Studiebol: Raising a school shooter, Frida en Lasse Barkfors, 2021.

Poster van de documentaire.

Bijzonder indrukwekkende documentaire, gezien op Canvas op 19 september 2021. Eerder uitgezonden op BBC Four, een zender die we helaas tegenwoordig moeten missen.

De film laat drie ouders aan het woord, die elk een kind hadden die dader was bij een van de 'school shooting' drama's.

Sue Klebold

Sue Klebold is de moeder van Dylan Klebold, één van de twee 'shooters' van het drama van de Colombine High School, in 1999.

Dylan Klebold, de zoon van Sue. Foto uit het jaarboek van de school.

Eric Harris, de compaan van Dylan.

Ook een foto uit het jaarboek van de school.

De zeventienjarige Dylan richtte op 20 april 1999 samen met klasgenoot Eric Harris een bloedbad aan op de Columbine High School in Colorado. ‘Ze hadden de bedoeling om iedereen op school te doden en de school zelf te verwoesten’, zegt Sue in de documentaire. ‘En als ik ergens in dit proces iets van dankbaarheid kan voelen, dan is het over het feit dat dat is mislukt.’ Dylan en Eric doodden uiteindelijk twaalf studenten en een leraar. En meer dan twintig mensen raakten gewond voordat het gewelddadige tweetal de hand aan zichzelf sloeg.

Charles Andrew Williams: Andy

Andy, de vijftienjarige zoon van Jeff Williams, trok op 5 maart 2001 een spoor van vernieling door de Santa Fe High School in Californië. Hij liet twee doden, dertien gewonden en een ontredderde vader achter.

Jeff Williams, vader van Andy.

Het derde drama dat in de docu op fijngevoelige wijze door de ouders herdacht werd, was dat van Clarence Elliot. Diens zestienjarige zoon Nicholas betrad op 16 december 1988 de Atlantic Shores Christian School in Virginia. Hij droeg drie brandbommen, een semiautomatisch pistool en tweehonderd kogels bij zich. Zo bezien bleef de schade beperkt: een dode en een gewonde leraar. En een jongen die voor de rest van zijn leven de gevangenis inging.

Nicholas Elliot

Vader Clarence Elliot

Elke ouder had een eigen manier gevonden om het trauma uit het verleden te verwerken. Stukje bij beetje kwamen we aan de weet wat er in het verleden gebeurd was tijdens het geweldsincident, maar ook wat daaraan voorafgegaan was. In het geval van Andy en Nicholas bijvoorbeeld werden de jongens op school verschrikkelijk gepest. Brandwonden in de nek door aanstekers van medeleerlingen! Een leraar 'hielp' alleen maar door te zeggen: 'het gaat wel weer over.'

In het drama van de Columbine High School bleken er van de daders hele uitgewerkte plannen met video's en al te bestaan. De schietpartij was minutieus voorbereid! Op internet las ik later, dat vooral de vriend van Dylan, Eric, de motor was van het gebeuren, Sue verschool zich daar niet achter. Alleen dat ze geen idee had gehad dat haar zoon zo gewelddadig bezig was, samen met zijn vriend. Ook vertelde ze, dat ze haar zoon strikt had opgevoed, met allemaal voorschriften, regels van wat wel en niet mocht, ideeën over goed en kwaad. Dat, was ze gaan inzien, was in die zin fout, dat haar houding achteraf bezien een werkelijk contact met haar zoon had verhinderd.

Ik vond haar verwerking van het hele gebeuren van de drie ouders het meest bezonnen. Ze heeft de zaak goed onder ogen gekregen, en wist er woorden aan te geven. Wel kostte het haar en haar man hun huwelijk, ze hadden zo veel pijn dat 'er geen compromissen meer mogelijk waren.' Intussen was ze met haar verworven inzichten wel zo ver, dat ze weer momenten van geluk kon ervaren.

Jeff Williams was op een andere manier ontroerend: hij pijnigde zich af over de vraag, hoe zijn zoon zijn wapen had kunnen bemachtigen, en van munitie had kunnen voorzien.

Zijn rust hervond hij met een vriendin, die aanvaardend en liefdevol was. Zo vond hij weer een zekere mate van geluk in zijn leven.

Clarence Elliot was weer op een andere manier aangrijpend. Misschien degene die de minste woorden vond. Ik was aangedaan toen hij (aan het eind van de docu) zijn zoon in de gevangenis belde. Praten lukte nauwelijks, maar Clarence vertelde zijn zoon van een kolibrie die hij bij het huis had gezien. In de film zagen wij het vogeltje ook cirkelen rond een voerplek. Zo, zonder woorden, dat contact, dat was erg mooi.