Poster. Opvallend is de afwijkende Engelse titel: Pan's Labyrinth, terwijl de film in het Spaans letterlijk vertaald heet: het Labirint van de Faun. Pan is ook niet dezelfde als een faun!
Griezel.
Deze film speelt zich op twee niveaus af: de ene is de werkelijkheid van Spanje van 1944: de Burgeroorlog is weliswaar voorbij, maar er wordt nog altijd strijd geleverd door de communisten (ondergronds nu) tegen de wettige gezagsdragers. Deze engerd komt in het deel voor van de fantasiewerteld van het meisje dat de hoofdrol speelt, Ofelia. Ze mag niets eten van een rijk gedekte tafel, maar doet dat toch. Dan verlaat de faun haar.
Generaal Vidal, een hulpje van Franco. Voert een zeer wreed, sadistisch bewind. Hij is Ofelia's stiefvader, de tweede man van moeder Carmen. Hier is hij gewond geraakt in een gevecht met zijn huishoudster Mercedes, die samenwerkt met de ondergrondse, en voor hen spioneert.
Dit is de faun. Een lelijke, rechtvaardig-strenge lieverd.
Het meisje Ofelia droomt, of denkt, of weet dat zij Prinses Moana is. Zij moet drie opdrachten uitvoeren. Het leven zit haar niet mee: vader is al dood, moeder sterft in de film, haar stiefvader is een wrede engerd.
Maar ze heeft wel twee mooie feeën, in de gedaante van deze sprinkhaan. Die begeleiden haar in haar tocht door het labirint.
Dit is Mercedes, de huishoudster van Vidal. Ze weet lang te verbergen dat ze eigenlijk van de andere kant is, dus van de ondergrondse (de linksen).
Nog een keer die faun.
Hier Mercedes met haar broer, die ondergronds is.
Het is bij deze opdracht dat Ofelia faalt. Gelukkig krijgt ze een tweede kans.
Een gewoon gesprek is niet mogelijk met deze man. Er komen meteen de verschrikkelijkste dreigementen aan te pas. Die hij uitvoert ook. Dat maakt, dat de film zeer ver uiteenlopende uitersten heeft. Het lieve sprookje, tegenover de wel zeer bittere werkelijkheid.
Het einde is zacht en teder: Prinses Moana offert niet haar babybroertje, als er onschuldig bloed moet vloeien. Ze sterft liever zelf. De beste keuze, die haar terugbrengt bij haar gestorven vader en moeder.
Guillermo del Toro, regisseur. Maakte ook o.a. The Devil's Backbone.
AANVULLING OP 21 JULI 2018:
De film werd gisteren weer vertoond in de serie Canvas-Cinema. Ik was bij deze tweede keer kijken zeer veel méér onder de indruk dan de eerste keer. Het helpt altijd erg als een film (of muziekstuk, kan ook) vooraf besproken wordt.
Er werd gewezen op het thema ongehoorzaamheid. Het meisje is ongehoorzaam aan de Faun, wat haar duur te staan komt (ze verliest de magische kracht, én bij de tweede keer wordt ze doodgeschoten). Maar tegelijk is die ongehoorzaamheid haar uiteindelijke redding: haar vader en moeder in de hemel prijzen haar, omdat ze niet haar baby-broertje geofferd heeft.
De verschrikkelijke kapitein daarentegen, gelooft heilig in gehoorzaamheid.
Hiermee is de kern van het fascisme - katholiek, in Spanje - blootgelegd.
In dit verband wezen de 'deskundigen' er ook nog op, dat het monster aan tafel (met de ogen in zijn handen) gezichtsloos is. Zo is ook het fascisme.
Er wordt nog eens duidelijk gewezen op het feit, dat dit géén sprookje voor kinderen is; daarvoor is het veel te gruwelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten