'Beddendood' - uit Fifty-Fifty, Mijke de Jong, 2015

Ik laat me niet vaak verleiden door een praatprogramma tot het kijken van een film, maar een uitzondering maakte ik voor de film Fifty-Fifty van Mijke de Jong. Het is naar het eerste toneelstuk van Aaf Brandt Corstius, dat sinds 2013 als lunchvoorstelling werd opgevoerd door de Mugmetdegoudentand in Amsterdam.

Aaf Brandt Corstius, zus van Jelle, dochter van Hugo. Columniste van de Volkskrant, vroeger van NRC-Next; schrijfster van Fifty-Fifty.

Spelers zijn Lies Visschedijk en Marcel Musters. 

Zij spelen een getrouwd stel, veertigers, die een 'open relatie' hebben. Bedoeld is dat ze met beider instemming ook buiten de deur slapen. De film wordt getypeerd als een zwarte komedie, omdat het de keerzijde van dit zogenaamd luchtige, vrije en blije leven laat zien.  

Ik vond het interview met Pauw meteen al leuk, vooral door het stukje dat ze uit de (korte) film lieten zien. Daarin wordt Milou witheet op haar man Jens, omdat ze opeens doorheeft dat de open relatie die hij erop nahoudt met een 62-jarige vrouw met een kleinkind is. Ze vindt dat vreselijk bedreigend en opeens blijft er niets over van alle prachtige idealen van de open relatie. 

Ze takelt zich toe met make up en een idiote outfit (zie foto) om er met één van haar minnaars op uit te gaan om Jens te straffen voor zijn relatie met die oma. Maar dat avondje mislukt jammerlijk, ze komt gedesillusioneerd thuis. Dat is meteen de reden dat ze elkaar weer gewoon in de armen kunnen sluiten.  

Dan de naam beddendood: bedoeld is de karakteristiek van echtparen die het niet meer met elkaar doen. Haha. Stamt eigenlijk uit de lesbische relatie, paren leven als zussen.

In deze film wordt de term ook gebruikt voor de heterorelatie; het wederzijds aanvaarde vreemdgaan maakt je weer spannend als seksuele partner. 

Mijke de Jong, regisseur van de film.