Juana la Loca, película, 2006.
Eerlijk is eerlijk: ik vond dit een slechte film. Maar het eerste wat ik vond op het internet was, dat deze film door het Instituut Cervantes in 2010 vertoond werd op het filmfestival Historische Europese Film.Ik zal dus maar een toontje lager zingen met mijn afbrekende kritiek....
De volgende stap om meer te weten te komen, was eens te kijken hoe deze film beoordeeld werd. Ik kwam al gauw op Spaanse sites terecht. De meest interessante vond ik de volgende: Een educatieve site over Juana la Loca. (Van de site BSCW: Basic Site for Coöperative Work).Daarin wordt ook een gedicht van Federico García Lorca weergegeven, een elegie over Dona Juana. Verder zijn er allerlei 'middelbare school-vragen' over Johanna en over de film. Er is een beetje sprake van sturing. Zo wordt er bijvoorbeeld gezegd, dat alle gekte van Johanna geschoven wordt op haar jaloezie op de talloze geliefdes van haar man, terwijl de politieke situatie net zo goed een rol speelde, en heel ingewikkeld was. In de film wordt dat geheel en al weggelaten; wat of de studenten daarvan zelf denken.
En dat was nu net mijn kritiek: het is net of het een 'eenvoudig' ongelukkig liefdesverhaal is. De rol van haar vader noch van de Inquisitie speelt een rol. Het dochtertje Catharina speelt verder geen rol, terwijl dat wat mij betreft óók nogal wat is. Ook is de film eigenlijk alleen een aanloop naar Johanna's gevangenzetting; de lange jaren van afzondering worden verder niet getoond.
Nu goed.
Wat ik verder met de lovende critici eens ben, is de uitbeelding door hoofdrolspeelster Pilar Lopez de Ayala. Haar woede-uitbarstingen en wanhoop zijn redelijk echt. Niet zo echt dat ze mij tot tranen toe bewogen, maar okay: ik kon geloven in haar pijn.
Vervolgens vond ik DIT BLOG: het betreft een recente biografie van Juana, getiteld Juana la Loca, la Cautiva de Tordesillas, van Manuel Fernández Álvarez.
De recente biografie.
De auteur van dit blog vraagt zich na lezing van het boek af, of Johanna nu eigenlijk echt gek was, of zich wellicht gek hield, om aan de dood te ontkomen. Dát is een interessante vraag, zo een kwam in de film nergens aan de orde.
Mijn vrije vertaling: 'De waanzinnigheden die zij uit liefde pleegden, zijn voor hen romantische daden, voor ons gektes van wanhoop.'
Historische afbeeldingen van Filip de Schone en Johanna van Castilië
Hier Johanna nog eens ten voeten uit
De Italiaan Daniele Liotti als de mooie jongen.
Samen naar Castilië.
Johanna wordt geportretteerd
Hier een scene die haar gekte demonstreert.
In de film wordt een jeugdliefde geïntroduceerd, waarvan ik betwijfel of die ooit bestaan heeft. Hij krijgt overigens wel een echte naam mee, maar die weet ik niet meer.
De Italiaan Liotti 'gewoon'.
Interessant: een biografie als luisterboek.
En hier, de complete film. Wel in het Spaans.
Als laatste: de regisseur; hij overleed eind mei van dit jaar. Deze foto is van 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten