Voor Antjie Krog
En toch
Er moet een schilderij zijn van het geluk
aan het eerste licht ontstolen
als een niet te plukken vrucht.
Daarna gingen de hemelen dicht.
Waar de wereld raakt aan het niets
kijkt over de rand een hond van angst.
Het is onze toestand, heel precies
gezien door Goya's hand.
Er moet een kleur zijn die ons verzoent
met de rand van het doek, een kleur
van licht, het licht van de overkant.
Wellicht bestaat zoiets niet,
maar misschien is een hand
op zoek.
Charles Ducal
uit de bundel: De Buitendeur.
Boekomslag; boek van 2014.
Goya-hond.
Antjie Krog, Zuid-Afrikaans dichteres; met Ducal heeft ze de maatschappelijke betrokkenheid gemeen.
Grootmoedig
Zij kwamen dichter, almaar dichter, tot zij
zichtbaar werden voor onze lenzen.
Als een bewegend woud uit de mist opgedoemd
even wonderlijk, want ongezien binnen de grenzen
van onze verbeelding. Dit waren dus mensen
als wij, even vatbaar voor kou, vermoeidheid,
een glimlach. Er liepen kinderen door onze schermen.
Er vloeiden tranen. Alsof de gerechtigheid sprak
zo stonden wij ons rte schamen voor ons geluk
onze huizen, onze concerten, onze winkelkarren.
Hoe hen weer onzichtbaar te maken? Herleidbaar
tot dweil, kartonnen beker, vingerafdruk?
Wij gaven hun soep en oude kleren, leerden
hun strompelen door onze taal. Op die manier
herstelden wij de grens van onze verbeelding
zorgden, grootmoedig, voor passend onthaal.
Uit de bundel: De koers van de eeuw
Onlangs verschenen, 2021.
Charles Ducal, geboren 1952;
van 2014 tot 2016 dichter des vaderlands in België
De Asla, uit de Buitendeur - en nog meer gedichten, voorgelezen door de dichter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten