Hoes
Pina Bausch stierf in 2009, terwijl Wim Wenders een documentaire over haar aan het maken was. De film kwam er toch, nu tot haar nagedachtenis, en dus ook anders van opzet.
Er worden heel veel dansstukken getoond, en daartussendoor spreken dansers hun herinneringen uit aan hun leidster en choreografe. Ik kende haar werk natuurlijk wel, Pina Bausch was heel bekend. Onder ander kende ik het Café Müller, met de 'stoelendans', de stoelen die om worden gegooid door de dansers om een (blinde?) vrouw doorgang te geven.
De film fascineerde, omdat Pina Bausch fascineert. Haar dansen zijn allemaal bijzondere manieren van bewegen, in bijzondere omgevingen en met bijzondere muziek. Hieronder wat foto's, die allemaal prachtig laten zien wat voor plezierige verrassingen voor het oog er allemaal zijn:
Gewoon met heel veel water op het toneel
Prachtig, deze buitenopname
Ik denk dat dit uit de Sacre du Printemps was, er is een meisje uitgekozen dat geofferd gaat worden
Weer een verrassend decor
De dansen zijn vaak opvallende, markante bewegingen
Hier in Wuppertal, waar het danstheater zit; met hangende trein.
Grapje. Goed kijken,
Rots met water; in dit stuk wordt zelfs 'gezwommen'!
Ook weer zo mooi buiten gedanst!
Soms bizarre herhalingen, heel indrukwekkend.
Prachtig!
Twee maal de choreografe zelf. Broodmager!
Trailer
Nog een keer La Bausch soi-même en action..
De dansgroep
.jpg)
Wim Wenders, die ik bewonder sinds Paris-Texas. Pina Bausch en hij waren al heel lang bevriend. In plaats van een film over en met haar, maakte hij na haar dood een film voor haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten