Studiebol: Misdaad en Straf, F.M. Dostojevski, 1867 (1946)

Meest recente vertaling, Hans Boland.

De oude titel, Schuld en Boete.

Vertaling door Jan Meijer, 1956, een 'dorre professor' volgens nieuwe vertaler Boland.

Ik begon met het tonen van drie edities: Schuld en boete is de oude titel; van Misdaad en Straf geef ik twee tegengestelde vertalers: Jan Meijer vertaalde zo nauwgezet mogelijk. Hans Boland ook, maar met een andere opvatting: de tekst moest qua gevoelswaarde overeenstemmen met hedendaags Nederlands. Boland vertaalt vrijer. Hij noemt Meijer 'een dorre professor'. Zie DEZE SITE.

Ik heb daar een andere opvatting over: ik heb vier versies van Misdaad en straf onder ogen gehad. De oudste droeg nog de titel: Schuld en Boete - zo stond hij ook bij mijn ouders in de boekenkast. Else Bukowska's vertaling (1946), die verscheen in de reek: De Onsterfelijken, Meesterwerken uit de Wereldliteratuur, had al de 'nieuwe' titel: Misdaad en Straf. De andere die ik las, was een uitgave van Het Spectrum. Er stond geeneens de naam van een vertaler in. De derde was de nieuwste, de reeds genoemde, van Hans Boland. De vierde die ik binnen handbereik had kwam uit de boekenkast van mijn overleden broer, een uitgave van Het Beste. Ik heb die niet verder bekeken.

Lees je de versies naast elkaar, dan valt op hoe verschillend ze van elkaar zijn. Halve zinnen ontbreken bij de een of de ander; er staan woorden met een totaal andere betekenis of gevoelswaarde. Wat heeft er toch in het Russisch gestaan, vraag je je af.

En dat is dan ook precies de reden dat ik een beetje verlang naar dat werk van 'die dorre professor': ik neem toch aan dat ik die op zijn woord mag geloven...

Anderzijds vond ik drie vertalingen wel weer genoeg....

Volgens Wikipedia is de reden van de verschillende vertaling, dat de oudere vertalingen via het Duits in het Nederlands kwamen.

Eerste Russische uitgave, 1866

VERHAALLIJN

Voor een samenvatting verwijs ik naar WIKIPEDIA.

Ik pluk daaruit:

Rodion Romanovich Raskolnikov is een 23-jarige man die wegens geldgebrek zijn studie in de rechten moest opgeven en nu in een achterbuurt van St. Petersburg woont. Zijn armoede isoleert hem van de rest van de wereld. Nadat hij zijn laatste kostbare bezit, het horloge van zijn vader, aan een woekeraarster heeft verkocht, komt een idee bij hem op: is een moord moreel aanvaardbaar als dit leidt tot een verbetering van de menselijke conditie? Na enige tijd besluit hij om de woekeraarster te vermoorden, maar zijn plan verloopt niet zoals voorzien, want hij is genoodzaakt om een dubbele moord te plegen. Hij kan weliswaar de moord rationeel voor zichzelf goedpraten, maar wordt niettemin verteerd door wroeging en schuldgevoelens. Hij realiseert zich door deze schizofrene houding dat hij niet kan hopen op vergeving en dat hij nooit een groot man zal zijn.

Na een aantal dagen bedlegerig te zijn van koorts, krijgt Raskolnikov het waanidee dat iedereen die hij ontmoet hem van de moord verdenkt, en hij wordt bijna gek. Hij ontmoet echter Sonja Semionovna, een jonge prostituee waar hij verliefd op wordt. Dostojevski gebruikt deze relatie als een allegorie van Gods liefde voor de gevallen mensheid en de verlossingskracht van de liefde. Maar Raskolnikovs schuld zal uiteindelijk alleen worden ingelost door zijn bekentenis van de moord en zijn straf: deportatie naar Siberië.

