maandag 24 april 2023

3 Faces, Jafar Panahi, 2018.

Filmposter
Jafar Panahi is een Iraans filmer, die niet meer mag werken in zijn eigen land. Eerder keek ik al van hem Taxi Teheran.
Ook dit keer trotseert hij de religieuze autoriteiten, en maakt een film, dit keer speelt hij er zelfs de hoofdrol in. 
De film begint met een eigengemaakt videofilmpje van een meisje, dat een zelfmoord laat zien. Ze stuurt dit filmpje naar een bekende actrice. Deze weet niet zeker of het echt is of niet, maar gaat voor alle zekerheid op zoek naar het kind. 
Panahi zit achter het stuur. De vrouw is een bekende actrice, ze speelt zichzelf, net als Panahi.
Dit is een beeld van de (zogenaamde?) zelfmoord in een grot. Het kind is wanhopig omdat ze niet naar de filmacademie mag in Teheran.
Onderweg komen ze langs allerlei absurde, of grappige dingen. Hierboven een oude vrouw die alvast oefent om in haar doodskist te liggen. 
Dit is aan het eind van de film, als de actrice het zelfmoord-meisje gevonden heeft. 
Deze twee vrouwen zijn twee van de drie vrouwen uit de titel. De derde vrouw leeft incognito ergens in een dorpje in de bergen. Ze toont haar gezicht niet, omdat ze anders niet meer kan werken. 
Zo is de film een verkapte aanklacht tegen de vrouwen-onderdrukkende regering in Iran. 
De actrice Jafari en regisseur Panahi
De situaties onderweg waren af en toe lachwekkend, maar ook van een grote achterlijkheid.  
Trailer
Eindoordeel: 
Hoewel de film een goed beeld gaf van het leven op het platteland in Teheran, waar alles wel achtergebleven lijkt - en dus verstikkend werkt op iemand die verder wil in het leven - had ik te weinig geduld om deze film met echte aandacht uit te zitten. 
Desondanks erken ikeen zekere schoonheid. 

.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten