Frida Kahlo, tentoonstelling Cobramuseum, augustus 2021.

Meest gebruikt als poster voor de tentoonstelling. 

Volledige titel van de expositie: 

Frida Kahlo & Diego Rivera, A Love Revolution. 

Over Frida Kahlo en Diego Rivera schreef ik eerder, zie MIJN BLOG VAN 2015.

Ik geef hier mijn ervaringen met de expositie in het Cobra-museum weer. 

De tentoonstelling was al meer dan een jaar tevoren aangekondigd, maar helaas kwam Covid daartussen. Toen nu de musea langzamerhand weer open gingen, zag ik met blijdschap dat ook Frida en Diego te zien waren!

Het was bijzonder om enkele van haar werken te zien - aan de andere kant was er relatief weinig te zien. In elk geval sowieso niet van Diego Rivera. Dat kan ook niet, hij maakte vooral muurschilderingen. 

Het bovenste zelfportret van Kahlo vond ik bijzonder - behalve om de artistieke kwaliteiten - omdat zij hier afgebeeld staat als Tehuana (vrouw uit Tehuantepec). In die streek in Mexico heerst namelijk een matriarchaat. Die informatie was nieuw voor mij. Het gaf aan Frida Kahlo een nieuwe dimensie. Ze was belangrijk voor de vrouwenemancipatie. 

Omdat Kahlo zich in meerdere Mexicaanse outfits portretteerde, staat er ook een afdeling met Mexicaanse kledij. 

Frida Kahlo, De liefdesomhelzing van het Universum. mijzelf, Diego en Senor Xoloti, 1949. 

Senor Xoloti is de naam van de (kale) hond, vernoemd naar de Azteekse God van diezelfde naam. 

Zoals ik al zei, is er van Diego Rivera nauwelijks iets te zien. Wel valt er een hoop te lezen over hun geschiedenis samen. Rivera was een invloedrijk communist, uit het boekje waarover ik eerder blogde (zie link bovenaan) wist ik data hij in zijn tijd een zeer beroemd muralist was. Uiteraard had hij als communist veel op met het volk. Dit valt terug te zien in dit werkje van hem: 

Diego Rivera, Calla Lilly Vendor, 1943. Courtesy of The Jacques and Natasha Gelman Collection of 20th Century Mexican Art and The Vergel Foundation/INBAL-Secretaría de Cultura. © 2021 Banco de Mexico Diego Rivera Frida Kahlo Museums Trust, Mexico DF c/o Pictoright Amsterdam 2021.

Hier weer een zelfportret van Kahlo, compleet met aanééngegroeide wenkbrauwen en licht snorretje. De aapjes had ze in haar tuin, in het blauwe huis waar ze woonde. 

Casa Azul, huis waar Frida woonde; thans museum, Mexico-city.

Ik kom nog even terug op dit schilderij: het ontroert me, omdat ze laat zien dat ze de hele dag bezig is met Diego. Ze probeerde in deze tijd juist los van hem te komen. Ze zijn twee keer getrouwd geweest, beiden hielden er andere relatie op na, naast hun intieme relatie. Voor Frida was dat in deze periode erg moeilijk. 

Diego in mijn gedachten, zo ongeveer luidt de titel. 

En nog over Tehuantepec:
Het is in het zuiden van Mexico. In die matriarchale samenleving leiden de vrouwen het economische verkeer. De Tehuana’s staan bovendien bekend om hun kleurrijke traditionele kleding. De tooi die Kahlo hier draagt staat bekend als een huipil grande, die de Tehuana’s dragen bij feestelijke gelegenheden.

Er komt opnieuw een (uitgestelde) expositie, zie de poster hierboven, in Assen. Daar schijnen weer andere schilderijen te worden tentoongesteld.

Er hebben zich erg tragische gebeurtenissen voorgedaan in Kahlo’s leven: een ingrijpend ongeluk, meerdere miskramen, de stormachtige relatie met Rivera. Ze zijn onderdeel van de Kahlo-cultus. Er zijn ook nogal wat schilderijen waarop ze haar pijn angstaanjagend uitbeeldt. 

Dit bij voorbeeld: het vliegend bed. De stijl wordt vergeleken met die van de surrealisten. Uitbeelding van haar miskraam in het Henri Ford Hospitaal. 

Niet te zien in Amstelveen. 

De twee Frida's. Het gaat hier om haar hartenpijn om Diego Rivera, zie het hart, de schaar, het bloed, de transformatie van het bloed naar rozen. 

Ook niet in Amstelveen.

De gebroken zuil, 1944; ook dit kunstwerk miste ik in Amstelveen. 

MURAL DIEGO RIVERA PALACIO NACIONAL

Het spreekt vanzelf dat de grote muurschilderingen van Rivera ontbreken. Om er toch een indruk van te geven, hier eentje van internet geplukt. 

Op 13 juli 1954 stierf Frida Kahlo. Acht dagen eerder had ze voor de allerlaatste keer de pot rode verf gepakt en enkele woorden op een stilleven geschilderd. Het was haar meer dan duidelijk dat zij deze wereld snel zou verlaten. In haar dagboek schreef ze: ik hoop dat het vertrek vreugdevol zal zijn en ik hoop nooit meer zo terug te keren.

Stilleven 1954, Viva la Frida. 

Op 1 september was er op de tv een mooie Close Up-uitzending over Frida Kahlo. Daar werd duidelijk uitgelegd we en wat ze was. 

Over de expositie wil ik nog kwijt, dat hij ingekaderd was in informatie van de eigenaars van de schilderijen, Jacques en Natasha Gelman. 

Verder was er veel historische informatie, bij voorbeeld over de rol die Trotski nog in het leven van Kahlo en Rivera gespeeld heeft. Ook navolgers van Kahlo kwamen aan bod, en er was iets te zien van alle industriële producten met afbeeldingen van Kahlo (gympen met haar afbeelding). 

Terecht werd opgemerkt (bij deze, of bij soortgelijk schoeisel), dat gympen met haar beeltenis erop nogal wrang zijn, gezien het feit dat ze enorm veel pijn leed bij (onder andere) het lopen.