Fight club, David Fincher, 1999.

Canvas heeft dit seizoen een leuk programma: drie maal per week zenden ze een 'goede oude film' uit, die besproken wordt door drie mensen. Het programma heet Cinema Canvas, het wordt uitgezonden op de woensdag, donderdag en vrijdagavond. Het komt elke twee weken uit een andere plaats.
Ik geloof dat ik al een week gemist heb, tot mijn spijt. En verleden week heb ik One flew over the cuckoo's nest laten lopen.
Ik heb wel Jaws bekeken, van Spielberg, en The Fight Club, van David Fincher.

Poster

The Fight Club zag ik natuurlijk ook niet voor het eerst. De eerste keer dat ik hem zag vond ik hem wel goed, maar heb ik me er niet erg in verdiept. Dat is grappig: met zo'n programma annex voorbespreking ga je vanzelf beter nadenken over zo'n film.

Eerst maar het verhaal: saaie kantoorbediende komt in aanraking met sexy andere jonge man, die graag met hem vecht. Er sluiten zich steeds meer mannen bij aan, totdat de groep - die nu niet meer simpel Fight Club heet, maar Project Mayhem een bedreiging gaat vormen. Een van hen sterft in het gevecht.
Er wordt geleidelijk aan onthuld, dat de 'saaie kantoorman' identiek is aan de sexy vechtjas.

De film is geschreven naar een Boek van Chuck Palahniuk, met dezelfde titel.
Bradd Pitt speelt de sexy Tyler Durden, Edward Norton is Jack, de saaie kantoorman, Helena Bonham Carter is Marla Singer; zoals we nog zullen zien speelt zij een sleutelrol bij de interpretatie van de film.
De muziek is van Dus Brothers.

Ik geef nog wat extra informatie, voordat ik overga naar de interpretatie:
Er komen zogenaamde subliminale beelden voor in de film. Dat zijn toegevoegde beeldjes, die niet passen in de 'stroom' van het verhaal. Zo'n subliminaal beeld is dat van Tyler (terwijl hij dan nog niet in het verhaal voorkomt); en een van penis, vlak vóór de aftiteling
Meat Loaf (van Paradise biy the dashboard light) komt in de film voor als Robert "Bob" Paulson.
De film zou een kritiek zijn op de consumptiemaatschappij: zoals Naomi Klein die gaf in No Logo.

Chuck Pahalniuk, de schrijver van het boek.

David Fincher; hij is verder bekend van o.a. The Game, Seven, en vooral: House of Cards

Ik vond het geen gemakkelijke film. De beelden lijken soms helemaal niet logisch op elkaar te volgen, je moet je hoofd er goed bij houden. 

Jack leeft in een flat die vol staat met Ikea-meubels. Die beloven allemaal happiness, maar hij lijdt enorm aan slapeloosheid. 

Bekaf, en toch slapeloos

Als remedie bezoekt hij zelfhulpgroepen, waar zieken, verslaafden et cetera elkaar in de armen vallen en troosten. Zo kan hij ten minste eens huilen, en dat maakt dat hij weer slapen kan.

Hier in de armen van Bob Paulson, (Meatloaf). Als gevolg van het weghalen van zijn teelballen heeft die enorme borsten ontwikkeld.

Maar op een gegeven moment komt daar ook een vrouw, die hetzelfde doet als hij. Dat wil hij niet. 

Dit is haar: Marla Singer

Dan ontmoet hij Tyler Durden, gespeeld door Bradd Pitt. 

Zijn tegendeel in alles. 

Jacks flat ontploft, en Jack gaat met Tyler onderin een smerig souterrain wonen. Ze richten de fight club op, die groot succes heeft. Tyler gaat heftig naar bed met Marla, Jack blijft jaloers achter. 

Deze grot verbeeldt ook iets in zijn psyche. Het heeft iets met bevrijding te maken. Pinguins glijden er naar beneden, als hij verlossing vindt in de zelfhulpgroepen. 

Intussen wordt er rond de fight club een hele filosofie opgebouwd, uitgedragen door Tyler Durden. Jack kijkt als een kind tegen hem op, omdat Tyler met alles een succesverhaal heeft.

Jack gaat helemaal in de Fight Club op. Hij neemt zijn wonden en littekens als trofeeën mee naar zijn werk. Hij durft nu wel tegen zijn baas op. Hij laat hem vol trots zien hoe hij het gevecht in zijn eentje voert!

Er komt verandering in Jack als Bob Paulson vermoord is. Hij beseft dan voor het eerst het gevaar van de fight club. Om dat te stoppen, moet hij eerst tot het inzicht komen, dat hij zelf Tyler Durden is. Het is vooral Marla die hem daarvan overtuigt. 

Jack schiet dan Tyler Durden neer. 

Hij en Marla omarmen elkaar, het was geen sex die hen verbonden heeft, maar liefde. 

Terwijl ze kussen, zakken de wolkenkrabbers in elkaar, als gevolg van het werk van de Fight Club. Maar de liefde heeft het gered.  

Slotbeelden

Deze regel verbreekt Jack, als hij met Marla praat.

Er zijn duidelijk drie hoofdpersonages, onder en boven.

Bij de interpretatie door de media vielen mij twee grote verschillen op. Zowel THE GUARDIAN als 

ROGER EBERT vinden dat er fascistioïde elementen in de film zitten. Bijvoorbeeld de in het zwart geklede fight club, een soort verheerlijking van 'bruinhemden'.
Een heel ander beeld geeft de site COLLIDER. Hun mening komt meer met die van mij overeen. De film gaat in tegen het consumentisme. Ook tegen het macho-gedrag zoals Tyler dat vertoont, en dat Jack doorkrijgt door de wijze waarop hij zich tegenover Marla gedroeg. Marla loopt weg bij Tyler/Jack, omdat ze niks meer voelde. Het leek de meest hemelse seks. Maar het ging haar om de liefde.
Jack maakt zich juist los van Tyler - zijn alter ego - als hij ziet dat Tyler alles stuk maakt.

Tyler leeft van het maken van zeep. Het vet haalt hij weg bij bedrijven waar liposuctie toegepast wordt. Gruwelijk!

De film zit verder nogal vol met allerlei boeddha-achtige en andere wijsheden.

En deze gaat dan net iets te ver, volgens Jack: dit is wanneer Bob Paulson dood is.

Trailer.