas ? La réponse reste personnelle.
La vie conjugale devrait être l'école de l'Amour vrai. Elle seule fournit à mes aspirations les épreuves nécessaires de la réalité quotidienne; elle seule me préserve des expériences dangereuses et des capitulations indignes. Elle seule perce à jour la fantasmagorie des rêves de jeunesse, les débarrasse de leurs brouillards troubles et en fait des lumières vivantes et constantes.
Il n'y a pas de grand homme pour son valet de chambre, a-t-on dit. Aussi rares sont les vieux époux qui conservent l'un pour l'autre la ferveur admirative du temps des fiançailles. Quels soins ne faut-il pas à la femme comme au mari pour demeurer dignes l'un et l'autre de leur élection mutuelle; quel chef-d'oeuvre qu'un mariage qui conserve jusqu'à la mort la beauté de ses premiers mois ! Toute l'intelligence, toute la délicatesse, toute la volonté trouvent ici leur emploi.
La vie conjugale seule apprend le service mutuel et l'abnégation dans ces très petites choses qui servent de piédestal aux grandes. Les époux travaillent à un chef-d'oeuvre qui vaut plus, pour eux et pour les autres, que n'importe quel effort exceptionnel; aucun dissentiment, aucune dissonance ne devrait empêcher l'union; les fautes graves même, du mari ou de la femme, ne devraient servir qu'à la rendre plus indestructible. Seul le mariage fournit tous les prétextes à la patience, à la tendresse, à cette inaltérable sérénité, à cette douceur pleine de grâces, à ces pardons si riches d'Infini, qui forment les étapes de la route du Ciel.

OBSERVANCE : Que chaque époux s'applique, en tout ce qui n'est pas du Mal, à donner du bonheur à l'autre.

Paul Sédir

Mijn vertaling: 

X. Echtelijke ruzies

Man en vrouw zijn niet langer twee, maar één vlees. Laat de mens dus niet scheiden wat God verenigd heeft. (Mattheus 19, 6)

Wat staan er niet een hoeveelheid geschriften over huwelijk en celibaat te slapen in bibliotheken! Van God uit bezien is het probleem echter vrij eenvoudig. Onze grote taak hier op aarde is om vriendelijkheid te leren. Zal ik dat beter leren door wel, of door niet te trouwen? Het antwoord is altijd persoonlijk. Het huwelijksleven zou de school van ware Liefde moeten zijn.  Alleen dat al levert mij de noodzakelijke opgaven in de realiteit van alle dag om mijn aspiraties waar te maken. Alleen dat al beschermt me tegen gevaarlijke ervaringen en onwaardige capitulaties. Alleen dat al prikt door het schimmenspel heen van jeugddromen, bevrijdt ze van hun troebele mist en verandert ze in levende en constante lichten. 

Er is geen groot man die wordt erkend door zijn bediende, zo wordt gezegd. (Zie noot, Agnes) Ook zeldzaam zijn oude echtparen die voor elkaar de bewonderende passie uit de tijd van hun verloving behouden. Welke zorg wordt er niet van zowel vrouw als man verlangd om elkaars verkiezing waardig te blijven. Wat een meesterwerk, een huwelijk dat tot de dood de schoonheid van zijn eerste maanden behoudt! Alle intelligentie, alle fijngevoeligheid, alle wilskracht spelen hier hun rol. Alleen het huwelijksleven leert wederzijdse dienstbaarheid en zelfverloochening in die zeer kleine dingen die een mens groot maken. De echtgenoten werken aan een meesterwerk dat meer waard is, voor henzelf en voor anderen, dan welke uitzonderlijke inspanning ook. Geen afwijkende mening, geen dissonant zou hun eenheid in de weg moeten staan. Zelfs ernstige fouten van man of vrouw zouden alleen maar moeten dienen om hun eenheid onverwoestbaarder te maken. Alleen het huwelijk biedt alle aanleiding voor het geduld, de tederheid, de onveranderlijke sereniteit, de zoetheid vol genaden, de vergevingsgezindheid zo rijk aan Oneindigheid, die bij elkaar de stadia vormen op weg naar de Hemel.

Regel:

Laat elke echtgenoot zich wijden aan alles wat niet het Kwaad is om de ander geluk te geven.

Noot Agnes: 

Il n’y a pas de grand homme, dit-on, pour le valet de chambre; mais cela vient simplement de ce que le grand homme ne peut être reconnu que par ses pairs. Le valet de chambre saura probablement bien apprécier ses égaux. Johann Wolfgang von Goethe.

Met andere woorden: Een groot man, of een held, kan alleen worden herkend door zijn gelijken; niet door zijn knecht. Die knecht zal de held onder zijn gelijken herkennen. 

Zie DEZE LINK.