Poster. Nelyubov, in het Russisch.
Een meesterwerk wordt deze film genoemd, en ik vind dat volkomen terecht! Gemaakt door Andrej Zvyagintsev, regisseur van onder andere Leviathan, en Elena. Ook al films waar ik zeer van onder de indruk was.
De regisseur. Hij won de Juryprijs in Cannes dit jaar.
Citaat uit de Engelse Wikipedia:
Producer Alexander Rodnyansky said the film was envisioned as a reflection "Russian life, Russian society and Russian anguish", but meant to be relatable to other countries. Rodnyansky also said a starting point in the story's conception was a desire to look at a family, and that director and screenwriter Andrey Zvyagintsev started forming the story while visiting the United States in 2015. Zvyagintsev also claimed it as initially an attempt to remake Scenes from a Marriage, the 1973 miniseries by Ingmar Bergman.
While Zvyagintsev claimed not to be very interested in politics, his story reflects his belief that "The modern-day police don't care about people".The film also includes references to military intervention in Ukraine. Loveless was made with no financial support from the national government, as the Ministry of Culture disapproved of Zvyagintsev's 2014 film Leviathan, about corruption in Russia. Instead, Rodnyansky successfully appealed to wealthy Russian Gleb Fetisov and foreign companies, including Why Not Productions in France and Les Films du Fleuve in Belgium, for finances.
Zo liggen dus de verhoudingen tussen makers en Rusland. En zoals geciteerd, de film laat overduidelijk het Russische leven, maatschappij en angsten zien. Het speelt zich allemaal af in Moskou, te beginnen en te eindigen met het park nabij of in Moskou, waar Zvyaginstsev prachtige opnamen van geeft. Ook het luxe appartement van de tweede geliefde van de hoofdpersoon doet erg denken aan dat van de minnaar van Elena in de film met die naam.
Alyosha, gespeeld door Matvey Novikov
En ook het kleine, rommelige appartement waar het gebroken gezin in woont, en dat ze op het punt staan te verkopen, is naar mijn gevoel erg Russisch. Contrasteert met dat luxe appartement.
Moeder houdt niet van haar man, en niet van haar kind. Dat vertelt ze allemaal aan haar nieuwe minnaar. En ook haar eigen kind hoort dat.
Het verhaal is hartverscheurend: Zhenya en Boris zijn jonge ouders, die liefdeloos met elkaar omgaan. Zij scheldt haar man voortdurend uit, hij blijft zogenaamd kalm, maar heeft intussen al een nieuwe partner die hoogzwanger van hem is.
Ze gaan uit elkaar, en geen van tweeën wil de zorg op zich nemen voor hun zoontje Alyosha, van twaalf. Ook tegen het kind wordt gescholden, en hij krijgt klappen van zijn mooie moeder (die zich intussen uitvoerig laat behandelen door kapper en schoonheidssalon). Alyosha hoort zijn ouders praten over wat ze met hem van plan zijn, en huilt hartverscheurend in alle eenzaamheid als hij hoort wat zijn lot is.
Dan gaat de film een hele tijd over het nieuwe leven van het ouderpaar, elk met hun nieuwe partner. Na twee dagen komt Zhenya thuis, ze kijkt niet eens naar haar zoon om. De volgende dag merkt ze dat hij verdwenen is. Hij is ook al een paar dagen niet meer op school verschenen,
Dan volgt een heel nieuw stuk in de film: hoe wordt er naar het jongetje gezocht?
De politie doet niet veel. Maar er is een buurtvereniging, een groep vrijwilligers, die ervaring heeft met dit soort zaken, en die mensen nemen het op zich Alyosha te zoeken. We maken dat van heel dichtbij mee: het in lijnen over een veld en door een bos lopen, het uitkammen van een oud gebouw, dat tot een ruïne vervallen is.
Systematisch zoeken in de ruïne. Alleen Alyosha's jas wordt daar gevonden.
Zowel gebouw als bos, waren erg indrukwekkend. Het een van lelijkheid, het ander van schoonheid.
Boris en Zhenya zoeken de moeder van Zhenya op, al net zo'n scheldvrouw als Zhenya is (een 'Stalin in rok.'- Je weet dus waar het kille bij Zhenya vandaan komt).
Hier komen ze bij het terrein waar Zhenya's moeder woont.
Maar Alyosha is nergens te vinden. Het laatste doorzoeken de vrijwilligers alle trappenhuizen in de flats in de omgeving. Ook tevergeefs. De leider van de vrijwilligers brengt de ouders bij een lijk van een jongen. Het is afschuwelijk toegetakeld, Zhenya stort in.
Maryana Spivak speelt Zhenya
Tegelijk weet ze zeker dat het hun kind niet is, Boris bevestigt dat.
In de laatste scenes zijn we een paar jaar verder. Het kind in het nieuwe gezin van Boris is geboren, Zhenya woont in het luxe appartement van haar nieuwe vriend. Ze gaat buiten op een fitnessapparaat joggen. Ze stopt, moe. Ze kijkt pardoes 'in de ogen van' de opgehangen poster over haar jongen, die ooit verdwenen is en van wie nooit een spoor is teruggevonden.
Aleksey Fateev, leider vrijwilligers. Mooie rol.
Andris Keišs, als Anton, de nieuwe liefde van Zhenya
Boris, gespeeld door Alexi Rosin.
Masha, de nieuwe geliefde van Boris, gespeeld door Marina Vasiljeva
In het begin van de film gooit Alyosha een roodwit lint hoog over een tak in een boom. Hier kijkt hij ernaar. Aan het eind van de film is dit lint het enige spoor dat nog van de jongen rest.
Hier regisseur en hoofdrolspelers op het filmfestival te Cannes
Het schoot door me heen: En altijd is het zo geweest dat de liefde haar eigen diepte niet kent, dan op het uur van de scheiding. Kahlil Gibran. (Syrisch dichter, geboren Chalil Djoebraan.)
In deze troosteloze zaal moest hij een kind identificeren, ernstig verminkt.
Vrijwilligers doorzoeken het veld.
De muziek is ook heel bijzonder: van Evgenie en Sacha Galparine. Hierboven allemaal korte stukjes.
Zie ten slotte voor een goede site met achtergrondinformatie HIER.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten