Deze film draait op het ogenblik in de betere bioscopen; wij zagen hem via Pic, thuis. We vonden het een vreselijke film.
Eerder zagen we van Ruben Östland The Square, van 2017. Daarin komt die vreselijke scene voor van een soort aapmens, die losgelaten wordt op een groep beschaafd etende mensen. Hij neemt aan het eind van een enge rondgang door het restaurant een vrouw bijna te grazen, waarna de mannen eindelijk te hulp schieten en de man doodslaan. 
Poster The Square
Triangle of Sadness bestaat uit een aantal delen. Het eerste deel gaat over het koppel Yaya en Carl, twee jonge influencers; het tweede deel heet Het Jacht, en gaat over een cruise voor de allerrijksten; het derde deel heet Het Eiland, waar alle verhoudingen omgekeerd komen te liggen, omdat de laagste in rang van het schip de meeste skills heeft om te overleven. 
Regisseur Roben Östland in 2014.
De film heet een satirische zwarte komedie te zijn. Ik kon er helemaal niet om lachen, ik kreeg van alles een akelig gevoel. Alles was slecht, zwart, zonder hoop of enig lichtpuntje. Rijkdom leidt alleen maar tot absurde machtsspelletjes, tot idioot eet- en drinkgedrag. De kapitein van het cruiseschip is de baas, maar laat voor elke verantwoordelijkheid zijn personeel in de steek; hij laat 'captain's dinner' houden op een dag dat er storm verwacht wordt, hij zit alleen maar te drinken op zijn kamer. Het personeel is onderhorig aan welke idiote eisen de passagiers ook maar stellen. De rijkelui zuipen en eten zich kotsmisselijk.
Na de schipbreuk spoelt het lijk aan van een van de echtgenotes. De vrouw wordt ontdaan van haar sieraden, dat is het wel zo'n beetje. De schoonmaakster van de toiletten weet vis te vangen en vuur te maken, en met die skills in huis maakt zij aansprak op Carl als haar minnaar.
Op het einde dreigt diezelfde vrouw, Abigail, Yaya dood te slaan - zoals eerder de ezel werd doodgeslagen met een grote steen - omdat Yaya een uitweg heeft ontdekt. Abigail wil helemaal niet weg uit haar machtspositie.
De naam Triangle of Sadness slaat op de rimpel boven je neus, de frons die je kunt samentrekken als je veel nadenkt of piekert. De naam komt in het eerste deel voor, als jonge mannen gekeurd worden om model te worden.
Trailer
Bij het nakijken van de reviews op deze film stuitte ik op die van Roger Ebert. Die site merkte iets op waar ik het nog wel mee eens kan zijn: In het eerste deel, het stuk over Carl en Yaya, vindt een ruzie plaats tussen twee influencers over wie van de twee de rekening van het restaurant gaat betalen. Daar heb ik nog wel van genoten, omdat daar zo precies wordt uitgespeld wat er bij zo'n ogenblik - de rekening wordt op tafel gelegd, wie van de twee pikt hem op? - allemaal gebeurt tussen man en vrouw. Hoe manipuleert zij precies, hoe benoemt hij wat er gebeurt? 
Tot slot nog een poster, die goed laat zien waarom ik het een akelige film vond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten