De freules onder het mes - Seniabijeenkomst 1 mei 2018.

Boekomslag

Vandaag gingen de freules, Cecile en Elsa,  bij ons onder het mes. 

Dit zijn wij.

Een vrolijk gebeuren, van onze kant bezien.

 Één freule tegelijk.

Want enerzijds zagen wij de erotische tijdbom gloeien...... 

Bunny van Playboy. De ontwerper van het logo stierf eergisteren, 92 jaar oud. 

Art Paul, de zonet gestorven konijn- ontwerper. 

.... Anderzijds verstrakten we onder het Victoriaanse tijdperk. Twee Platonische huwelijken. Bah.

Queen Victoria. .

Playboy was er toen nog niet. Maar het gevaar school overal.  'Ik heb het gevaar bemind', schrijft Elsa, 'niettegenstaande ons oude axioma, ne joue pas avec du feu! En ik ben erin omgekomen, ja omgekomen! O die bittere vlek in mijn leven!'
Ze heeft het hier over 'iets' met haar pianoleraar.

Zie YouTube

Een boek als dit nodigt sowieso uit om je te verplaatsen in een heel andere gedachte- en gevoelswereld. Neem nou die muziek... is dat nu wel of niet een andere, hogere kunstvorm dan bijvoorbeeld de literatuur, of de schilderkunst... Of staat ze eraan gelijk? Voor sommigen was er geen verschil tussen de verschillende kunstvormen, voor anderen weer wel. Er werd in die tijd, eind negentiende eeuw,  nogal veel over nagedacht, Wagner, Nietzsche, Schopenhauer. Een weerslag daarvan is terug te vinden in Gorters Mei. De blinde God Balder heeft genoeg aan zichzelf en zijn muziek.

De God Balder

Een nieuwe lente, een nieuw geluid, ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit... 

Muziek - volgens Schopenhauer - geeft als enige kunstvorm geen afbeelding of voorstelling van de realiteit, maar geeft een geheel eigen wereld weer. Dat maakt haar tot de hoogste kunstvorm.

Arthur Schopenhauer.

Verder hadden we het over standsverschillen. Het deed mij denken aan de onthulling van het Slavernij-monument in Amsterdam. Er braken rellen uit, omdat de mensen om wie het ging, zwarte mensen, achter hekken met zwart plastic stonden. Alleen de elite was uitgenodigd.

Ik zie Beatrix, en Cohen. Die waren wel op het feestje. Rellen, 2002, Oosterpark, Amsterdam. Ruim 8 minuten.

Slavernij-monument

En hier van de andere kant. 

Ik zelf vond het een erg mooi boek. Al kan ik de mensen die het te omslachtig vonden, niet helemaal ongelijk geven. 

Ik kon me ook goed in de gevoelens van beide freules verplaatsen; dat vond ik zelfs een kwaliteit van het boek. Wel leef ik gelukkig in een andere tijd. 

Een leuk weetje was ten slotte, dat het 'kasteeltje' van Diepenbrock inmiddels gesneuveld is.

Voormalig woonhuis van Alphons Diepenbrock aan de Johannes Verhulststraat 89 in Amsterdam. ‘Thea [Diepenbrock] voor het Atelier op het dakterras van de Johannes Verhulststraat 89.’Foto Roger Cremers en Collectie Odilia Vermeulen.

Uit:het NRC.

Het voormalige woonhuis van ­componist Alphons Diepenbrock (1862-1921) in Zuid wordt gerenoveerd, de kleine houten concertzaal op het dak verdwijnt. 'Er gaat een stukje muzikale cultuurhistorie ­verloren.'

Uit: Het Parool.