Posters
Whatever happened to Baby Jane.The story involves sisters who were once movie stars, played by Bette Davis and Joan Crawford. The casting is one of the crucial successes of the film, although it is hard to imagine how Aldrich convinced the two divas to appear together. Rivals since the 1930s, competitive, vain and touchy, they by all accounts hated each other in real life. Indeed, a book was written about their mutual disdain, Bette and Joan: The Divine Feud (1989). It is claimed on IMDb.com that in the scene where Jane kicks the helpless Blanche, Davis kicked Crawford so hard a cut required stitches. This is surely an urban legend, since the actual contact takes place below frame and Crawford would not have been present for the shot.
Robert Aldrich met de diva's
The impact of "What Ever Happened to Baby Jane?" was considerable in 1962. Today's audiences, perhaps not familiar with the stars, don't fully realize how thoroughly Crawford, and especially Davis, trashed their screen images with the coaching of Aldrich. Imagine two contemporary great beauties -- Julia Roberts and Cate Blanchett, say -- as aged crones. The personal dislike between Crawford and Davis no doubt deepened the power of their onscreen relationship; the critic Richard Scheib observes: "The irony that only came out in later years is that the roles were uncommonly close to the truth upon the parts of both actresses -- Crawford and Davis were both utterly vain, particularly when it came to their own celebrity, both abused their own family members and both had daughters who wrote books about the cruelty of their parents."
Zo zag het er nog best leuk uit op de set.
Henry Farrell
Publiceerde in 1960 het boek, dat de basis vormt voor de film.
Bette Davis, Baby Jane, verzorgt haar invalide zus Blanche, Joan Crawford.
Blanche heeft en vogel waaraan ze gehecht is.
Baby Jane 'verzorgt' ook deze vogel.
Baby Jane als kind-ster, haar glorietijd. Met haar lied I've written a letter to Daddy. Op iets latere leeftijd zal haar zus haar inhalen, en maakt zij alleen nog geflopte films.
En zo probeert ze die jeugd te herleven, met haar evenbeeld, de pop.
Die man ziet ook wel dat ze getikt is.
Ook een beetje een gemankeerde pianist; met hem wil ze weer optreden.
.... Al schrikt ze hier wel van haar eigen ouderdom. Voor even.
Zoetsappig naar buiten toe, hier bijvoorbeeld naar Elvira, die ze vlak hierna met een bijl de hersens inslaat.
Maar dan zijn we al een aardig eind op weg in de film.
Eerst maken we alle kwellingen nog mee die ze haar zus laat ondergaan,
Ze laat haar verhongeren, trekt de telefoon eruit, en stuurt haar hulp weg.
Haar schoonheid is opmerkelijk: Bette Davis deed haar eigen make up op: gewoon steeds een volgende laag over de vorige.
Blanche weet uiteindelijk in haar wanhoop de trap af te komen en de dokter te bellen. Die gaat komen.
Maar de sluwe Jane imiteert haar zusters stem en zegt de dokter af.
Vervolgens krijgt Blanche er flink van langs.
Deze scene herinner ik me nog van uit mijn jeugd.
Via het raam wordt de buitenwereld gecontroleerd. Zo krijgt Blanche ook geen contact met de buurvrouw.
Uiteindelijk raakt Blanche wanhopig.
Ze eindigt vastgebonden op bed, zonder eten of drinken. Dan nóg heeft ze niet alles gehad.
Wie staat er nou weer op de stoep?
Jane kan van duivel in engel veranderen.
Ze sleept Blanche mee naar het strand. Blanche maakt haar wijs dat Jane geen schuld heeft aan het ongeluk dat Blanche verlamd maakte. De krankzinnige wordt dan weer 'lief', ze gaat een ijsje halen voor Blanche.
Want ja, al die jaren van ellende samen hadden niet gehoeven.
Zo zat ze daar, als een kind met zand te spelen.
Ik laat hier de slotscene zien, van circa 2 minuten. Er is te zien, hoe Jane zich omringd ziet door badgasten, van wie ze denkt dat het haar fans zijn. Ze straalt, met de twee ijsjes in haar handen. Intussen vinden politie-agenten Blanche. We weten niet of zij het heeft overleefd. Een mooi einde!
De rivaliteit tussen de twee topsterren was trouwens niet over na de film: Bette Davis won een Oscar, Joan Crawford niet.
Christina Crawford was de adoptiefdochter van Joan Crawford. Crawford liet haar bij haar dood niets na. Christina schreef toen het boek Mommy Dearest, waarin Joan Crawford er zeer slecht van af kwam, Onder andere werd ze van kindermishandeling beschuldigd. De aantijgingen zijn omstreden en nooit bewezen, maar de nagedachtenis van Crawford raakte bezoedeld.
De dochter van Bette Davis schreef twee boeken over haar moeder, My Mother's Keeper (1985) and Narrow Is the Way (1987). Ze publiceerde onder haar mans naam, als Barbara Davis Hyman.
Dit boek schreef ze dus samen met haar man.
Trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten