Drie zusters, (Kiz kardesler), Emin Alper, 2019.

Filmposter.

Uit: De Filmkrant: 

"Een verre echo van Tsjechov klinkt in een arm bergdorp in Anatolië, waar drie zussen dromen van de grote wereld.

Besleme, zo heet een antieke Turkse traditie waarbij een meisje uit een arm gezin wordt ondergebracht bij een welgestelde familie. Het gebruik is minder nobel dan het lijkt, want ze mag dan pleegdochter worden genoemd, ze moet wel werken als hulp in de huishouding. En als het niet lekker loopt stuur je haar gewoon weer terug. Dat overkomt de drie zussen in A Tale of Three Sisters (Kiz kardesler), een drama over claustrofobische verhoudingen. De film van de Turkse regisseur-­scenarist Emin Alper werd eerder dit jaar geselecteerd voor de Berlijnse competitie en onderscheiden op de filmfestivals van Sarajevo en Istanbul en op World Cinema Amsterdam."

Emin Alper, geboren 1973

"Het in fraaie widescreenbeelden gevangen bergdorp lijkt idyllisch, maar de benauwende rotswanden die je moet passeren om er te komen suggereren iets anders. Je ziet dat er warme gevoelens zijn binnen het noodgedwongen herenigde gezin van alleenstaande vader en dochters, maar toch loopt bijna elk samenzijn uit op botsingen en verwijten. Vernedering geef je door, zoals Alper duidelijk maakt met veelzeggende, maar vooral in de eerste helft wat statisch geënsceneerde dialogen."

Havva keert huiswaarts; hiermee begint de film. 

De auto waarin ze zit slingert zich over een enge, smalle bergweg. De beelden van de bergen imponeren.

"De jongste van de drie is de goedwillende Havva, overbodig geworden voor haar ‘pleegouders’ omdat hun eigen kind waar ze op moest passen is overleden. Vanuit de stad terug in haar dorp omhelst ze haar oudste zus Reyhan. Die was al eerder teruggestuurd omdat ze zwanger werd. Schande! Waarop haar vader haar uithuwelijkte aan een schaapherder die door niemand voor vol wordt aangezien en hier misschien wel de meest tragische figuur is. De mislukking van de besleme is compleet als ook de opstandige Nurhan tegen haar zin terugkeert."

Boven de jongste, Avva, midden de oudste Reyhan, onder de middelste, Nurha. 

"Net als in Tsjechovs Drie zusters, waar Alper zich mede door liet inspireren, blijven de meiden dromen van de grote wereld. Overigens is het als karakterstudie niet heel breed uitgewerkt, eerder lijkt het Alper te gaan om verstarde patriarchale verhoudingen en de onmacht daar uit te breken. Zie het wanhopige geslijm met de pleegvader uit de stad die zich op raki laat fêteren.

Of de maker met dit alles ook een commentaar op de huidige Turkse samenleving wil geven kan ik moeilijk inschatten. Het oogt meer als een tijdloze fabel over de menselijke conditie. Alper filmt het stijlvol, nuchter met hier en daar een lichte toets, maar verder betrekkelijk conventioneel. Inclusief de tragische wending als opmaat naar een bijna aandoenlijke slotnoot. Soms is er even een magisch-realistisch element, maar zonder veel invloed op het geheel. De mooiste vondst is de rondzwervende vrouw die lachend een uitdagende koprol maakt. Zo ver durft de film zelf niet te gaan."

Trailer

Mijn persoonlijke commentaar: 

De film was een beetje lastig te volgen, omdat je midden in de situatie werd geplaatst. Het werd in de loop van het verhaal wel duidelijk wat de samenhang was, maar ook niet helemaal. 

Het was dus opletten geblazen. 

De film was ondanks dat spannend, er gebeurde nog wel het één en ander waarvan ik schrok... 

Qua psychologie was het gruwelijk te merken hoe de domheid regeerde. Sorry: gewoon domme mannen hadden het voor het zeggen. De vrouwen regeerden in hun eigen binnenkamer, maar helaas liep dat toch zeer verkeerd voor hen af. 

Overigens ook voor de één van de mannen.... 

En wat een armoede....