Raskolnikov (links) en de alcoholist Marmeladov,

in 1874 afgebeeld door de Russische kunstenaar Michail Petrovitsj Klodt

Achtergronden:

Er is heel, heel veel geschreven over dit boek. Belangrijk vond ik, dat Dostojevski een meesterwerk schreef wat betreft de psychologie van de personages. Vóór Freud, gaf hij blijk van een groot inzicht in de menselijke ziel. Geen enkel karakter is 'plat', dat is heel opmerkelijk en verrassend. Ook hoe die karakters op elkaar botsen. Of elkaar spiegelen, enzovoorts.

Het onderwerp haalde Dostojevski uit zijn eigen ervaringen in de gevangenis. Hij had zelf een tijd vastgezeten, en daar gezien hoe slecht sommige mensen in die omstandigheden er dikwijls aan toe waren.

Hij heeft zijn sociale bewogenheid heel goed onder woorden gebracht. Ik was diep onder de indruk te lezen onder welke erbarmelijke omstandigheden mensen leefden; drankzucht, geldgebrek, uitbuiting door woekeraars (zelf ook armelui!), honger, ziekte.... Het boek verscheen ook in een tijd dat het socialisme begon te leven. De waarachtige uitbeelding van de leefomstandigheden vind ik fenomenaal.

Uiteraard kreeg ik precies dezelfde indruk bij Tsjechov over armoede, barre leefomstandigheden. Niets nieuws in dat opzicht, al pakt Dostojevski het heel anders aan dan Tsjechov - op de verschillen tussen beiden ga ik nu niet verder in.

Fjodor Michajlovitsj Dostojevski

1821-1881

Nu het verhaal bekend is (zie Plot) lijkt het mij het belangrijkste om de personages onder de loupe te leggen.

De beste informatie daarover, met de meeste studies, is op Russische sites te vinden. Ik googelde met de Russische titel. Via de Google-vertaling kwam ik zo bij voor mij leesbare informatie.

Ik geef enkele hoofdfiguren en van hen belangrijke karaktertrekken. Voor nadere informatie verwijs ik naar de betreffende websites: De Russische Wikipedia en Literaturus.

Lijst van personages Schuld en Boete (Misdaad en Straf, F. Dostojevski)

Raskolnikov
Rodion Romanovich Raskolnikov is een voormalig rechtenstudent aan de universiteit van Sint Petersburg. Hij is knap, intelligent, goed opgeleid, trots, maar arm, hij is 23 jaar oud. Hij kwam 3 jaar geleden naar St. Petersburg vanuit de provincie om te studeren. Een paar maanden geleden stopte hij met zijn studie wegens geldgebrek. Raskolnikov vermoordt de oude vrouw, een woekeraarster om zijn theorie over gewone en grote mensen te testen.

Wat uitgebreider over Raskolnikov:

Dostojevski's kladversies bevatten aantekeningen met betrekking tot het psychologische portret van Raskolnikov - de schrijver was van plan de hoofdpersoon kwaliteiten te schenken als "exorbitante trots, arrogantie en minachting voor de samenleving"; tegelijkertijd werd benadrukt dat hij ook wat despotisch is. Tijdens het werk werd het beeld van het personage echter gecompliceerder; het bewijs hiervan is het oordeel dat zijn universiteitskameraad Dmitri Razoemichin over Rodion gaf: "Het is alsof twee tegengestelde karakters om de beurt in hem naar boven komen." Aan de ene kant is Raskolnikov somber, somber, geheimzinnig; aan de andere kant is hij in staat tot oprechte spontaniteit. Bij voorbeeld: als hij voor het eerst het huis van de Marmeladovs binnengaat, legt hij onopvallend al zijn geld bij het raam in hun kamer nee. Ook verdedigt hij Sonya, die door Loedjin beschuldigd wordt van diefstal; zijn genegenheid voor mensen wordt soms geboren uit medelijden, en daarom herinnert hij zich warm het "zieke meisje ... lelijke meisje" - zijn eerste liefde. Tegelijkertijd schermt Rodion zich bewust af van de samenleving - zelfs tijdens zijn studie aan de universiteit "vervreemdde hij iedereen, ging naar niemand toe en was zwaarmoedig." In zijn isolement lijkt hij op een andere literaire figuur van Dostjevski, Ivan Karamazov.

Interessant is ook dat Raskolnikov van uiterlijk verandert gedurende de geschiedenis. Aan het begin van het werk wordt Raskolnikov beschreven als een lange, slanke jonge man "met mooie donkere ogen", "opmerkelijk knap". Verderop in het verhaal krijgt hij een andere portretbeschrijving: na de misdaad lijkt hij op een man die zware fysieke pijn nauwelijks kan overwinnen: "Zijn wenkbrauwen waren verschoven, zijn lippen waren samengedrukt, zijn ogen waren ontstoken." De auteur paste een vergelijkbare "methode van dubbele portretten" toe op de beschrijving van het uiterlijk van andere personages - in het bijzonder Sonya en Svidrigailov. Met deze artistieke techniek kon de schrijver laten zien dat zijn helden in korte tijd een reeks moeilijke beproevingen doormaakten die hun uiterlijk beïnvloedden.
De misdaad van Raskolnikov heeft een voorgeschiedenis. Vóór dat de moord echt aan de orde is, schrijft Rodion Raskolnikov eerst een artikel, dat rechercheur Porfiri Petrovitch doorziet als een soort proefballonnetje. Vervolgens laat Rodion een hele redenering/berekening los op zijn daad: met zijn misdaad zou hij, Raskolnikov, goedmaken wat de woekeraarster de wereld heeft aangedaan: "Eén dood en honderd levens in ruil."- Pas in laatste instantie dringt het bewustzijn door dat hij gewoon een moord heeft gepleegd.

Raskolnikov, uitgebeeld door P.M. Boklevski.

Het door Raskolnikov gekoesterde moordplan had best een 'donkere fantasie' van hem kunnen blijven.... Ware het niet dat de held van zijn moeder, Pulcheria Alexandrovna, een brief ontvangt, waarin 'zij, vertelt, dat Doenja, de zus van Rodion Romanovich, die als gouvernante in het huis van Svidrigailov heeft gewerkt., gedwongen wordt haar betrekking te verlaten omdat Svidrigailov haar seksueel belaagt.

In die omstandigheden heeft Avdotja Romonovna, Doenja, geen andere opties om het gezin te redden van geldgebrek, dan door te trouwen met Loedjin. Vanaf het moment dat de brief wordt ontvangen, veranderen de abstracte "rekenkunde" en de al even abstracte theorie van Raskolnikov "in een motor die op volle snelheid draait."

Buiten dat was hij geobsedeerd door zijn moordwapen, de bijl. Vandaar dat hij nogal gemakkelijk een tweede moord begaat, op Lizavjeta.

Ten slotte is er het nodige gezegd over het Napoleontische aspect bij Raskolnikov: een grootheidswaan, zoals in Dostojevski's tijd wel meer mensen nog door Napoleon geobsedeerd waren. Porfiri Petrovitsj zegt tegen Raskolnikov: "Wie in Rusland beschouwt zichzelf nu niet als Napoleon?"

Maar Raskolnikov mag zich een Napoleon gewaand hebben - in werkelijkheid wist hij al dat hij een moordenaar was, een zwak mens.

Woekeraarster Alena Ivanovna, uitgebeeld door

P.M. Boklevsky.

Alena Ivanovna
Oude vrouw, pandjesbaas Alena Ivanovna, 60-jarige geldschieter, weduwe van een ambtenaar. Slechte, hebzuchtige, harteloze vrouw. Thuis heeft ze een eigen pandjeshuis: mensen verpanden hun spullen bij haar in ruil voor geld. De oude vrouw betaalt weinig en incasseert hoge rente, aldus profiterend van de behoeften van haar klanten. Raskolnikov is ook een cliënt van de oude vrouw.

Marmeladov
Semyon Zakharovich Marmeladov is een 50-jarige voormalige ambtenaar, dronkaard. Hij is een vriendelijke, nobele man. Hij begon een paar jaar geleden te drinken toen hij voor het eerst zijn baan verloor. Door zijn dronkenschap verviel de familie Marmeladov in armoede.

Sonya aan het bed van de stervende Marmeladov\

Uitgebeeld door I.E. Grabar.

Sofya Semyonovna Marmeladova, of Sonja, dochter van Marmeladov. Het meisje is ongeveer 18 jaar oud. Een zachtmoedig, timide, onbaatzuchtig meisje. Door armoede wordt ze gedwongen om "obsceen werk" te doen om haar vader, stiefmoeder en de drie kinderen van haar stiefmoeder te onderhouden. Sonya raakt bevriend met Raskolnikov en wordt ten slotte zijn geliefde.

Uitbreiding:

Volgens een aantal Russische critici behoort het beeld van Sonya Marmeladova tot de creatieve mislukkingen van Dostojevski; hun belangrijkste kritiek op Dostojevski in dit verband houdt verband met het feit dat deze "ideale" heldin, met haar duidelijk didactische boodschap, in de eerste plaats werd gecreëerd om de religieuze en ethische opvattingen van Fyodor Mikhailovich uit te drukken. Ze zou 'goed zijn bedacht, maar geen lijf van vlees en bloed hebben.' Anders gezegd: ze is alleen maar spreekbuis voor Dostojevski's 'orthodoxe' visie'.

Overigens verschillen de critici hier van opvatting.

Pulcheria Alexandrovna
Pulcheria Aleksandrovna Raskolnikova, moeder van de hoofdpersoon Raskolnikov. Dit is een mooie, slimme en vriendelijke vrouw van 43 jaar oud. Zij leeft in armoede met haar dochter Doenja en helpt haar zoon Rodion zo goed ze kan. De vrouw is vele jaren geleden weduwe geworden. Ze is dol op haar zoon en dochter.

Doenja Raskolnikova
Avdotya Romanovna Raskolnikova, of Doenja, de jongere zus van Raskolnikov. Zij is een mooie, slimme, goed opgeleide, trotse meid met een sterk karakter. Doenja en haar broer hebben een zeer warme relatie. In het verleden werkte Doenja als gouvernante in het huis van de Svidrigailovs, waar ze veel beledigingen en vernederingen onderging. Aan het begin van de roman gaat Doenja trouwen met de rijke Loedjin, van wie zij niet houdt - maar met dit huwelijk hoopt Dunya het hele gezin uit de armoede te halen.

Loedjin

Pyotr Petrovich Loedjin is ongeveer 45 jaar oud. Hij is gerechtsadviseur, bovendien een zakenman met geld. Hij gaat zijn advocatenkantoor openen in St. Petersburg. Loedjin wil trouwen met de arme, maar mooie en slimme Doenja Raskolnikova, zodat ze hem haar hele leven dankbaar zal zijn voor alles. Het is een hebzuchtig, berekenend, verachtelijk en kleinzielig individu.

Katerina Ivanovna
Katerina Ivanovna Marmeladova is de vrouw van Marmeladov en stiefmoeder van Sonja Marmeladova. Deze vrouw is ongeveer 30 jaar oud, slim, goed opgeleid, uit een goede familie. Blijkbaar een edelvrouw van geboorte. Ze heeft drie kinderen uit haar eerste huwelijk, haar eerste echtgenoot is overleden. Ze trouwde ongeveer 4 jaar geleden met Marmeladov, niet uit liefde, maar om aan armoede te ontsnappen. De vrouw lijdt zwaar onder de dronkenschap van haar man Marmeladov en eeuwige armoede. De laatste tijd lijdt ze aan tuberculose.

Razoemichin
Dmitri Prokofievich Razoemichin is een vriend van Raskolnikov, ook een voormalig student, een vriendelijke, open en nobele jongeman, zakelijk en hardwerkend. Hij helpt zijn vriend Raskolnikov met alles wat hij kan. Razoemichin wordt verliefd op Raskolnikovs zus Doenja.

Razoemichin, door P.M. Boklevsky

Svidrigailov
Arkady Ivanovich Svidrigailov is een landeigenaar van ongeveer 50 jaar, gecorrumpeerd door geld en luiheid. Voormalig valsspeler (kaartfraudeur). Weduwnaar, getrouwd geweest met landeigenares Marfa Petrovna. Hij is verliefd op Doenja, die zijn dochter zou kunnen zijn, maar zij beantwoordt zijn liefde niet. Svidrigailov is een gek, een tiran, wiens bedoelingen niet altijd nobel en puur zijn. Hij komt naar St. Petersburg om Doenja over te halen om bij hem te zijn.

Pentekening, Svidrigailov voorstellend, door P.M. Boklevsky

Uitbreiding:

Svidrigailov speelt in de roman de rol van een soort dubbelganger van Raskolnikov. Met dit artistieke procéde kan Dostojevski zijn thema van verschillende kanten belichten. Arkady Ivanovitsj zelf is zich ervan bewust dat hij, een soort schaduw van Raskolnikov is. In een van de dialogen tussen de twee zegt hij: "Nou, heb ik niet gezegd dat er een soort relatie tussen ons is?"
Hij valt Doenja lastig, die gouvernante is in zijn huis; komt openlijk voor zijn slechte kanten uit: dat hij vals speelt met kaarten, gevangen heeft gezeten, en ooit trouwde om uit de schulden te raken, en zijn vrouw sloeg met een zweep. Hij noemt zichzelf "verdorven en lui". "Zijn ogen waren blauw en zagen er koud uit." Achter een masker van uiterlijke goedheid verbergen zich laagheid en sluwheid, schrijft een criticus.

Zijn slechtheid is niet een-dimensionaal, als woede hem overspoelt over de afwijzing van Doenja kwelt hem dat uitermate. Hij stalkt haar, in het dubbele besef van respect voor haar te voelen, maar tegelijk 'belust als een smerig beest' te zijn.

Alhoewel Svidrigailov volgens Loedjin "de meest verdorven mens" is, doet hij niettemin meer goede daden dan alle andere helden van "Misdaad en straf". Hij is het die geld geeft voor de begrafenis van Katerina Ivanovna, belooft geld voor de plaatsing van haar jonge, wees geworden kinderen, en hij betaalt Sonja's reis naar Siberië met Raskolnikov.

Nog een keer: Svidrigailov

Tegen het eind van het boek pleegt Swidrigailov zelfmoord. Eufemistisch noemt hij het dat hij een reis naar Amerika onderneemt.

Deze ontknoping kwam heel onverwacht, en gaf opeens een sympathiek beeld van deze man. Hij bleek écht te houden van doenja, die hem zojuist had afgewezen. Mooi, complex karakter! 'Dit personage bleek ingewikkelder en mysterieuzer te zijn dan alle anderen', las ik ergens.

Swidirgailov zou getekend zijn naar een werkelijk bestaand hebbende figuur, de veroordeelde Pavel Aristov, die Dostojevski ontmoette in de gevangenis van Omsk.
Marfa Petrovna
Marfa Petrovna Svidrigailova, vrouw van de heer Svidrigailov, een rijke landeigenaar. Ze is 5 jaar ouder dan haar man. Dit is een emotionele, excentrieke dame. Ze sterft op ongeveer 55-jarige leeftijd onder vreemde omstandigheden. Velen verdenken haar man Svidrigailov van haar dood. In haar testament laat ze 3.000 roebel na als erfenis aan de voormalige gouvernante van haar kinderen, Doenja. Dit geld redt het arme meisje van de armoede.
Lebezyatnikov
Andrei Semenovich Lebezyatnikov is een jonge man, een ambtenaar, een vriend van Loedjin. Deze is zijn voormalige voogd. Lebezyatnikov is in dienst van het ministerie. Hij hangt "progressieve opvattingen" aan, wil het communisme, gelijkheid van man en vrouw enzovoorts promoten, maar doet dat op inconsequente en absurde wijze.
Lizavjeta
Lizavjeta, of Lizavjeta Ivanovna, is de halfzus van de oude pandjesbazin; ze hadden dezelfde vader en verschillende moeders. Lizavjeta is 35 jaar oud, ze woont samen met haar zus. Ze is een onhandig, lelijk en blijkbaar verstandelijk gehandicapt, maar tegelijkertijd aardig en zachtmoedig. Ze is geliefd bij de mensen om haar heen. Haar oude zus slaat haar en gebruikt haar als bediende. Lizavjeta is constant zwanger: waarschijnlijk door haar achterlijkheid wordt ze een "gemakkelijke prooi" voor slechte mannen. De heldin sterft met haar zus door toedoen van Raskolnikov.
Zosimov
Zosimov is een vriend van Razumikhin. Zosimov is arts. Hij behandelt Raskolnikov wanneer hij in koortsachtige toestand raakt na de moord op de oude vrouw en haar zus. Zosimov is een lange, stevige jongeman van 27, traag, belangrijk en loom. Hij is chirurg van beroep, maar is tegelijkertijd geïnteresseerd in "geestesziekten". De mensen om hem heen beschouwen hem als een moeilijk persoon, maar ze zien de goede dokter in hem.
Zametov
Alexander Grigoryevich Zametov is een kennis van Razoemichin, klerk (secretaris) op het politiebureau. Hij is 22 jaar oud. Hij kleedt zich modern, draagt ringen. Volgens Zosimov neemt Zametov steekpenningen aan op het werk. Raskolnikov ontmoet Zametov op kantoor, waar hij op verzoek van de eigenaar van het appartement wordt gedagvaard wegens niet-betaling van huur.
Nikodim Fomic
Nikodim Fomich is districtswachter (politieagent) in het gebied waar Raskolnikov woont. Hij is een slimme, serieus, goedaardig en open persoon. Blijkbaar diende hij in hetzelfde regiment als zijn assistent Ilya Petrovich. Raskolnikov ontmoet Nikodim Fomich als hij op verzoek van de hospita naar het politiebureau komt.

Raskolnikov en Porfiriï Petrovitch, uit de film:

Crime and Punishment; dramafilm uit 1935 van Josef van Sternberg.

Porfiriï Petrovich
Porfiriï Petrovich leidt als onderzoeker de moord op de oude pandjesbazin en haar zus. Hij is 35 jaar oud. Hij is een slimme, enigszins sluwe, maar tegelijkertijd nobele persoon. Hij heeft zijn eigen, "psychologische" benadering voor het onderzoeken van zaken. Je kunt hem een getalenteerde rechercheur noemen. De sluwe Porfiriï verdenkt Raskolnikov onmiddellijk van de moord, maar verraadt dat niet, en speelt kat en muis met hem en kwelt hem psychisch.
Uitbreiding:
Het is een genoegen deze stukken te lezen, omdat Petrovich Raskolnikov doorziet.
Ilja Petrovitsj
Ilja Petrovitsj, (bijgenaamd "Gunpowder") is assistent van wijkagent Nikodim Fomich. Blijkbaar dienden Petrovitsj en Fomitsj samen in hetzelfde regiment. Ilja Petrovich is opvliegend, emotioneel, maar tegelijkertijd vriendelijk en nobel. Hij is getrouwd en heeft kinderen. Ondanks zijn opvliegendheid is hij een man van principes en beschouwt zichzelf in de eerste plaats als burger, en pas daarna als ambtenaar. Als Raskolnikov met een bekentenis naar het kantoor komt, treft hij daar Ilja Petrovitsj, aan wie hij de moord bekent.
Amalia Ivanovna
Amalia Ivanovna Lippevehzel is de eigenaresse van het appartement waar de familie Marmeladov woont. Van oorsprong is ze een Duitse, nu gerussificeerd. Ze is een slechte en grillige vrouw. De arme Marmeladovs hebben haar huur al een tijdje niet meer betaald en af en toe dreigt de hospita hen uit huis te zetten.
Mevrouw Zarnitsyna
Mevrouw Zarnitsyna is de hospita van het appartement waarin Raskolnikov woont. Omdat Raskolnikov zijn huur al enkele maanden niet heeft betaald, stopt Zarnitsyna met het serveren van de lunch. Een jaar voor de gebeurtenissen die in de roman worden beschreven, stierf de dochter van Zarnitsyna aan tyfus. Dit meisje was de verloofde van Raskolnikov.
De bruid (verloofde) van Raskolnikov
De bruid van Raskolnikov, Natalja Zarnitsyna, was de dochter van mevrouw Zarnitsyna, van wie Raskolnikov een kamer huurt. Een jaar geleden stierf het meisje aan tyfus. Volgens Raskolnikov was Natalya een lelijk en ziek meisje, maar blijkbaar had ze een goed hart.
Vakhrushin
De koopman Vakhrushin was een vriend van wijlen de vader van Rodion Raskolnikov. Vakhrushin wordt in de roman genoemd vanwege het feit dat Raskolnikovs moeder geld leent van Vakhrushin om haar studerende zoon te helpen.
Laviza Ivanovna
Laviza Ivanovna (ook bekend als Luiza Ivanovna) runt een bordeel in de wijk Sennaya, waar de hoofdpersoon Rodion Raskolnikov woont. Blijkbaar hebben Raskolnikov zelf en zijn vriend Razoemichin ook ooit deze instelling bezocht. Laviza Ivanovna werd vele malen door de politie bezocht omdat er in haar instelling vechtpartijen en schandalen plaatsvinden.
Darya Frantsevna
Darya Frantsevna is een vriendin van Amalia Ivanovna Lippevehzel. Daria Frantsevna runt eveneens een bordeel. Daria Frantsevna haalt Sonya Marmeladova over om voor haar te werken. Uit de tekst van de roman wordt niet helemaal duidelijk in welke relatie Sonja en Daria Frantsevna zich bevinden.
Madame Reslich
Madame Reslich is een kennis van Svidrigailov. Deze personages zijn verbonden door enkele duistere verhalen. Wanneer Svidrigailov in St. Petersburg aankomt, verblijft hij in gehuurde accommodatie, die Madame Reslich hem verhuurt.
Nastasya
Nastasya is bediende in het huis waar Rodion Raskolnikov huurt. Nastasja's taken omvatten het schoonmaken van Raskolnikovs kamer en hem eten serveren. Nastasya is een aardige, eenvoudige vrouw.
Mikolka
Mikolka (ook bekend als Nikolai) werkt als schilder in het huis waar de oude woekeraarster woont. Bij toeval wordt Mikolka beschuldigd van de moord op de oude vrouw en haar zus.
De handelaar
De handelaar is de buurman van de oude pandjesbaas. Wanneer Raskolnikov terugkeert naar de plaats van zijn misdaad, dat wil zeggen, naar het appartement van de oude vrouw, merkt de handelaar dit op, en begint de jongeman te verdenken van de moord op de oude vrouw.

Voor de liefhebber: Maarten 't Hart, in het bijzonder over de vertalingen van Misdaad en Straf (en ook nog even over hoe vaak er woedend aan de bel getrokken werd..., Dostojevski's melodrama.... :-))