Filmposter. We zien de drie hoofdpersonen, v.l.n.r.: Wakano, gespeeld door Kyara Uchida; Tokue gespeeld door Kirin Kiki, en Sentaro gespeeld door Masatoshi Nagase.
Dit is het boek waarop de film is gebaseerd.
Samenvatting van het verhaal:
Sentaro's leven lijkt mislukt. Hij heeft een strafblad, drinkt te veel en zijn droom om schrijver te worden is slechts een verre herinnering. Enkel de kersenbloesem geeft nog wat vreugde. Hij brengt zijn dagen door in een kleine banketbakkerij die dorayaki verkoopt, een soort pannenkoekje gevuld met zoete bonenpasta. Maar alles staat op het punt te veranderen.
Tokue onder de kersenbloesem.
In zijn leven komt Tokue, een oudere vrouw met misvormde handen en een bewogen verleden. Hij neemt haar in dienst, ondanks haar gevorderde leeftijd, en krijgt daar geen spijt van: Tokue maakt de beste zoete bonenpasta die Sentaro ooit heeft geproefd. Ze begint hem haar vak te leren, maar naarmate hun vriendschap bloeit, wordt het onmogelijk om aan de sociale druk te ontsnappen. Er wordt namelijk een duister geheim van Tokue onthuld, met verwoestende gevolgen. Sweet Bean Paste. de title van het Engelse boek, is een ontroerende roman over de last van het verleden en de verlossende kracht van vriendschap.
Ik zag de film op Canvas, met de Duitse titel. In het Japans heet hij eenvoudig An.
Collage, van een Japanse site.
Ongetwijfeld is Tokue de hoofdpersoon van de film en het boek. Ze heeft een bijzondere persoonlijkheid, die erg 'zen' aandoet. Ze luistert naar de natuur, naar de bonen in de pan, eigenlijk naar alles om zich heen. Dat levert haar een innig contact op met de wereld om haar heen. Dat ze slaagt in die verbondenheid bewijst haar bonenpasta, die zo verbluffend lekker is, dat het winkeltje van Sentaro opbloeit.
Tokue als toegewijde keukenhulp (eigenlijk: kok) aan het werk.
Het geheim van Tokue is, dat ze lepra heeft gehad, wat te zien is aan haar misvormde handen. Dit wordt ontdekt door een jonge vriendin van haar, Wakano.
Wakano.
Wakano heeft juist een goede band met Tokue, ooit zal Tokue voor haar vogeltje zorgen, heeft Tokue haar beloofd. Wakano vraagt naar het waarom van de vergroeide handen, en komt er dan al neuzend in de boeken achter dat Tokue lepra heeft gehad.
Zo leren we ook in deze film, dat lepra ook in Japan bestaat/bestond, en dat lepralijders tot nog niet eens zo lang geleden afgezonderd leefden.
Door de moeder van Wakano (dat vertelt Wakano) wordt het praatje rondgestrooid, en komt er niemand meer in de winkel.
Sentaro en Wakano bezoeken Tokue, die totaal niet rancuneus is. Tokue leeft nog steeds in afzondering met lotgenoten, zo blijkt. Ze is en blijft de wijze oude vrouw die het leven accepteert zoals het komt, en totaal in vrede met zichzelf en de wereld leeft.
Tokue gelukkig bij de kersenbloesem. Uiteraard was ze erg blij met haar baantje bij Sentaro in het bakkerijtje. Ze behoudt haar innerlijke rust.
Niet lang daarna sterft ze. Sentaro's bestaan in zijn winkeltje staat op de tocht, de eigenaar wil een familielid daar de boel over laten nemen; een proleetje.
Tokue sterft, en laat Sentaro haar prachtige keukengerei na, + het recept van de dorayaki. Sentaro gaat ermee in het park staan in een eenvoudige kraam. De film eindigt ermee dat hij tien pannenkoekjes verkoopt.
Sentaro en Wakano; Wakano is de echte kleindochter van Kirin Kiki (Tokue); Kiki overleed in 2017.
Einde van de film; de fantastische dorayaki worden opnieuw aan de man gebracht, in alle vrijheid.
Masatoshi Nagase als zichzelf.
Kirin Kiki als zichzelf.
Regisseur Naomi Kawase.
Korte trailer, Duits nagesynchroniseerd. Ik bekeek hem in het Japans, met Nederlandse ondertitels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten