Hoofdrolspelers Laurence Olivier (Shakespeare-vertolker) en Joan Fontaine.
De film stelde zeker niet teleur, na het boek. Soms volgt hij het op de voet, zie bijvoorbeeld de beroemde eerste zin. De verfilming is mooi, Manderley is prachtig, de zee is mooi verfilmd, de kostuums en het huis zijn indrukwekkend. De ik-figuur wordt mooi vertolkt, Maxim, gespeeld door Sir Laurens Olivier vind ik hier en daar wat hard. Maar dat zal wel door de andere tijdsgeest komen, én Maxim is een beetje een botterik. Er zitten ook leuke Hitchcock-grapjes in: bijvoorbeeld de pukkel op de kin van Mrs. Danvers; soms worden er golven als emmers water over de rotsen gegooid. Qua verhaal heeft Hitchcock het voor mij op een cruciaal punt aangepast: Maxim schiet Rebecca niet dood, zoals in het boek, maar ze valt neer op wat gereedschap, met een fatale afloop. Dat verklaart beter waarom Maxim ermee wegkomt.
Een bos bloemen is alles wat ze aan bruidsversiering krijgt.
Een beetje niet leuk.
Helemaal blij verkleed op weg naar het bal.
Met haar werkgeefster Mrs. Von Hopper.
Teleurgesteld retour na het afsnauwen door haar man.
In deze film treedt hij nog niet zelf op.
Er is maar één oplossing voor Mrs. Danvers: mee opgaan in de vlammen van Manderley.
Manderley hier nog intact.
Toch nog gelukkig samen?
Danvers zit haar behoorlijk op de hielen, met d'r verhalen over Rebecca.
De hele film is hier nog eens te zien.
Interessant: de filmkeuring stond de moord van Maxim op Rebecca niet toe! Om dezelfde reden dat ik het raar vond.
Leuke recensie in The Guardian; de recensent legt juist de vinger op de plekken waar ik hem ook leg, maar anders: alsof Du Maurier een zwakke vrouw en een wat ploertige echtgenoot wilde afschilderen.
Wel leuk.
Zie The Guardian.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten