Tallis in Tivoli

Opnieuw over Spem in Alium

Slotmaten van  Spem in Alium: alle veertig stemmen klinken.

Acht koren, elk van vijf stemmen, die elk op eigen wijze zingen:  Spem in Alium - ik heb nooit mijn hoop op iemand anders gesteld dan op U, God van Israël.

Veertig stemmen, van het koor Vox Luminis, een Frans-Belgisch solistenensemble onder leiding van Lionel Meunier, waren vandaag te horen in het gebouw Tivoli in Utrecht.. Het Festival Oude Muziek werd met dit koorwerk afgesloten, en het Uitfeest geopend.

Vox Luminis, hier in de kring-uitvoering.

Ik was zowel bij de openbare repetitie, als bij de dubbele uitvoering aanwezig.
Tijdens de repetitie waren de koorleden casual gekleed; de eerste keer werd het stuk aaneengesloten gezongen, de veertig mensen stonden in een kring op het podium, de dirigent had zijn lessenaartje in de hoek links vóór.

Lionel Meunier, dirigent

Ik ben het stuk al enige tijd aan het repeteren, en wat ik mis, is een oefen-cd, waarop ik het hele koor kan horen met mijn eigen stem 'gehighlight-ed'. Die bestaat gewoon niet, dus ik moet andere manieren vinden.

Wat was er dan een mooiere kans dan vanmiddag bij deze professionele (en gratis uitvoering) uit te zoeken wie 'mijn stem' zong?

Natuurlijk, daarnaar zoeken, in die groep van veertig mensen op het podium, leidt af van de schoonheid van het stuk. Maar ik zát daar ook met de dubbele bedoeling van én te genieten, én wijzer te worden van de vaardigheden van deze professionals. Zodat ik op onze eigen uitvoering op 7 november aanstaande met het Waterlands Kamerkoor mijn partij zo goed mogelijk kan meezingen.

Tegen het eind had ik 'mijn stem' gevonden: Eerst vond ik koor twee, toen de eerste tenor (ja, die zing ik): een wat dikke meneer die met zijn rug half naar me toe stond. Ik hoorde hem, noot voor noot. Hoorde, hoe híj rustig bleef, waar ik gewoonlijk jakkerde. Hoorde gelukkig ook de stukken waar ik  net zo goed uitkwam als hij. Hoorde, hoe goed hij paste in het geheel, waar niemand boven de rest uit klonk. Integendeel: ik dacht aanvankelijk zelfs:  'ze zingen te zacht!' - Maar oh, wat een pracht was het juist... Die ingetogen rust.

En wat een geluk: de repetitie ging verder. Na één keer het stuk helemaal zingen, en toen nog een paar gedeeltes extra,  verplaatsten alle veertig koorleden zich naar de acht hoeken van de zaal.... En 'mijn stem'  kwam schuin achter me terecht....!

Ik luisterde en luisterde... Wat een pracht. En wat zong mijn stem rustig, ook waar ik af en toe in galop lijk te raken, en het contact met de harmonieën en dus met de rest van het koor kwijtraak...

Ik had zin om waanzinnig hard te klappen, toen het stuk voor de tweede keer gedaan was.

Na afloop liep het tweede koor liep vlak langs me naar beneden, naar het podium. Ik stond vlak het trappetje, en tikte de middenstem van koor 2 voorzichtig op zijn arm: 'Meneer,' (ik was helemaal niet verlegen), 'ik zing dit stuk binnenkort ook, ik zing úw stem. Heeft u nog een goede raad voor mij?'

De meneer lachte vriendelijk, vroeg eerst nog of hij zich zorgen moest maken, met mij zo dicht in de buurt. Ik lachte, come on! Toen zei hij:

'Maak mooie lijnen, lange lijnen. als een vliegtuig dat over je heen vliegt.' En hij maakte een trage beweging met zijn hand ergens boven zich. Toen liep hij door.

 

Na deze hart onder de riem kon ik het niet laten:k wilde nu ook nog de echte uitvoering zien en horen. We aten een broodje in de stad, en gingen terug naar de Grote Zaal. Het was er al stampvol. Er was geen sprake van, dat wij in het hoekje konden zitten beneden koor 2, zodat ik nog een keer die stem boven alles uit kon halen.

Ik zit bijna helemaal in de hoogte, tegenover mijn held; meters en meters verwijderd.

Een volle Tivoli-grote zaal.

Drie keer de tenor die mijn partij (koor 2) zingt: derde van links. Hij heet Peter van Heyghen. De foto is van ver weg gemaakt, in werkelijkheid zagen we hem als een stipje.

Heyghen (midden) is o.a. zelf dirigent van Les Muffatti, een groep Barok-musici.

Hier nog een plaatje van een deel van koor twee, op een van de acht hoeken van de zaal.

Zoals gezegd: het Waterlands Kamerkoor zingt het stuk binnenkort ook, op het Concert of Generations, op zaterdag 7 november in de Koepelkerk in Purmerend. Aanvang 20.15 uur.

Voor al degenen die Vox Luminis vanmiddag gemist hebben. ;-)